Waarom stalen bouwconstructies ook na langdurige branden niet instorten
De conclusies van genoemde experimenten ondersteunen het feit dat moderne gebouwen opgetrokken uit stalen constructies nooit eerder zijn ingestort na felle branden (zie ook FEMA, pdf, page 4). Zelfs niet na intensieve branden van een etmaal. Dit roept natuurlijk de vraag waarom gebouwen, zelfs nadat de staalconstructie dramatisch in sterkte is afgenomen, zelfs na de felste branden toch overeind blijven. Enkele redenen hiervoor zijn:
1. Wolkenkrabbers worden altijd ontworpen met een grote overcapaciteit aan draagkracht. Over het algemeen is de statische belasting van stalen bouwconstructies in gebouwen of bruggen beraamd op vijfmaal de berekende maximale belasting. Dit geldt driemaal voor de dynamische belasting. In februari 1965 liet één van de partners van het bouwkundig bureau dat de Twin Towers ontwierp (Emery Roth & Sons) een telegram uitgaan met de verzekering dat bij dit ontwerp zelfs sprake was zestien maal de stevigheid van een conventionele (staal)constructie.
2. Wanneer een stalen constructie als gevolg van extreme hitte bezwijkt dan beperkt die instorting zich slechts tot het deel waar het vuur lang genoeg de noodzakelijke intensiteit heeft kunnen bereiken. Een dergelijk plaatselijk bezwijken heeft weinig invloed op de totale constructie.
Embleem Federal Emergency Management Agency3. Het type 'low-carbon' staal zoals gebruikt in gebouwen en auto's neigt sneller tot buigen dan tot versplinteren. Als een deel van de structuur door extreme temperaturen wordt bedreigd, zal het eerder gaan buigen in de richting van de hittebron. Het zal inzakken of zelfs kantelen. Er zijn geen voorbeelden bekend van stalen constructies die na brand geheel zijn ingestort of versplinterd. Dit afgezien van andere (voor het WTC) aangevoerde oorzaken, zoals vallend puin (Gebouw 7) of de impact van de vliegtuigen.
Dat in WTC-2 sprake was van controleerbare brandhaarden blijkt ondermeer uit opnames van radioverkeer tussen betrokken reddingswerkers.
Orio Palmer en Ronald Bucca bereikten om 9:52 de 78ste verdieping van WTC-2. Dat was het lage deel van de impactzone van Vlucht 175. Beide mannen zijn nog enkele verdiepingen verwijderd van het niveau waar enkele minuten later (9:59 am) de instorting begint.
Palmer vertelt brandweerman Joseph Leavey over de radio, "We hebben hier twee geïsoleerde brandhaarden. We moeten in staat zijn deze met twee lijnen te doven". De ervaren reddingswerkers tonen geen sporen van angst over een direct naderend onheil.
@8 Selectieve verontwaardiging
