De opvoedkwestie: mijn kind blijft niet aan tafel zitten (rtlnieuws.nl)

Zweep erover. Met je kroost onderhandel je niet.

@1 , onderhandelen zie je idd bijna overal, ook in de supermarkt.

Dan doe je toch iets niet goed.
Mijn kleindochters van 4 en 6 blijven netjes zitten, meestal kletsen we nog wat na, na het eten en vragen ze netjes of ze van tafel mogen.

"De vierjarige dochter van journaliste Anne glipt om de haverklap van tafel, ook in restaurants. Hoe leert ze haar om braaf te blijven zitten?"

Regel 1: Doe dingen pas met kinderen wanneer hun leeftijd er rijp voor is.

Verwacht niet van een kind van 4 dat het 2 tot 3 uur lang, stil aan een tafel wil zitten. Dat wilde je zelf ook niet toen je zo oud was.

Ga met een kind pas naar een restaurant als thuis is gebleken dat het kind oud genoeg is om lang genoeg aan tafel te blijven zitten.

Zolang het kind dat niet kan, BLIJF WEG uit een restaurant. De overige mensen in het restaurant zijn u dan zeer dankbaar.

@1 Dat je met kinderen niet onderhandelt, ben ik op zich wel met je eens.

Maar van een 4-jarig kind verwachten dat het uren stil aan tafel blijft zitten, dan ben je het ook niet waard om ouder te zijn hoor.

Waarom worden kinderen altijd meegesleurd naar plaatsen waar ze misschien nog niet klaar voor zijn? Er zullen 3-jarigen zijn die netjes blijven zitten, er zullen 5-jarigen zijn die daar nog niet aan toe zijn. Voed je kind thuis op en niet op restaurant. Als je kind thuis luistert, lukt dat ook buitenshuis.

@3 "Mijn kleindochters van 4 en 6 blijven netjes zitten, meestal kletsen we nog wat na, na het eten en vragen ze netjes of ze van tafel mogen."

Tja, en een hond kan ik ook zo africhten dat hij zich gedraagt wanneer ik er mee in een drukke mensenmassa loop.

Of ik hem er echter een plezier mee doe, is dan weer een heel ander verhaal.


Kinderen van 4 en 6, die willen geen uren tafelen. Die willen ravotten.

Wilde ik ook op die leeftijd.

"Ze moet even een Barbie pakken"

Dat accepteer je toch niet? Meteen terugroepen als ze om zulke flauwekul van tafel gaat.

@4
"Verwacht niet van een kind van 4 dat het 2 tot 3 uur lang, stil aan een tafel wil zitten. Dat wilde je zelf ook niet toen je zo oud was."

Helemaal met je eens! Als je al met kinderen van die leeftijd uit eten wil, ga dan pannenkoeken eten in een restaurant waar ze een speeltuin of speelhoek hebben.

@9 Of zoals ze hier bij het Rodastadion hebben.

Foodplaza.

Enorm buffet-restaurant met indoor een hele speelplaats voor kinderen. Een verdieping lager dan het restaurant.

Qua restaurat erg massaal. Maar als je toch een keer wil gana eten met een stel dat jonge kinderen heeft, een prima compromis.

@3 ; Het is inderdaad helemaal niet zo moeilijk en het verbaast me gewoon dat er ouders zijn die dit 'niet lukt'. Met mijn kinderen heb ik daar nooit een probleem mee gehad. Eerst in een kinderstoel, daarna op een verhoogde stoel en later op een gewone stoel.

Maar die kinderen vervelen zich blijkbaar aan tafel. En hoe komt dat? Een tekort aan aandacht. De ouders kletsen met elkaar of zitten (thuis) op hun smartphone. En het kind moet stil zijn en eten. Tja.. Neem met je kinderen de dag door aan tafel. Toon interesse. De meeste kinderen kletsen honderduit als je ze de ruimte geeft. Uit eten? Neem kleurplaten en potloden mee. Niet zodat ze stil zijn want gewoon blijven kletsen. Daarmee komen ze de tijd tot het eten komt wel door.

Volgens mij zit de oorzaak vooral in een gebrek aan aandacht en autoriteit. Niet alleen aan tafel maar over de hele dag. Ik sta echt versteld als ik hoor dat jonge kinderen niet zonder tv en internet/wifi kunnen. Mijn schoonzusje heeft zelfs een keer een vakantie na 1 dag afgeblazen omdat er geen wifi was. Waar is dan je opvoeding en aandacht voor je kinderen? Ze worden opgevoed door hun tablet. En als die er niet is, is het gillen, krijsen, ruzie maken en met spullen gooien en meppen. Ze was zelfs verbaasd dat ik mijn kinderen leerde koken: "Dat is toch helemaal niet nodig? Tegenwoordig kunnen ze alles vinden op het internet...." Niet raar dat zulke kinderen (of beter: kinderen van zulke ouders) niet aan tafel kunnen blijven zitten.

@11
"Mijn schoonzusje heeft zelfs een keer een vakantie na 1 dag afgeblazen omdat er geen wifi was."

Onvoorstelbaar... Ook intriest dat die kinderen blijkbaar geen benul hebben dat ze een veel leukere vakantie hebben als ze de hele dag gaan buitenspelen met andere kinderen, zwemmen, etc.

Gewoon vast binden. Desnoods met kabelbinders.

@7 “
Kinderen van 4 en 6, die willen geen uren tafelen. Die willen ravotten.

Wilde ik ook op die leeftijd.

Ja bij jou kan ik het me wel voorstellen, Thuis zitten we geen uren aan tafel, en meestal zoeken we restaurants uit waar het eten snel op tafel staat. Jij noemt het africhten, ik noem het opvoeden.

@14 " Jij noemt het africhten, ik noem het opvoeden."

Sorry, bedoelde je opvoeden niet africhten te noemen.

Maar het in geval van een hond opvoeden noemen, vond ik ook weer een beetje raar.

Wat ik in de kern bedoelde: Het eindresultaat (en of je dat nu via opvoeden op africhten doet, maakt niet uit) betekent nog niet dat je het kind/dier in kwestie er een plezier mee doet.

Dat een kind rustig blijft zitten in een restaurant / dat een hond zich kalm gedraagt in een mensenmassa: Ik vind het geen argument om dan ook maar met ene kind uren in een restaurant te gaan zitten / met een hond door een mensenmassa te lopen.