Waarom zij vinden dat Keti Koti een vrije dag moet zijn: 'Gedeelde geschiedenis'
Het is vandaag 1 juli en dat betekent dat het voor heel veel mensen een feestdag is. Keti Koti (gebroken ketenen), de dag dat wordt stilgestaan bij de afschaffing van de slavernij, wordt in Nederland breed gevierd, maar officieel is het geen feestdag. En
6
Reacties
9 reactiesIs het leven van de meeste van onze! Nederlandse soms ook een gedeelde geschiedenis voor de nazaten van van de slavernij, die door hun eigen landgenoten gevangen werden genomen en door verkocht werden aan slavenhandelaren ?
Weten als die Keti Koti gangers hoe het leven was voor die mensen in Nederland in 1900 ?
Stukje geschreven door een AI
“ AI-overzicht
Armoede was een wijdverbreid en ernstig probleem in de 19e eeuw, met name in de opkomende steden als gevolg van de industrialisatie, wat leidde tot de zogenaamde sociale kwestie. De omstandigheden voor de armen waren erbarmelijk: ze woonden vaak in kleine, vochtige en slecht geventileerde huizen, met slechte hygiëne en beperkte toegang tot schoon water en riolering. De armenzorg was voornamelijk een lokale aangelegenheid, gedomineerd door kerken en particuliere liefdadigheidsinstellingen, met de overheid die zich grotendeels terugtrok na de invoering van de Armenwet van 1854, die de armenzorg bij de kerken en weldadigheidsinstellingen legde.
Kenmerken van armoede in de 19e eeuw:
Woonomstandigheden:
Arme families leefden vaak in kleine, vochtige en overvolle huizen, soms bestaande uit één kamer, zonder elektriciteit, en met beperkte verwarmingsmogelijkheden. Hygiëne was een groot probleem door gebrek aan riolering en schoon water.
Werk en Lonen:
De industrialisatie leidde tot een grote trek naar de steden en werkgelegenheid in fabrieken, maar de lonen waren vaak laag en werkdagen lang, wat resulteerde in hongerlonen en massale werkloosheid.
Kinderarbeid en Vondelingen:
Kinderarbeid was wijdverbreid, en in steden als Amsterdam werden veel zuigelingen te vondeling gelegd, wat de ernst van de armoede illustreerde.
Armenzorg:
De armenzorg werd voornamelijk geregeld door kerken en particuliere instellingen, die weeshuizen en armenhuizen beheerden. De overheid probeerde zich grotendeels te onttrekken aan de directe armenondersteuning.
Perceptie van Armoede:
Armoede werd vaak gezien als een moreel probleem, veroorzaakt door luiheid of een gebrek aan beschaving bij de getroffenen, een idee dat in strijd was met de realiteit van de slechte leef- en werkomstandigheden.
De Sociale Kwestie:
Het groeiende besef van de omvang van armoede en de slechte omstandigheden van arbeiders leidde in de tweede helft van de 19e eeuw tot de sociale kwestie, een brede maatschappelijke discussie die uiteindelijk leidde tot de eerste sociale wetgeving.
Uiteraard staat het iedereen om keti koti als feestdag/gedenkdag aan te houden omdat ze afstammen van tot slaaf gemaakten of van iemand die betrokken was bij het verhandelen/houden van slaven of geen van beiden. Maar om het tot nationale feestdag te promoveren gaat mij te ver.
Waarom de slavernij van een ander volk herdenken terwijl wij Nederlanders en Europeanen zelf door de eeuwen heen tot slaaf zijn gemaakt. Ik herdenk liever onze Europese slavernij dan de Afrikaanse. Voor mij geen Keti Krokettie
Nederland is notoir gierig als het gaat om het uitdelen van vaste vrije dagen, kijk bijvoorbeeld maar eens naar onze 5 mei viering. De regering wist er ooit met de nodige pijn en een zuinig gezicht er een feest van eens in de 5 jaar uit te persen. Denk dus niet dat het gaat gebeuren.
Ik heb liever dat 6 december een vrije dag word. En dan sinterklaas weer vieren zoals het hoort. Met Zwarte Piet.
Van mij mag 5 mei bevrijdingsdag een nationale feestdag worden , maar keti koti of eid al fitr ( suikerfeest) bijvoorbeeld vind ik van een andere orde.
Van Keti Koti een nationale feestdag maken, excuses en herstelbetalingen eisen, dit alles leidt m.i. niet tot een meer harmonieuze samenleving maar integendeel tot polarisatie. Er worden groepen gecreëerd die tegenover elkaar komen te staan: een groep die niet lijdt onder het slavernijverleden en een groep die niet profiteert van het slavernijverleden. Toch wil de ene groep geld van de andere groep. Ik zie er een vorm van racisme in: iemand is blank, doet niets fout maar krijgt toch de schuld van iets als zijnde een soort erfzonde en moet daarvoor (hoe lang eigenlijk?) boeten in de vorm van het doen van zogenaamde herstelbetalingen. Daar knapt volgens mij de samenleving niet van op maar verzuurt daar in feite door.
mee eens
ja dat vind ik een twijfelgeval, want er zijn reaguurders die alles aangrijpen om te polariseren, omdat dit ze politiek goed uitkomt. Het is een tweesnijdend zwaard, het geldt voor vóór en tegenstanders. Wat je doet moet je dus goed afwegen.
Discussies worden automatisch na 96 uur gesloten
Het is niet meer mogelijk om nog te reageren bij deze discussie.