We werken zó efficiënt dat we er eenzaam van worden (ad.nl)

Efficienter werken is bij de baasjes strakkere aansturing.

Vele jaren terug was onze baas een week ziek en in die week was het gezelliger en werd er harder gewerkt. Want we hoefde niet onze baas heel de dag in de gaten te houden of die naar ons keek te ja of nee zodat we iets konden zeggen tegen elkaar zonder dat we te horen krijgen, HEE DOOR WERKEN DAAR,,, Toen was het toen ze weg was gewoon eventjes bij kletsen en hop daar gingen we aan het werk en heel af en toe werd en nog wat gezegt tgen elkaar en keken op onze horloge of we onze aantallen haalden en dat lukte ons met gemak, zelfs sterker we deden zelfs meer als normaal. We waren stomverbaast hierover. Zonder baas werkten we veel beter, want we namen gewoon onze verantwoordelijkheid zoals het hoort en werkten door omdat we ons werk serieus namen en het met plezier deden.

@2 , die goede oude tijd dat de managers hun personeel vertrouwen dat ze ook met passie hun werk deden, en dienstbaar leiderschap in zich hadden.

Nu is het vinkvee, excel-egoisme en mba-veranderfeestjes.

"Niet dat mensen er zelf over beginnen. ,,Ze zeggen niet, ‘ik voel me zo eenzaam.’ Het onderwerp zit nog in de taboesfeer, zeker als je een baan hebt. De gedachte is dan dat je onder de pannen bent. Je hebt je bezigheden en collega’s, dus waarom zou je eenzaam zijn?’’"

Alsof collega's al je sociale contacten kunnen vervangen.

Allerlei contactmomenten zijn al verloren gegaan, zoals bijvoorbeeld de plaatselijke slager, bakker, groenteboer. Allemaal doelbewust door gemeenten kapotgemaakt, meestal door het openbreken van de straat en zo laten tot ze failliet zijn. En het plaatselijke kroegje, uiteraard, met het rookverbod.

Zodoende is geforceerd dat autochtonen elkaar veel minder spontaan ontmoeten in hun woon-omgeving en dat de MKB-winkeltjes door Turken kunnen worden overgenomen, die aan veel minder strenge eisen gebonden zijn.

Ook is het werk zo centraal gesteld in het leven van iedereen, dat zij geacht worden, hun hele energie eraan te spenderen en het eigen leven thuis bijzaak wordt. De partner en kinderen moeten het maar doen met wat er over is in de vrije tijd. Die ook niet meer vrij is omdat je gedwongen kunt worden, een familielid te verzorgen als je zo dom bent geweest, niet op voldoende afstand van ieder familielid te gaan wonen. Ook weer zo'n maatregel om natuurlijke contacten van autochtonen, sociale netwerken, tegen te gaan.