Voedsel voor de vijand
“Opa en oma waren destijds niet te spreken over het Japanse eten,” appte ik aan mijn dochter toen ze in Japan aan haar vakantie begon. “Het eten is juist heerlijk,” kreeg ik terug.
1
Reacties
1 reactiesMooie column die de dilemma's beschrijft zonder harde conclusies/oordelen hetgeen leidt tot overdenkingen. Indertijd ben ik voor een Duits bedrijf gaan werken dat in Nederland, over de gehele wereld, vestigingen had. Dat was in 1981, ruim na de oorlog. Toch polste ik eerst mijn moeder hoe zij en mijn vader daar over dachten voordat ik het mijn vader vertelde. Was totaal geen punt en dat heb ik steeds ervaren met mijn ouders. Zij hadden afgesproken dat ik en mijn broer niet in haat mochten opgroeien omdat mijn ouders geleden hebben onder de Duitse bezetting.
Dat is natuurlijk een houding die na een bevrijding mogelijk is. Het Palestijnse volk heeft dat gevoel absoluut niet en mag je dan verwachten dat de volgende generatie zonder haat opgevoed wordt? Onmogelijk, het zou zelfs absurd zijn zolang Israël de Westbank terroriseert.