Gepeste Emilie (17) laat aangrijpend dagboek na (ad.nl)

Afschuwelijk..

Het zijn bijna altijd lieve kinderen die gepest worden, die later in hun carriere en vooral als mens oneindig veel verder komen dan het gespuis dat hen gepest heeft.

De tanden vlogen uit de bek van mijn grootste pester. Nooit meer gepest. Op die klap had ik lang geoefend op karateles

Geef ik als tip. Praten is volstrekt zinloos, daar zijn ze veel te stom voor.

Op de school van onze zoon,is er ook eens een kind zwaar gepest.
Iedereen, in elke klas moest hardop vertellen wat hij/zij dat kind heeft aangedaan.
En niemand kon zich mooier voor doen,zij werden door de andere leerlingen wel geholpen met opbiechten.

Dat heeft toen goed geholpen,zowel tegen het pesten.
Als wel de erkenning,van het leed van het slachtoffer.

@2 ,
Heb, na herhaalde resultaatloze gesprekken/mails met de schoolleiding, ons kind op vechtsport gedaan. Ons kind permissie gegeven om af te rekenen met de hoofdpester hetgeen is gebeurd. Pesten was afgelopen en niks vernomen van de schoolleiding. Die hadden het wel begrepen denk ik zo.

@2 Zo heb ik eens een hand wurmen in de jurk gepropt van iemand die mij steeds zat te pesten. Nooit meer last van gehad, en vanwege het gillen over het hele schoolplein was ze ook nog een poosje haar 'prestige' kwijt.
Simpel aan te pakken omdat ze eigenlijk laf zijn, als je het maar weet.

Zo sneu.een kind wat haar leven beeindigd door minkukels die haar elke dag belaagd hebben.. Dit meisje heeft alleen haar pad getrokken.... niemand betrokken in haar ellende. en is er uitgestapt.....Zo zonde..Had ze wel aan de bel getrokken was het misschien anders afgelopen... maar dat is praten achteraf. Pesten is een euvel op school, op straat etc wat aangepakt moet worden. Pesters moeten gaan beseffen wat ze veroorzaken. Elke school moet attent zijn wat er op dat gebied gebeurd..en het ook aanpakken!.

@6 aan de bel trekken werkt niet en praten ook niet. Het pesten gaat meteen ondergronds en bij cyberpesten is het nog makkelijker. Alleen een actie van het gepeste kind zelf kan het laten stoppen. Hierboven staan een aantal goede voorbeelden.

Maak je kind weerbaar. Echt, dat is het enige dat werkt.

Raar... ik ben van de oude garde... ook ik heb wel iets meegemaakt in deze orde... maar veeeeel minder belastend dan wat er heden ten dage gebeurd..De wereld wordt steeds harder en meedogenlozer...en dan hebben we nu ook facebook, whats ap... en wat dies meer zij...Internet is handig, leuk , maar kan zich ook tegen je keren...

@7 "Maak je kind weerbaar. Echt, dat is het enige dat werkt."

Hoewel ik vind dat dat een rechtmatige vorm van jezelf verdedigen is (fysieke of geestelijke mishandeling hoef je niet lijdzaam te ondergaan omdat je eigenlijk geweldsloos wil zijn -- dat hadden die pesters dan maar eerder moeten bedenekn), werkt het natuurlijk niet altijd. Als je pester de zwarte band in karate heeft bijvoorbeeld.

Daarom vind ik het nog steeds heel belangrijk dat we blijven zoeken naar manieren hoe we kunnen zorgen dat scholen het effectief kunnen aanpakken. En hoe we kunnen zorgen dat gepeste kinderen aan de bel trekken, omdat als je als school het niet weet je bij voorbaat al niet helpen kan.

"Alleen een actie van het gepeste kind zelf kan het laten stoppen." Dat is dus ook niet helemaal waar, zie bijvoorbeeld de ervaring van @3 .

@7 Aanvulling "Hoewel ik vind dat dat een rechtmatige vorm van jezelf verdedigen is"
Dit vind ik trouwens ook omdat ik denk dat deze manier van oplossen voor het kind zelf heilzaam is; als het zo lukt, denk ik dat het kind een beetje van het geschade zelfvertrouwen terug krijgt. Al is het heel sneu dat het zo moet, omdat het vaak juist om vredelievende kinderen (de gepeste) gaat.

Mijn tweelingzus en ik werden in de eerste klas van de middelbare school gepest door een merkwaardig genoeg vrij dik, maar populair meisje ivm onze merkloze kleding. Dit ging van kwaad tot erger. Wij hebben toen zelf actie ondernomen. We hebben van Komo vuilniszakken jurken gemaakt en over onze kleding heen aangedaan naar school. De pestkoppen moesten in eerste instantie lachen. Mijn zus begeleidde ( zij was de de dapperste van ons tweeën) de actie met de tekst dat zelfs de meest dure merkkleding de dikke blubberkont van de pestkop niet kan verhullen. Dit leverde op een of andere manier veel respect op van de medeleerlingen. De pestkop heeft nooit meer iets over onze kleding gezegd. Helaas begon ze toen andere leerlingen te pesten. Leraren deden niets...

Mijn zoon zou ook het slachtoffer worden van een pester. Eerste week gymles op het voortgezet onderwijs, na de les in de kleedkamer begon het, door een druk wereld vreemd aso figuurtje.Gelukkig heeft hij mij het verteld. Heb gelijk zijn klasselerares tevens zijn gym lerares gebeld. Week 2 gelijk mijn zoon gevraagd of ze er iets aan gedaan had, niets dus.
Ik heb hem zo op een andere school gedaan. Toen belde zijn klasselerares of ze huisbezoek mocht komen. Kwam een naïf jong huppelkutje met de mededeling dat dit de bedoeling niet was en dat ze dan weer een leerling minder hadden waarvoor ze geen geld kregen. Ik heb toen tegen haar gezegd "je denk toch niet dat ik mijn kind kapot laat maken omdat jij te beroerd bent om er wat aan te doen". Daar had ze niets van terug. Zoon heeft op de andere school nooit last gehad.

Zonde van deze jonge meid. Vraag me af of er in dit land geen meldpunt is voor jongeren die gepest worden, waar dit ook serieus genomen wordt. Zoals ook in dit geval durven veel jongeren dit niet aan hun ouders te vertellen.
Tegen leraren zou ik willen zeggen "onderneem actie, als er klachten binnen komen".
Tegen pesters, Julie pesten alleen maar om je eigen onzekerheid te maskeren

Mijn zoon heeft een regel opgelegd gekregen: "slaan mag niet, terugslaan moet".
Ik heb daarbij gezegd dat als hij zich daar niet aan houdt, ik erg teleurgesteld zou zijn in hem. Aangezien hij best goed is in judo, heeft hij nooit echt problemen
Weerbaar maken is belangrijk, maar ook moet je zorgen dat je kind altijd bij je aan kan kloppen voor alles. Dat schort er ook wel eens aan merk ik. "Nu even niet"; "Even druk"; "Later"; "Straks". En dat laat zo'n gepest kind het al snel maar zitten.

@13 "merk ik"

Waaraan/waar merk jij dat dan precies? Weet je zeker dat je dat niet gewoon graag denkt over andere ouders (zodat je conclusie dus is dat jij het better doet, wat een lekker gevoel is)? Volgens mij doen heel veel ouders hun best om hun kind altijd bij hen aan te kunnen latent kloppen.

@13
Weerbaar maken is altijd goed,maar het in de praktijk brengen is moeilijk.

Zeker als een groep tegen over de leerkracht de boel verdraaid,en het kind dat gepest wordt ook nog eens straf krijgt,of als zeurpiet weggezet wordt.
Daar zijn juist de gevoelige kinderen niet tegen opgewassen.

@14

Dat merk ik o.a. aan de gesprekken met andere ouders, aan hoe ze met hun kinderen omgaan.
En nee, ik vind mezelf echt geen betere ouder dan andere. Ook ik maak me wel eens schuldig aan het "nu even niet" syndroom, bijvoorbeeld. Daarom herken ik het dus ook bij anderen.

Hartverscheurend..

@15

Het is ook lastig, zeker. Je strijd vaak tegen de mening van de meerderheid
en die willen de waarheid niet horen. Hun kinderen zijn altijd engeltjes.
Net als de mijne natuurlijk
En leraren die hun ongelijk durven toe te geven? Hun eigen falen durven te benoemen? Die zijn erg zeldzaam.

Dit dagboek zou op scholen verplicht leesvoer moeten worden.

@14 : Als je kijkt dat veel ouders hun kind in de belangrijke eerste 5 jaar vaak droppen bij een onthaalmoeder omdat ze zelf liever werken ipv voor hun kind te zorgen, tja...

Het is toch vreselijk om zulke verhalen te horen ... en dit is er een van velen hoor.

Je mag toch hopen dat de pesters er de rest van hun leven nachtmerries van hebben, maar wellicht is dat type mensen daar nog immuun voor ook.