Een wonder: hoe moeder To na 56 jaar alsnog de laatste rustplaats van haar dode baby Dominique vond (ad.nl)

Ooit vroeger, toen ik 5 was (65 jaar geleden), werd een broertje van mijn geboren..dood geboren.... weet nog dat we een kusje moesten geven... vervolgens ging ie in een tekenkist van mijn vader.. Die had de pastoor gebeld, en die zei: U mag het buiten de stad(Arnhem() in de berm begraven of in de vuilnisbak.....Een zus van mijn moeder was bij de geboorte , en heeft m meegenomen naar huis in de trein en het in haar eigen tuin begraven.... Een aantal jaren geleden is ze overleden,,,, huis werd verkocht... en ik heb de nieuwe eigenaar gesproken en verteld over wat er vroeger gebeurd is.... Die man zei: wij respecteren het grafje.... komt een mooie boom bij te staan en hij heeft er een piepklein kruisje bijgezet! Tja....We hebben er vrede mee.....

@1 Wat een bijzonder verhaal. Net als het verhaal in het AD. Wat een invoelende nieuwe bewoner!

Echt wel!!! Had dat niet verwacht toen ik het aan hem vertelde.... Mijn ouders leven al dikke 20 jaar niet meer.... Die hebben dit verder niet meer meegemaakt! Maar tja.... toen mijn tante s huis verkocht werd ben ik wel ff in de bres gesprongen... Zoo mooi hoe er op gereageerd werd...Heb toen ook een foto gekregen van hem.... Helaas is mijn vorige comp gecrashed.... alles weg..... Maar ga er vanuit dat het mannetje nog steeds een plekje heeft daar! Gelukkig worden doodgeboren kinderen nu een plek gegund op een begraafplaats!

@3 Het kindje kan tegenwoordig ook worden aangegeven. Dat is voor de ouders ook heel belangrijk voor de verwerking, kan ik me zo voorstellen. Zwart op wit hebben dat je kindje heeft bestaan. Gelukkig is het allemaal niet meer zoals vroeger.