’Ben ik een slechte moeder, omdat wij nooit op vakantie gaan?’ (telegraaf.nl)

Nee.

Normaal is het niet!!!

@2 Waarom niet?

Het wel/niet op vakantie gaan heeft helemaal niets met goed ouderschap te maken.

58 jaar geleden kwam mijn vader thuis met een chagrijnig gezicht en zei " de vakantie gaat niet door. " en ging aan tafel zitten." Maar ik heb wel een verrassing voor jullie" zei hij, nadat hij met een glimlach zijn teleurgestelde gezin had gadegeslagen. " Ga maar in de schuur kijken " en gaf de sleutel aan mij.En daar stonden 4 nieuwe fietsen en een voor moeders.Veel later begreep ik dat het van de kinderbijslag en vakantiegeld was.Nog steeds een van de mooiste jeugdherinneringen.

Wij gaan niet nooit op vakantie, maar we voelen absoluut niet de verplichting van anderen om op vakantie te gaan met de kinderen. Er gaat regelmatig een jaar voorbij dat we niet op vakantie gaan.
Het hoeft niet altijd mooi, geweldig en over de top. Vakantie in eigen huis is ook heerlijk en de kinderen leren dat je met minder vaak veel gelukkiger bent. Je hoeft in ieder geval niet altijd te voldoen aan wat anderen “normaal “ vinden en van je verwachten.

Als je het je kunt veroorloven dan vind ik vakantie met de kinderen wel een onderdeel van de opvoeding. Ook daar zijn dingen te leren in normen, waarden en gedrag. Uiteraard pakt iedereen dat anders aan maar ik vind het heel erg leuk om nu te zien dat mijn volwassen kinderen ook echt genieten van het buitenland en daar rondkijken in de natuur, cultuur en architectuur. Geen zo'n, zee, strand en alcohol vakanties voor hen.

Met een renault 20 waar ik 7 jaar , broer 14 jaar , en zus 12 jaar in zaten , naar Frankrijk / Luxemburg k had er onlangs nog over met mijn moeder dat moet een hel zijn geweest voor mijn pappa en mamma ....

Verder ik had het geluk bij scouting te mogen zitten daar gingen wij elke jaar op kamp , vanaf mijn veertiende had ik bijbaantjes tijdens mijn vakantie ...

Tegenwoordig ga ik op fietsvakantie door Vlaanderen en Nederland , ook prima.

slecht? Nee

Maar wat is het probleem om aan de wens van je dochter toe te geven?

Ironisch ... Ik was afgelopen zaterdag anderhalf uur met de fiets van hier bij Groesbeek en waande mij al bijna in het buitenland in die omgeving ...

Eerst beginnen met vertellen hoe je vroeger zelf altijd hebt genoten van vakanties en dan vertellen dat je dat je kind niet gunt omdat jer er zelf inmiddels geen zin meer in hebt.

Ik wil niet zover gaan als het slecht ouderschap noemen.

Maar "egocentrische persoonlijkheid" lijkt me op zich wel gerechtvaardigd.

"Lisa is nu 7 en we zijn nog nooit met haar op vakantie geweest. En we gaan ook nooit met haar naar een pretpark."

Als je te beroerd bent iets leuks met je dochter te doen dan ben je inderdaad geen al te beste moeder.

@12 Los daarvan.

Maar een vakantie in het buitenland bijvoorbeeld, is op zich ook best leerzaam voor jonge kinderen.

Ik kan me mijn kindertijd nog herinneren. Wij gingen dan op camping.

Je had daar vriendjes en vriendinnetjes in alle nationaliteiten. En de taalbarriere werd op een of andere manier wel overbrugd. En ik denk dat dat best wel iets positiefs bijdraagt in de ontwikkeling.

Al is het maar om te leren niet meteen huiverig te zijn als je eens een onbekende taal hoort.