Nederlanders met hun hagelslag, muisjes en kokosbrood: waarom? (nu.nl)

* Verwijderd door de redactie *

@49 ; Ik moest van mijn moeder een gebakken witlof opeten die donker paars van van binnen, vreemd rook en vreemd smaakte. Ik ben opgenomen in het ziekenhuis met een voedselvergiftiging en in totaal 3 weken ziek geweest. Nu kan ik de geur na vele jaren wel verdragen maar eten? Nee.

Achteraf bleek dat er rotte witlof tussen zat; zij had een goede, ik een rotte. Heeft ze pas jaren later toegegeven.

@51 ; Vreemd. Alle Nederlanders die ik ken die in het buitenland wonen die spreken het Nederlands ondertussen met een accent en hun kinderen spreken geen Nederlands..

* Verwijderd door de redactie *

@6 Dan smaakt de Indische rijsttafel bij u thuis ook opperbest.heel anders dan de afhaalchinees waar menig hagelslageter zijn avondeten vandaan haalt.

@50 Grote kans dat dat vriendinnetje ook vrijwel niets lust. Vroeger wilde ouders er nog weleens wat doordrukken, tegenwoordig zie je dat bijna niet meer en luisteren de ouders naar wat de kinderen willen. Kijk maar in een restaurant aan tafel bij een gemiddeld gezin, in plaats van gebruik te maken van het restaurant en het kind iets te laten eten wat je zelf niet zal maken, laten ze het kind patat met mayo kiezen en een stukje vlees.

@52 Dat heb ik heel lang met pannenkoeken gehad. Op voetbalkamp bij een pannenkoekenhuis in Nijverdal, twee dage kots en kots misselijk van een pannenkoek en het ze een jaar of 15 niet gegeten. Nu kan ik ze op zich wel eten, alleen zijn ze mij nu te ongezond om het eten te vinden.

Ik lust alleen geen tuinbonen en zuurkool.

Ik lus alles.

@54 Ik ervaar net als @53 Heb 4 ooms in Canada. Ben er geweest. Geen van hun kinderen spreek Nederlands. of viert Nederlandse feest dagen. Ze weten niks van Nederland.

@56 In een restaurant hebben de ouders misschien geen zin in een zuur gezicht.

@60 Oh, jij bent ook al zo'n ouder die er van te voren al vanuit gaat niets nieuws te proberen omdat het kind het niet zal lusten? En een zuur gezicht, voedt je kind gewoon goed op en dan heb je daar geen last van, dan eet je kind wat de pot schaft. Maar ja, opvoeding, daar schort het bij 99% van de kinderen aan.

@55 ; Een Chinees is dan ook geen Indonesiër. Haal jij je pizza ook bij de turkse patatboer?

@61 Alleen in een restaurant bedoel ik, en ik ben geen ouder.

@56 ; Mijn kinderen hebben ook altijd zelf mogen kiezen in een restaurant, en als dat patat met een kroket was, dan was dat prima. Dat is juist het leuke aan een restaurant; iedereen mag kiezen wat hij of zij zelf wil.

Waarom dan ook daar beslissen voor je kind? Als ik wil dat ze iets nieuws proberen dan maak ik dat wel thuis.

@64 Omdat je in een restaurant juist nieuwe dingen kan proberen, dingen die je zelf nooit zou koken omdat je het niet kan, teveel tijd kost, enzovoorts. Ik snap ook niet waarom mensen naar een restaurant gaan om dingen te eten die ze normaal ook eten, ik probeer altijd iets nieuws te proberen, dat is voor mij het nut van een restaurant.

En kinderen laten kiezen wat ze zelf willen heb ik nogal mijn twijfels bij wat o.a. het eten aangaat. Dat lijkt mij eerder een nare gewoonte aanleren. Maar ja, ik heb die ondingen dan ook niet en hoef ze ook nooit.

@65 ; Een restaurant is doorgaans lekker. Het is makkelijk want dan hoef ik niet te koken. Het is vaak gezellig; echt iets feestelijks voor ons. En iedereen kiest iets wat ze zelf graag lusten. Wij vinden het ook altijd leuk om dan van elkaars bord te snoepen; even proberen wat zij hebben.

Thuis ben ik creatief. Er zijn een paar recepten die regelmatig voorbij komen omdat we dat allemaal erg lekker vinden maar minimaal eens per 2 weken pak ik een totaal nieuw recept. Soms zelfs meerdere dagen achter elkaar. En ja, op zondag heb ik ruim de tijd dus 4 uur in de keuken staan is dan zeker geen uitzondering. Doordeweeks vaak ook een uur trouwens. Een maaltijd in een half uur op tafel zetten valt bij ons onder 'een makkelijke maaltijd'.

Soms heb ik het gevoel even vast te zitten in mijn creativiteit. Dan schrijf ik bijvoorbeeld alle groenten op die ik ken en zie in de supermarkt en dan verplicht ik mezelf om die één voor één in willekeurige volgorde in een maaltijd te verwerken tot ze allemaal doorgestreept zijn. Soms pak ik daar dan google bij om een recept te bedenken waar die groente in past.

Uiteten gaan is bijzonder. Doen we niet vaak. En dan hoeven ze eens niet te eten wat de pot schaft; ze moeten al zoveel. Bijvoorbeeld zich netjes gedragen in een restaurant; rustig blijven zitten en wachten; best lastig voor jonge kinderen. En ja.. ik ben helemaal erg; thuis moet het bord leeg (hebben ze zelf opgeschept), in een restaurant niet. En als ze maar een klein beetje hebben laten liggen dan mogen ze zelfs nog een toetje.

Ik kijk regelmatig kookprogramma's en doe daar inspiratie op. Ik en mijn kinderen snuffelen ook wel in recepten van bv de Allerhande en andere reclame folders/dagbladen en halen daar dan een recept uit dat ons lekker lijkt. Wat bevalt verdwijnt dan in onze 'receptenmap' in de keuken. Kunnen we het nog eens maken.
We koken internationaal. Buiten Nederlands veel Italiaans, Brits, Spaans, Indonesisch, Grieks maar ook Scandinavisch, Turks, Marokkaans, Amerikaans, Chinees, Afrikaans, Portugees, Latijs-Amerikaans, Japans, Surinaams enz.