De nieuwe ideologie van ras - en wat er mis mee is (economist.com)

Grootste deel artikel;

"Amerika's probleem met racisme kan in twee delen worden verdeeld. De ene bevat de talloze onrechtvaardigheden die nog steeds anderhalve eeuw na het einde van de slavernij het Afro-Amerikaanse leven verwoesten. De andere is de manier waarop facties aan de rechterkant van het politieke spectrum raciale verdeeldheid als politiek instrument gebruiken. Een voorbeeld van het eerste vond plaats op 25 mei op een armoedige straathoek in Minneapolis, toen George Floyd werd gedood door een blanke politieagent. Een voorbeeld van het tweede vond plaats op 3 juli, op Mount Rushmore, tegen de monumentale achtergrond van de grootste presidenten van het land, toen Donald Trump probeerde een cultuuroorlog te ontketenen die gericht was op ras om zijn kansen op een tweede termijn te vergroten. Om succesvol te zijn, moet een campagne voor raciale rechtvaardigheid zich op beide richten.

Leiders als Frederick Douglass en Martin Luther King gebruikten krachtig protest en meedogenloze argumenten om de samenleving naar hun visie van gelijkheid van kansen en gelijkheid voor de wet te duwen. De meeste Amerikanen houden zich nog steeds aan dat klassieke liberale ideaal, net als veel van degenen die met gerechtvaardigde woede marcheerden vanwege de moord op de heer Floyd. Maar vanuit Amerikaanse universiteiten is een gevaarlijke rivaal van dit idee ontstaan ​​(zie artikel). Het verwerpt het liberale idee van vooruitgang. Het definieert iedereen door zijn ras en elke actie als racistisch of antiracistisch. Het is nog niet dominant, maar het is dynamisch en het verspreidt zich vanuit de academie naar het dagelijks leven. Als het liberale waarden verdringt, zal intimidatie het debat en de verdeeldheid in het nadeel van allen, zwart en wit, schaden.

Het uitgangspunt van deze ideologie is juist: dat raciale ongelijkheid schokkend hardnekkig is. Hoewel de houding ten opzichte van rassen is verbeterd, is de kwaliteit van het Afro-Amerikaanse leven die verbeterende trend niet bijgebleven. Een derde van de in 2001 geboren zwarte jongens zal waarschijnlijk tijd achter tralies doorbrengen, vergeleken met een op de 17 blanke jongens. In 1968 verdienden zwarte huishoudens ongeveer 60% zoveel als blanke huishoudens en was hun bezit minder dan 10% dat van een typische blanke familie. Zo is het nog steeds.

Deze ideologie heeft ook enkele geldige inzichten. Racisme wordt ondersteund door onrechtvaardige instituties en praktijken. Soms, zoals bij de politie, is dit openlijk. Vaker, in talloze kleine bewoordingen en vooroordelen, is het subtiel maar wijdverbreid en schadelijk.

Maar dan neemt de ideologie een verkeerde wending, door te proberen zichzelf op te dringen door middel van intimidatie en macht. Niet de kracht die voortkomt uit overtuiging en verkiezingen, maar uit het zwijgen opleggen van je critici, erop aandringen dat degenen die niet met je zijn, tegen je zijn en iedereen uitsluiten die geacht worden bevoorrecht te zijn of ontrouw te zijn aan hun ras. Het is een wereldbeeld waarin alles en iedereen wordt gezien door het prisma van ideologie - wie kan publiceren, wie krijgt een baan, wie kan wat tegen wie zeggen; een waarin in-groepen geobsedeerd zijn door orthodoxie in onderwijs, cultuur en erfgoed; een die absolute gelijkheid van resultaten afdwingt, beleid voor beleid, paragraaf voor paragraaf, als de samenleving als rechtvaardig moet worden beschouwd.

Het is verleidelijk om zulke ideeën te zien als niets meer dan oververhit campusradicalisme. En inderdaad, ze hebben nog geen politieke partij overgenomen. Wanneer mensen spreken over het beëindigen van wit privilege, hebben de meeste goede dingen in gedachten, zoals inclusie en rechtvaardigheid. Maar ideeën zijn belangrijk en de verspreiding van campusterminologie op redacties en in directiekamers, nodigt ideologen uit. Hun aanpak eist al zijn tol. Op universiteiten worden onderzoeksagenda's verwrongen. Daarbuiten hebben publiek aan de schandpaal nagelen en intimidatie het debat beknot.

Het jammere is dat deze ideeën Amerika's problemen met ras niet zullen oplossen. Ze zullen ongelijkheid niet elimineren omdat ze een slechte manier zijn om gunstige veranderingen tot stand te brengen. Tenzij men vrij oorzaken kan analyseren en orthodoxie in twijfel kunt trekken, zul je geen problemen kunnen oplossen. En tenzij je mensen en praktijken kunt bekritiseren zonder bang te zijn dat je ter verantwoording wordt geroepen, zul je geen effectief beleid kunnen ontwerpen en dat vervolgens kunnen verfijnen.

De nieuwe racetheorie blokkeert de vooruitgang ook op een andere manier. De belemmeringen voor racisme kunnen alleen worden opgeheven als ze worden blootgesteld - en dat moeten ze ook zijn, hoe pijnlijk ook. Maar het valse idee dat ingeworteld racisme de Afro-Amerikanen voor altijd achter zal stellen, is op zichzelf al een belemmering.

En door zich te concentreren op macht en verdeeldheid, creëert deze ideologie alleen maar meer ruimte voor sommigen aan de rechterkant om ras te gebruiken als een tool. Een fundamenteel geloof in macht boven overtuiging frustreert coalitievorming. Essentiële bondgenoten worden niet meegenomen, maar meegesleurd. Wanneer elke transactie op het werk, thuis of bij de schoolpoort wordt gezien door een prisma van raciale kracht, kan geen enkele ontmoeting tussen verschillende rassen onschuldig zijn.

De nieuwe ras-ideologie is niet alleen verkeerd en gevaarlijk, het is ook niet nodig. Liberalisme kan een eerlijkere, meer veelbelovende weg tot hervorming bieden. Het bevestigt de waardigheid van het individu en de juridische, burgerlijke en morele gelijkheid van alle mensen, ongeacht de kleur van hun huid. Het gelooft in vooruitgang door middel van argumentatie en debat, waarin rede en empathie waarheidsgetrouwe ideeën verheffen en onverdraagzaamheid en onwaarheid marginaliseren.

Liberalisme gedijt op een markt van ideeën, dus diversiteit speelt een cruciale rol. Nieuwe stemmen en ervaringen verrijken het debat. Liberalisme bestrijdt macht niet met macht, waardoor het ene misbruikregime door een ander kan worden vervangen. In plaats daarvan gebruikt het feiten en bewijzen, getest in debat, om de zwakken te helpen de sterken over te nemen.

Bij liberalisme draait alles om vooruitgang, ook om het rechtzetten van fouten - en er zijn er veel geweest, vooral over ras, inclusief het vinden van redenen om imperialisme en slavernij te accommoderen. Die vooruitgang is een van de redenen waarom de mensheid in de 250 jaar waarin ze invloed heeft gehad, ongekende materiële, wetenschappelijke en politieke voordelen heeft gerealiseerd, evenals een enorme uitbreiding van sociale en politieke rechten. Vooruitgang op het gebied van raciale ongelijkheden maakt hier deel van uit - zoals in Zuid-Afrika, waar liberalen de krachten bundelden met de vakbonden en communisten om de Apartheid af te schaffen.

Liberalen kunnen ook in Amerika helpen. Veel van de materiële kloof tussen Afro-Amerikanen en blanken kan worden overbrugd met economisch beleid dat de kansen verbetert. Je hoeft geen staat op te bouwen op basis van identiteit. Je hebt ook geen hulpmiddelen zoals reparaties nodig, die praktische problemen opleveren en onbedoelde gevolgen hebben. Economisch beleid dat rasneutraal is, waarvoor mensen in aanmerking komen vanwege armoede, niet de kleur van hun huid, kan een groot verschil maken. Ze hebben een kans om Amerikanen te verenigen en niet te verdelen. Als de stemming nu echt voor verandering is, dan zouden deze initatieven politiek verkoopbaar en sociaal samenhangend zijn."

Voor de verandering een rondje huilie huilie en die anderen zijn schuld!

@3 ,

Dat is precies wat het artikel niet is. Lees anders eerst eens voor je reageert. Nergens wordt er gepraat over wiens schuld wat is, dat dat ook maar relevant zou zijn, is wel het laatste wat er betoogd wordt.