Prof. Jan Latten: „Politici en media die niet eerlijk benoemen waar het op staat, voeden wantrouwen en polarisatie”
Wanneer politici of media met meel in de mond praten om geen individuen of groepen te kwetsen, veroorzaken ze eerder verbrokkeling in de samenleving dan dat ze ’de boel bij elkaar houden’, argumenteert Jan Latten. „De schone schijn ophouden voedt sl
9
Reacties
19 reactiesWe worden continue belazerd. . . .
Ik denk dat ondertussen een heel groot deel van Nederlanders en groeiende er zo over denkt.
Op extreem links na natuurlijk,
Het zal me niet verbazen als deze professor binnenkort als rechts extremist wordt weggezet door de linkse stront media zoals Joop bnnvara.
En vergeet wat reageerders op NK niet. . .
Die Latten heeft zelf gewerkt als hoofdemograaf bij het CBS, had hij zo weinig invloed dat niet bepaald kon worden dat de term "autochtoon" alleen gebruikt wordt voor mensen die qua fenotype, genotype en stamboom binnen dat beeld passen ? Autochtonen zijn per definitie wit, je hebt ook witte allochtonen en witte buitenlanders. Sorry dat ik het moet zeggen maar het CBS is eigenlijk als het gaat om het bijhouden van afstammingsgroepen steeds meer een lachertje, volgens mij zouden ze het wel kunnen maar zijn er intern of extern allerlei blokkades die dat verhinderen.
Dus als ik Wilders een polariserende droplul vind die te schijterig is om te regeren praat ik dan ook met meel in de mond ?
Die kijken gewoon even de andere kant op, dan bestaat het niet.🙈
Jij praat poep.
De olifant in de porseleinkast mag niet benoemd worden.
Maar ondertussen weet iedereen dat er al meer olifanten in de porseleinkast staan, dan dat er porselein in zit
Biscuitje begrijpt het allemaal niet meer
Godverdomme, een betaalartikel.
Ik begrijp het heel goed Briesje, daarom stem ik ook op de heer Wilders.
Je doet je best maar sneuneus
Dat doe ik ook stumpertje.
"wat vind jij hiervan"
Ik vind dat prof. Jan Latten hier een belangrijk punt raakt.
Als politici en media de werkelijkheid niet helder of eerlijk benoemen – of dat nu gaat om migratie, economie, zorg, klimaat, of iets anders – ontstaat er ruimte voor wantrouwen.
Mensen voelen vaak aan dat er iets niet klopt of dat er informatie wordt weggelaten. Dan krijg je:
- wantrouwen (“waarom zeggen ze dit niet gewoon eerlijk?”),
- speculatie en geruchten (mensen zoeken hun antwoorden elders),
- en uiteindelijk polarisatie (groepen die zich in hun eigen “waarheid” terugtrekken).
Eerlijkheid betekent niet dat alles hard of ongenuanceerd gezegd moet worden, maar wél dat er openheid is over de dilemma’s en de consequenties van keuzes.
Als bijvoorbeeld alleen de voordelen van een maatregel worden belicht, en de nadelen verzwegen, dan voelen mensen zich bedrogen zodra die nadelen zichtbaar worden.
Het probleem is ook dat media en politici soms bang zijn voor de reacties van het publiek, of dat ze strategisch communiceren om steun te behouden.
Maar juist dat kan averechts werken, omdat mensen dan het gevoel krijgen dat ze niet serieus genomen worden.
Kortom: ik denk dat Latten gelijk heeft – meer openheid en eerlijk benoemen waar het echt om gaat, kan wantrouwen verminderen en het gesprek realistischer maken, ook al schuurt het soms.
Sorry. . . Hierbij het artikel.
„Politici en media die niet eerlijk benoemen waar het op staat, voeden wantrouwen en polarisatie”
Wanneer politici of media met meel in de mond praten om geen individuen of groepen te kwetsen, veroorzaken ze eerder verbrokkeling in de samenleving dan dat ze ’de boel bij elkaar houden’, argumenteert Jan Latten. „De schone schijn ophouden voedt slechts wantrouwen. Dus stop met verhullen en zeg eerlijk waar het op staat.”
Steeds vaker bekruipt mij het gevoel dat je niet meer mag zeggen wat je denkt, net als in het sprookje De nieuwe kleren van de keizer. De keizer denkt dat hij een prachtige robe draagt, maar in werkelijkheid loopt hij naakt. Niemand durft het te zeggen, uit angst buitengesloten te worden. Het verhaal laat zien hoe groepsdruk ertoe kan leiden dat men niet durft te zeggen wat men ziet of denkt. Liever houdt men de schone schijn op.
Berichten die wringen door wat niet wordt gezegd
Ook nu zie je dat steeds vaker terug, bijvoorbeeld in berichten die wringen door wat niet wordt gezegd. Zoals recent: ’Nederlandse vrouw (27) verminkt door man in Somalië’. Je vraagt je af: wat doet een Nederlandse vrouw in Somalië? Wie verder leest, ontdekt dat het gaat om een voormalige asielmigrante – met hoofddoek – op familiebezoek in haar land van herkomst. Haar echtgenoot, die ook naar Nederland wil, mishandelt haar.
Historicus en politicoloog Coen de Jong: ’Denkdwang kaapt onze democratie’
Juridisch klopt de term ’Nederlandse vrouw’. Maar veel lezers ervaren dat anders. Het is immers geen geboren en getogen Nederlandse. De omschrijving had ook kunnen zijn: Somalische asielmigrante met Nederlands paspoort. Via de gekozen woorden wordt de ervaren werkelijkheid vervangen door een ambtelijke schijnwerkelijkheid.
Dit zien we vaker: ’relschoppers’ of ’jongeren’ zonder verdere duiding. De omschrijving is zó neutraal dat ze nietszeggend wordt, maar soms onthullen foto’s meer. Mensen krijgen het gevoel dat feiten worden weggelaten, dat er zaken zijn die niet meer benoemd mogen worden. Gevolg: wantrouwen.
Nog geen 40 procent van de Nederlanders vertrouwt de pers (cijfers CBS). De Tweede Kamer scoort nog lager. De taal van schone schijn ondermijnt niet alleen de journalistiek, maar ook het debat en de vrijheid van meningsuiting.
Ook objectieve cijfers kunnen verhullen
Zelfs statistieken zijn niet vrij van schone schijn. Jaarlijks is circa 10 procent van alle nieuwkomers een asielmigrant. Maar over langere termijn blijkt hun bijdrage aan de bevolkingsgroei minstens 25 procent. Asielmigranten blijven vaker, arbeidsmigranten keren eerder terug. Ook als hun geboorteland veilig is, ontbreekt voor asielmigranten vaak de prikkel tot terugkeer. Met een Nederlands paspoort én de voordelen van de verzorgingsstaat is het aantrekkelijker te blijven en hier nakomelingen te krijgen.
Zo ontstaat discussie over wat de waarheid is: de één wijst op de relatief lage jaarlijkse instroom, de ander op de grote lange termijnimpact. De eerste heet tolerant te zijn, de ander wordt weggezet als xenofoob. Verhullende cijfers voeden zo de polarisatie tussen burgers, politiek en media.
Vertekend toekomstbeeld
Ook bevolkingsprognoses geven soms een vertekend beeld. Het CBS verwacht tot 2050 een bevolkingsgroei van 18 naar 20 miljoen inwoners. De autochtone bevolking krimpt in die periode van 13 naar 12 miljoen.
Veel mensen zullen denken dat die 12 miljoen de nakomelingen zijn van ’Henk en Ingrid’. Maar in werkelijkheid telt het CBS ook de derde generatie migranten als autochtoon. Zo tellen ook Aïsha met hoofddoek en Achmed in hun orthodoxe sharia-bubbel mee in de resterende 12 miljoen autochtonen. Daarmee versluiert het statistisch toekomstbeeld de werkelijkheid die op ons afkomt.
Politiek moet de schone schijn loslaten
Het fundamentele probleem is dat steeds meer mensen het gevoel krijgen dat ze niet meer mogen zeggen wat ze zien, horen en ervaren. Zeker niet als het gaat om immigratie of de sociale gevolgen daarvan. Daarmee glijden we af naar de onvrijheid van het sprookje van de keizer. Het open debat verdwijnt steeds verder. Kritische gedachten worden vermeden of bijgestuurd, bijvoorbeeld via diversiteitstrainingen bij de overheid – in feite word je bijgepraat door de gedachtepolitie.
Een vrije samenleving vraagt om eerlijkheid. Problemen moeten op tafel komen, hoe ongemakkelijk ook. Vooral politici moeten stoppen met het ophouden van een schone schijn en duidelijk zeggen waar het op staat. Anders lopen we het risico te belanden in een land waar leugens regeren — precies zoals in het sprookje.
Bron: De Telegraaf, Prof. Jan Latten, Emeritus hoogleraar sociale demografie:
Haha, wat een Calimero ben je toch. Je vind jezelf zo zielig....ik vind jou niet zielig, maar een ontzettende zeur.
En gefeliciteerd dat je iemand hebt gevonden die je gedachtengoed bevestigt. Al is het er maar 1.
Laat jij je maar door je linkse engnekken besodemieteren. . . Ik niet!
Dat zei ik niet. Ik zei dat je een Calimero bent, die zichzelf altijd erg zielig vind. Leer eens begrijpend lezen, maar ik denk dat je zover niet gekomen bent in je opleiding. Ik denk dat je niet eens weet wat begrijpend lezen is.