Week van de euthanasie: ”Ik wilde leven en hulp, maar de dood werd me aangeboden” (nieuws.nl)

Beetje warrig verhaal.
Maar goed, ze zal het wel zwaar hebben.

Dit doet mij heel erg denken aan het programma: "Tygo in de Psychiatrie", waar kortgeleden zoveel ophef over was. De psychiatrie lijkt in veel gevallen (lees: véél teveel gevallen) nauwelijks écht iets te kunnen doen en/of betekenen voor mensen met psychische problemen.

Het verlenen van psychische hulp is echt moeilijk en helaas niet altijd succesvol. En het kan ook best zijn dat niet de eerste, tweede, maar de zoveelste pas soelaas kan bieden. Wat werkt voor de een, werkt niet voor de ander en de kunst is om een psychiater/psycholoog/therapeut te vinden die bij de persoon en het probleem past.

Dat vermoedende, want ik heb hier echt geen verstand van maar wel ietsje ervaring, neem ik het een psychiater dus niet kwalijk als ie niet kan helpen. En hopelijk heeft ie dan wel het inzicht en de moed iemand door te verwijzen...

Maar iemand opgeven, en maar euthanasie aanpraten gaat er bij mij niet in. Dat mag dan ten faveure zijn van D66 en de boekhouders onder ons, maar als je zo weinig waarde aan een mens hecht, wat ben je er dan zelf voor eentje?! Ik ben blij dat deze persoon voor iets anders gekozen heeft en dat wereldkundig gemaakt heeft, en dus veel wijzer was ondanks de zware situatie. Het is wel een grimmig beeld dat onze psychiaters ons opgeven, en als je dat zelf niet doet je met wachtlijsten en tekorten te maken krijgt. Maar wel positief dat Manon zo denkt, en dat geeft echt hoop voor haar! Hopelijk redt ze het om zich beter te voelen, en die psychiater zo te laten zien hoeveel meer ze waard is dan hij!

De mate van beschaving kenmerkt zich door hoe goed we voor hulpbehoevenden zorgen. Ziet er niet best uit...