‘Onze moeder wilde vechten tegen kanker, maar dat mocht niet meer van de artsen’ (ad.nl)

Triest verhaal.
We weten nu onderhand wel, waarom de "zorg" níet meer de "zorg" is, die het vroeger was.
Óók artsen maken zich hier schuldig aan, omdat zij aan de (financiële) leiband lopen, van de zorgverzekeraars.
Dan krijg je verhalen, zoals in dit item.

En dát zijn nu juist de momenten dat mensen, terecht. naar alternatieve geneeswijzen grijpen.
Opgegeven door de reguliere zorg; we kunnen niets meer voor u doen, gaat u maar naar huis.
Vervolgens compleet verketterd door de farma-adepten omdat ze het lef hebben om niet gewoon te gaan liggen en dood te gaan.

ik zeg niet specifiek iets over dit artikel, maar feit is wel dat er heel vaak belastende behandelingen gegeven blijven worden ondanks dat er helemaal niets meer te winnen valt. Iedereen wil zo lang mogelijk hier zijn, maar we zullen toch ook moeten realiseren dat het ergens ophoudt.
Wat doe je mensen aan als je maar door blijft gaan?.. vergeefse hoop, lijden, en uiteindelijk een ergere dood door uitputting.

@3
"Wat doe je mensen aan als je maar door blijft gaan?"...
Het zijn mensen en die mogen dat nog altijd zèlf bepalen, hoe ze hun leven willen beëindigen, tenzij ze wilsonbekwaam zijn.

Een arts kan je nooit verbieden te vechten, maar kan wel beslissen dat verdere dure behandeling belachelijk is en dat dan ook niet uitvoeren. Het wordt tijd dat hier openlijk over kan worden gesproken in plaats van het ongebreidelde verkwisting van zorgkosten om iemand een paar dagen langer in leven te houden zonder enig uitzicht op verbetering.

Ik vind de term 'vechten' ook een heel verkeerde. Je vecht namelijk niet maar ondergaat passief een behandeling. Vechten impliceert ook dat je zelf een grote rol speelt in het succes... en het falen.

@3 "feit is wel dat er heel vaak belastende behandelingen gegeven blijven worden ondanks dat er helemaal niets meer te winnen valt. "

Dat klopt, maar iedere behandeling moet wel geaccepteerd worden door de patient.

Zelf hoef ik geen re-animatie of puur levensverlengende, maar uiteindelijk nuttelose behandelingen, maar ik heb ooit een vrouw gekend van 84 jaar die er op stond een nieuwe pace-maker te krijgen, ondanks het feit dat haar lichaam verder ook eigenlijk "op" was.

Beide opties dienen mogelijk te zijn afhankelijk van de eigen keuze van de patient.

@3 "tenzij ze wilsonbekwaam zijn. "

Als ze hun wensen reeds aangegeven hebben terwijl ze dat wel waren, dient ook de toen aangegeven wens gerespecteerd te worden.

@3 is voor @4 Sorry.

Normaliter is het juist het tegenovergestelde; dat artsen niet durven te melden dat het kansloos is.
Dit zal helaas niet bij de verandering helpen, evenals de bewering 'vechten' tegen terminale kanker.

@6 "Vechten impliceert ook dat je zelf een grote rol speelt in het succes... en het falen."

Klopt.
Mijn moeder wilde dolgraag blijven leven maar was zelf machteloos.
Er viel gewoon niets te strijden