Een grove poging de restanten van Venezuela's democratie te slopen (economist.com)

Op ZONDAG 5 JANUARI bevond Juan Guaidó zich onstabiel bovenop de sierlijke smeedijzeren leuningen buiten de nationale assemblee van Venezuela, teruggeduwd door de schilden van de Nationale Garde. Aangezien Guaidó de spreker van de vergadering is en die dag zou worden herkozen in de functie, zei het beeld alles over de aanval op de laatste overblijfselen van de democratie in Venezuela door het regime van Nicolás Maduro, die regeert als een dictator. Het onderstreepte dat een jaar nadat Guaidó zichzelf tot 'interim-president' van het land had uitgeroepen, op grond van het feit dat de verkiezing van Maduro voor een tweede termijn frauduleus was, hij legitimiteit maar geen macht heeft. En het suggereerde dat Maduro geen interesse heeft om te onderhandelen over een oplossing voor de lange lijdensweg van Venezuela.

In december 2015 triomfeerde de oppositie in een verkiezing, de laatste eerlijke die het land heeft gezien. De oppositie won 112 van de 167 zetels in het parlement, een tweederde meerderheid en dus genoeg om de grondwet te veranderen en nieuwe gerechtelijke- en kiesautoriteiten aan te stellen. Het regime van Maduro kwam in actie. Het marionettenhooggerechtshof verbood drie oppositiewetgevers om plaats te nemen. In 2017 richtte het regime een parallelle "constituerende vergadering" van loyalisten op, die kritiekloos het beleid doorvoert. De rechtbanken hebben 29 oppositieleden van hun immuniteit beroofd. Twee zitten in de gevangenis. De meeste anderen zijn in ballingschap, in het buitenland of in buitenlandse ambassades.

De afgelopen weken hebben leden van de oppositie geklaagd over aanbiedingen van steekpenningen door de overheid om van partij te wisselen. In december heeft de oppositie tien van zijn wetgevers geschorst die officieren van justitie in de Verenigde Staten, Colombia en België hebben gelobbyd namens Colombiaanse zakenlieden die de kameraden van Maduro zijn en waarvan wordt beweerd dat ze corrupt hebben geprofiteerd van contracten om voedsel te importeren voor handouts van de overheid.

Maar de bedreigingen en steekpenningen zorgden niet voor genoeg overstappers. Op 5 januari sloten slechts 12 oppositieleden zich aan bij de pro-overheidswetgevers om Luis Parra uit te roepen tot de nieuwe spreker - zonder een meerderheid. Parra, voorheen weinig bekend, behoorde tot de tien wetgevers die door de oppositie waren geschorst. De 63 aanwezige leden waren minder dan het quorum van 84. Uren later werd Guaidó door 100 leden herkozen tijdens een zitting in het kantoor van El Nacional, een oppositiekrant (onder degenen die in ballingschap stemden). Op 7 januari slaagden Guaidó en zijn aanhangers erin de politie opzij te schuiven en kwamen zij het parlementsgebouw binnen.

Met de stroom uitgeschakeld, herhaalden ze de benoeming en behaalden ze een symbolische overwinning. De Verenigde Staten, de Europese Unie en de Lima-groep van Latijns-Amerikaanse democratieën (plus Canada) hebben hun steun aan Guaidó herhaald. Verbazingwekkender is dat linkse regeringen in Argentinië en Mexico, die Maduro erkennen, de actie van zijn regime hebben veroordeeld.

Veel analisten in Caracas hadden verwacht dat Maduro zou wachten op de parlementsverkiezingen die dit jaar gepland staan ​​om de controle over de wetgevende macht over te nemen via een gemanipuleerde verkiezing. Dus waarom probeerde hij de zaken te forceren? Een hypothese is dat de regering, die onderworpen is aan ingrijpende Amerikaanse sancties, wanhopig is om de wet te veranderen om Russische en Chinese bedrijven toe te staan ​​de slecht presterende olie-industrie te leiden (Rusland erkende Parra als spreker). Maar dit gebeurt al de facto en een dergelijke wijziging zou juridisch twijfelachtig zijn.

Het motief kan zijn om Guaidó in ballingschap te drijven. De meer radicale figuren in de oppositie (van wie de meesten veilig in het buitenland zijn) willen dit ook, omdat ze vrezen dat het de enige manier is om binnen Venezuela te overleven door compromissen te sluiten. Volgens Datanálisis, een pollster, is de populariteit van de heer Guaidó gedaald van 61% in februari tot 43%, vanwege de frustratie dat hij Maduro niet heeft verdreven. Maar hij blijft de populairste politicus van Venezuela. Weggaan brengt het risico van irrelevantie met zich mee.

Maduro heeft de sancties ​​en de inspanningen van Guaidó om het leger van zijn regime los te peuteren weerstaan. Zo'n 5 miljoen Venezolanen zijn het land ontvlucht en miljoenen anderen zijn arm en hongerig. De economie is met een verbazingwekkende 70% gekrompen sinds Maduro in 2013 aantrad. Maar geholpen door Cuba en Rusland, dollarisatie en het opheffen van socialistische prijs- en wisselkoerscontroles, bereikt hij een precaire semi-stabiliteit. "Het is eerder overleven dan herstellen", zegt Phil Gunson, die in Caracas werkt voor Crisis Group, een NGO. "Overleven is absoluut alles voor hen." Guaidó heeft ook zijn laatste gevecht met het regime overleefd. Het herstel van Venezuela zal alleen komen als externe druk het regime dwingt te onderhandelen over de voorwaarden van de aftocht van Maduro.

'Het is allemaal de schuld van de VS en hun neokapitalistische en imperialistische neigingen!'

Zo, hebben we dat in ieder geval alvast gehad. Kan het verder gaan over wat een ordinaire dictator Maduro is.

Van #1 klopt niet veel. @2 klopt wel,

Het is inderdaad allemaal de schuld van de VS. Dat geldt voor Venezuela, voor Panama, voor Chili, voor Nicaragua, voor, Cuba, voor Haïti, voor Bolivia, voor Costa Rica en voor Honduras om een paar landen te noemen.
De vluchtelingenstroom vanuit Zuid Amerika komt voort uit de vuile oorlogen en de extremistische buitenlandse politiek van de VS. Trump bouwt een muur voor de economische ellende die de VS zelf heeft veroorzaakt in Zuid Amerika.
Venezuela is slechts één van de vele landen die daar het slachtoffer van zijn. Het hele stuk van de economist kan in de prullenbak want het is het papier niet waard waar het op geschreven is.

Noam Chomsky on Venezuela

https://libertarianinstitute.org/scotthortonshow/5-10-19-ken-silverstein-on-trumps-crimes-in-venezuela/
5/10/19 Ken Silverstein on Trump’s Crimes in Venezuela
Scott talks to Ken Silverstein about what’s really going on in Venezuela. The mainstream media will tell you that the country is starving and in chaos, but Silverstein has been there himself and says that most people actually have food and support Maduro more than the opposition. The negative coverage, says Silverstein, is an attempt to build support for a U.S.-backed coup, which he thinks is unlikely to actually ever succeed.