Kwaliteit verpleeghuizen gaandeweg merkbaar en meetbaar beter (nederlandactueel.nl)

Als je het maar vaak genoeg zegt, gaan we het misschien geloven.


Not!

Ik mag het ten zeerste hopen dat de kwaliteit is verbeterd. Zoals ik het heb meegemaakt begin 2000 was echt zeer en zeer triest. Je zou niet willen dat een familielid zo zou worden geholpen. En dat de daar opgenomen ouderen de kwaliteit beoordelen met ruim een 8 kan ik me voorstellen. Een ouder is al dan niet vanwege de vergeetachtigheid of ander gebrek snel bereid om iets goed te beoordelen zeker als je de woorden maar goed in de mond worden gelegd. Vergeet niet het is een verpleeginstelling. Dus alle mensen zijn helemaal afhankelijk van degenen die hen helpen. Dus probeer daar maar eens negatief commentaar te geven. Ik weet dat het ook anders kan. Maar in Amsterdam heb ik dat niet mogen meemaken. Let wel ik heb uiteraard respect voor de verplegers en verpleegsters die (wel) hun best doen.

Dat kan zomaar waar zijn. Maar dat zegt niks over de kwaliteit van de ouderenzorg in zijn algemeen.

Het aantal verzorgingstehuizen is de afgelopen jaren fors gedaald, en daar houdt dit rapport geen rekening mee.

@2 Ons werd 4 jaar geleden gewaarschuwd niet te klagen over de zorg aan onze moeder, omdat zij het zou ontgelden.
Gesprek aangegaan met hoofd van de afdeling, die kwaad werd en zei: dat u met zulke beschuldigingen aankomt (ik stelde een vraag, deed geen beschuldiging), zij eiste te weten te komen waar die verhalen vandaan kwamen. Geen antwoord gegeven. De week erop had mijn moeder 's nachts 5 x gebeld, moest naar het toilet, na een drie kwartier is ze zelf gegaan, gevallen en heeft een half uur in de koude badkamer gelegen. De volgende dag gilde ze toen ze uit haar rolstoel moest opstaan. Ik eiste een gang naar het ziekenhuis, heup gebroken.
Ik weer naar het hoofd van de afdeling, die doodleuk zei: u kunt niet verwachten dat wij voor iedere bel naar de mensen toegaan, wij hebben meer te doen.
Er ligt nog steeds een aangifte van ons, waar volgens ons weinig mee gedaan wordt.

@4 De rillingen lopen over mijn rug over hetgeen je schrijft. Mijn moeder is ook zonder begeleiding (die was gewoon niet aanwezig terwijl er minimaal een aanwezig moest zijn) naar de wc gegaan en daar hard gevallen. Geen gebroken heup doch ze kon zich amper meer bewegen. Ze heeft ongeveer 3 maanden daarna nog geleefd. Ook wij (haar kinderen) hebben met de interne arts hier en over nog zovele meer zaken gesproken. Die was daar niet echt happy mee. Na een paar weken moest mijn moeder naar een ander verpleeghuis. Ze was totaal in de war over het waarom dat moest. Ik stop want anders schrijf ik 10 kantjes vol met allerlei rottigheid die we als kinderen in de verpleeghuizen hebben meegemaakt.

@6 Die laatste 6 maanden in dat tehuis zijn voor ons gewoon een nachtmerrie geweest. Wij waren er iedere dag 4 uur lang. En dan tóch dat gezever. Het is in sommige tehuizen niet leuk hoe er met de ouderen om gesprongen wordt. Wij kunnen er ook een boek over schrijven, ik denk dat de titel wordt: breek me de bek niet open.