De opvoedkwestie: 'Onze puber verpest de sfeer in huis' (rtlnieuws.nl)

Een duidelijk teken dat je je kind de jaren ervoor nauwelijks opgevoed hebt.
Pubertijd verandert een kind wel iets, maar als je je kind fatsoenlijke normen en waarden hebt bijgebracht dan zal het ook tijdens een na de pubertijd fatsoenlijk zijn.

Een goede dreun kan wonderen verrichten
De pubber is niet de baas in huis dat zijn de ouders en dat zal dit kereltje eventjes duidelijk gemaakt moeten worden;

Fijn hè kinderen
Je wilde toch zo graag

Jeetje, een typische puberjongen... Hij is ook niet in een slecht humeur hoor, mams. Hij moet alleen niks van jou hebben omdat moeders voor puberende jongens maar ontiegelijk irritant zijn. En waarom? Dat maak je zelf al duidelijk door dit niet te begrijpen, omdat moeders niks snappen van een puberende jongen.

Maar ja, hier heb je je al 14 jaar op voor kunnen bereiden. Zoals je je natuurlijk ook voorbereid voordat je zwanger raakt. Je praat er veel over met je echtgenoot, je maakt plannen, zet alvast geld opzij, maakt afspraken wat betreft de opvoeding. Oh nee, dat doen de meeste ouders niet...

De kinderen hebben, hoe kwaad ze ook waren, ons nooit uitgescholden of voor rotte vis uitgemaakt. Niet mee willen werken: ja, hakken in het zand. Voor mij heel makkelijk. Ik had regels in huis. Puberen of niet, regels waren er. Dus weigerden ze bepaalde normale dingen te doen, zoals gewoon jas aan het haakje, schoenen op een plek waar niemand zijn nek over kon breken: dan (ik had ze gewaarschuwd) konden ze die dingen de volgende dag uit de vuilnisbak vissen. Kleren niet in de wasmand, jammer dan, dan werden ze niet gewassen. Slechte bui: 10 minuten mochten ze alles er uit gooien, na die 10 minuten mochten ze verder razen op hun kamer. Als ze bleven weigeren dingen te doen of bleven razen: dat hoef ik niet te pikken, dan kook ik gewoon voor jou niet.

@5 Slim. Een puberende jongen geen eten geven, waardoor het humeur juist slecht zal worden. Aanrader!

Dat niet schelden is ook een leuke. Achter je rug om wel hoor, onder zijn adem door wel hoor, en niet zo'n beetje ook kan ik je garanderen. Zeker als je dan ook nog eens moeilijk ging doen omdat 'ie iets niet wilde doen wat jij wilde doen, niet het tonen van begrip voor de pubertijd maar gewoon voet bij stuk houden alsof alles normaal is.

Mijn moeder ging overdreven lief doen wanneer ik weer een klein beetje was bijgedraaid. En dan voelde ik me al snel schuldig, en hielp ik mee met eten koken wat mijn moeder gewoon voor mij kookte hoe erg ik me ook gedroeg.

@6 Tja bij ons werkte het als een speer. Het scheelt misschien dat ik niet net als andere moeders de dingen ging door vertellen als hun vader in het weekend weer thuis was.
Trouwens, iedere avond legde ik een briefje op hun kussen met een verhaaltje, dat ik van ze hield, dat ik trots op ze was, dat ik dat en dat gedrag van hun niet echt erg leuk vond, maar dat dat niet betekend dat ik niet van ze hield.
Mijn kleinkinderen zijn trouwens gewend aan dit soort opvoeding, ook zij vinden het doodnormaal. 1 Kleindochter vertelde vol afschuw dat een vriendje zijn moeder altijd helemaal gaar schold en dat die moeder dat blijkbaar normaal vond.