De gesegregeerde hel waar NRC-redacteur Sabrine Ingabire van droomt (trouw.nl)

Uit artikel


Gelukkig stelt Ingabire: ‘Hoewel alle witte journalisten een onderdeel zijn van en bijdragen tot een racistische structuur, zijn ze natuurlijk niet allemaal racistisch’. Maar helaas: ‘witte kranten in hun wezen wel’. Dat die jongedame, die na het monsterlijke etnische geweld (800.000 doden in 1994) uit het tribale Rwanda is gevlucht, een soort apartheid in Europa wil introduceren (straks ook zwarte bakkers, slagers of kruideniers om zwarte klanten te bedienen?) mag opmerkelijk heten. Dit soort neo-racisme dat nauw bij identiteitspolitiek aansluit, moet een halt worden toegeroepen. Het alternatief is ­leven in de gesegregeerde en hatelijke hel waar mensen als Sabrine Ingabire van dromen.

Het begint er steeds meer op te lijken dat heel veel personen van kleur een persoonlijkheids stoornis hebben, en niet in staat zijn verder te kijken dan naar de kleur en religie van hun medemens.
Wat ze in feite willen is een wereld zonder blanken (ook hier in Nederland) waarna het recht van de sterksten en de grootste (domme) monden gaat tellen.
Fijne wereld.

De droom van Malcom X (zie Autobiography of Malcolm X).