De VS is het enige land met regelmatige schietpartijen - en daar is een simpele reden voor (economist.com)

Artikel:

De twee massale schietpartijen binnen 24 uur na elkaar afgelopen weekend, één in El Paso, Texas, de andere in Dayton, Ohio, waren gruwelijk. Maar tegelijkertijd waren ze niet verrassend - althans in puur statistische zin. Tot nu toe heeft in Amerika dit jaar elke dag gemiddeld één schietpartij plaatsgevonden waarbij vier of meer mensen werden gedood of verwond. Het dodental in de El Paso Walmart was 22. En dat vreselijke aantal maakte het slechts de vijfde dodelijkste schietpartij dit decennium. De tien mensen die in Dayton zijn vermoord, zetten de moordpartij op nummer 11 op diezelfde lijst.

Wanneer politieagenten een moord proberen op te lossen, kijken ze naar motieven en kansen. Dat kader is ook nuttig om na te denken over massamoorden. De schutter in Dayton liet geen verklaring achter voor zijn acties. Zijn sociale media-accounts laten zien dat hij een vrouwenhater was en linkse ideeën erop nahield. De El Paso-moordenaar publiceerde een manifest gevuld met racistische angsten over de vervanging van blanken door Hispanics, evenals taal die uit een Trump-rally had kunnen komen (zie artikel).

Na de moorden hebben mensen allerlei oorzaken de schuld gegeven - van psychische aandoeningen en videogames tot internet en de sociale vervreemding van jonge mannen. Maar oorzaak en gevolg zijn moeilijk vast te stellen, zoals blijkt uit de discussie over de schuld van Donald Trump voor wat er in El Paso is gebeurd. Zijn rol is niet alleen belangrijk omdat hij, als president, de verantwoordelijkheid heeft om het land te verenigen, maar ook omdat Amerika's grootste massa-schietpartijen een patroon volgen.
In de jaren tachtig was er een golf van schietpartijen op postkantoren. Later werden schietpartijen op scholen en universiteiten een manier voor een bepaald type jonge man om bekendheid te verwerven. Meer recent is er een toename van terroristische daden gepleegd door blanke mannen die geloven dat ze vastzitten in een strijd tegen niet-blanken en joden. Deze draad verbindt de schietpartij in een kerk in Charleston in 2015 met die in een synagoge in Pittsburgh vorig jaar en met de schietpartij in El Paso Walmart.

Dat is waar de taal van Trump in zicht komt. Zijn presidentiële campagne begon met een spontane toespraak waarin hij zei dat Mexico verkrachters de grens over stuurde, en hij is op dezelfde manier doorgegaan. Het Witte Huis heeft hem niet veranderd. Tijdens een bijeenkomst in Florida in mei, waar hij migranten aan de zuidelijke grens aan de kaak stelde, schreeuwde iemand in de menigte dat de oplossing was om hen neer te schieten. "Dat is alleen in de zogeheten Panhandle, waar je kunt wegkomen met dat soort beweringen," antwoordde Trump op gelach en gejuich. Na de schietpartijen in El Paso, net als na Charlottesville, veroordeelde de president, lezend vanuit een teleprompter, blanke supremacists en bigots. Maar de volgende keer dat hij voor een grote menigte staat, zal hij weer op de oude toer verdergaan.

Als je accepteert dat de woorden die mensen zeggen enig effect hebben, moeten de woorden die een president zegt er meer toe doen. Er is geen manier om de kans te berekenen dat dergelijk racistisch verdeeldheid zaaiend taalgebruik iemand aanmoedigt om gewelddadige racistische fantasieën uit te voeren, maar die kans is in ieder geval niet 1 en ook geen 0. Voer het experiment vaak genoeg uit met genoeg mensen en op een gegeven moment wordt het dodelijk.

Toch is het ook zo dat massale schietpartijen gebruikelijk waren voordat Trump aantrad en ze zullen ook bestaan nadat hij is vertrokken. De belangrijkste fixatie van de El Paso-shooter was immigratie, maar hij schreef ook in zijn manifest over buitensporige bedrijfsmacht en milieuschade. De Dayton-shooter was helemaal geen Trump-supporter. In dergelijke gevallen is het onmogelijk om te weten of de ideologie de persoon gewelddadig maakt, of dat de gewelddadige verlangens op de eerste plaats komen en de halfbakken rechtvaardiging daarna.

Als motief moeilijk precies toe te schrijven kan zijn, en beleid navenant moeilijk te ontwerpen, geldt hetzelfde niet voor kansen. Blanke nationalisten zijn te vinden in veel westerse landen, net als politici die raciale afdelingen exploiteren. Maar in een samenleving waarin iemand met moorddadige bedoelingen alleen een keukenmes of een honkbalknuppel kan hanteren, is de schade die hij kan aanrichten beperkt. Wanneer zo iemand toegang heeft tot een semi-automatisch wapen, dat 100 rondes munitie kan vasthouden en binnen een minuut kan afvoeren, is het een efficiëntere optie - en daarom, jammer genoeg, verleidelijker.

Het antwoord ligt voor de hand: beperk het eigendom van bepaalde soorten wapens, zoals Nieuw-Zeeland deed na de schietpartijen in Christchurch, en voer achtergrondcontroles in. Dergelijke maatregelen zullen niet alle dodelijke schietpartijen voorkomen. De grondwet wordt niet herschreven en er zijn teveel wapens in omloop. Maar gezien het aantal dodelijke slachtoffers, zou zelfs een reductie van 5% vele onschuldige levens redden. Massale schietpartijen in Amerika zijn geworden als ontbossing in Brazilië of luchtvervuiling in China - een door de mens veroorzaakte risico dat moeilijk te stoppen is. Dergelijke gevaren worden niet één-twee-drie opgeruimd. Dat mag geen reden zijn dat mensen er niet aan beginnen.

De leden van de NRA vinden het geweldig dat elke idioot daar met wapens kan gaan rondschieten!

@2 En tasten daarvoor ook diep in de buidel, de NRA is een van de machtigste lobby-clubs in de VS.

Voor wat betreft de rol van Trump citeer ik hier de woorden van Kamala Harris : “He didn’t pull the trigger but he’s been tweeting out the ammunition.”