In de Tweede Kamer zitten zwijgen? Nee! (nrc.nl)

In de Tweede Kamer zitten en spreken? Nee! Dat durven ze niet, tenzij ... .


1e Misverstand
achter dit artikel: dat de Staten-Generaal de Regering controleren en de Wetgevende Macht vormen. Dat is de theorie van de Trias Politica, maar de politieke partijen, - die als figuur niet voorkomen in de Grondwet -, hebben er alles aan gedaan om die Scheiding der Machten achter de schermen ongedaan te maken. En daar zijn ze in geslaagd. In de praktijk bestaat de Trias Politica niet meer. Het is het public relations- verhaal van de "Vertegenwoordigende Democratie". Niet meer dan dat. . Zij is er voor de mooie sier.

En wie vertegenwoordigen de Kamerleden van 1e en 2e Kamer ?
Niet de burger.
In de eerste plaats vertegenwoordigen zij hun partijen; de Bewindslieden en ambtenaren op de Ministeries; de sectoren van het middenveld, dat vanuit de aloude verzuiling sterk verwant is aan de politieke partijen; het bedrijfsleven, het Koningshuis; en andere nationale en supranationale lichamen en lobby's (o.a. immigratielobby en EU).

Kamerleden worden in de regel niet zelf gekozen middels voorkeurstemmen. Zij komen mee op de slippen van de lijsttrekker. Heeft de nummer één op de lijst zijn zetel behaald, dan gaan zijn overige stemmen over op de nummer twee, drie, enz.
Daarom willen politieke partijen dat U op de lijsttrekker stemt. Dan komt de hele selectie van de partij de Kamer binnen. Niet een selectie van de burgers.
Dit type Kamerlid is dus geheel afhankelijk van de lijsttrekker en de partij(top). Omgekeerd zijn ze door voornoemden op gehoorzaamheid en onschadelijkheid geselecteerd. Ja-knikkers.

Je ziet het al in de verkiezingstijd. De Kandidaat-Kamerleden voeren braaf campagne. Maar zij lepelen hoogstens wat hoofdpuntjes op uit het partijprogramma: één A4-tje; Voorts hebben ze 4 A4-tjes aangeleerd gekregen om andere partijen af te katten.
Voor alle moeilijkere vragen, moeten ze verwijzen naar de lijsttrekker. Gezien de fysieke beperkingen van één persoon en de tijd die hem beschikbaar is, kan die overal maar half op ingaan. Zo voorkomen partijen dat ze uitputtend hun plannen aan de kiezer moeten voorleggen en verantwoording moeten afleggen voor het verleden. Gooi alles in de trechter van één enkele persoon.

2e Misverstand: de Kamerleden die iedereen vertegenwoordigen, behalve de burger, en afhankelijk zijn van de partijtop, hebben grip op zaken.
Nee, dat hebben ze niet. Die 150 stakkers zijn geen partij voor de Ministeries, sectoren en andere pressiegroepen, die veel meer macht en mankracht hebben.
Kamerleden hebben niet meer grip dan Ministeries en de Bewindslieden, - zeker die van hun eigen partij -, toestaan.
Fracties delen het werk op in portefeuilles. In kleine fracties hebben Kamerleden meerdere grote portefeuilles. Dat houden ze gemeten naar leeslast, niet bij. De Ministeries dienen wetgeving op strategische momenten in, dat wil zeggen, zodra de portefeuillehouders in de Kamer onder het werk zitten, of dicht tegen de deadline aan. Dat laatste doet vooral Financiën met de Belastingwetgeving.
Kamerleden hollen dus in de regel alleen maar achter de feiten aan. Fouten uit wetsvoorstellen halen is hun niet gegeven, - vandaar ook vaak de bedroevende kwaliteit. De "specialisten" in de Kamer weten nog iets . Zij adviseren hun fractiegenoten , hoe te stemmen. Die doen dat braaf, want ze weten hoegenaamd niets van het onderwerp of waarvoor ze stemmen.

Kamerleden die op een originele gedachte worden betrapt of wél kennis ontwikkelen, worden gewipt door Ministeries en de Bewindslieden van hun partij. Dat overkwam Ster-kamerlid Omtzigt in 2012 bijna. Op last van Financiën en zijn partijgenoot, CDA-Minister De Jager.
Omzigt werd terug op de lijst geplaatst door de CDA-leden en herkozen op grond van voorkeurstemmen.


Dus Menno Tamminga: verwacht niet dat Kamerleden Klaas Knot (de man van het machtige Financiën bij DNB) tot de orde durven te roepen. Zeker niet tegen de wil van Dijsselbloem.

Verwacht evenmin dat zij een helder beeld hebben van de voorrechten en plichten van Centrale Bankiers in het verantwoorden en publiek beraadslagen over het monetaire beleid vs. de onafhankelijkheid van de Centrale Bank.
Verwacht evenmin dat Kamerleden zich Volksvertegenwoordiger achten, tenzij zij van hogerhand toestemming krijgen om een nummertje te maken. Met bijgeleverd script.