Nazorg kanker schiet ernstig tekort (ad.nl)

Inderdaad!

Op kankerpatiënten maakt men aardig wat winst. Ondertussen komt de kankerpatiënt in de schulden want, kan niet werken, en de rekeningen stapelen zich op door de dure behandelingen. Dan ben je ook nog eens met compleet andere dingen bezig dan je financiën, je bent voor je leven aan het vechten. Enige begrip vanuit de samenleving is hier niet voor (nee, ook niet bij de gemiddelde burger dus ga hier niet hyperiet lopen piepen op politici en medici).

"Ook hebben zij vaker last van depressies en zijn ze bang dat de ziekte terugkomt."

Tsja, als je per dag bijhoudt hoeveel dagen geleden het is dat je genezen bent verklaart...

Bij echt oude mensen hoor je het typisch Nederlandse, cynische gezegde nog wel eens: "Operatie geslaagd, patient overleden".

@2 : Dat is wat flauw, want de gemiddelde burger weet er veel te weinig van, het is nog steeds niet echt geaccepteerd om openlijk over kanker te praten en klagen mag al helemaal niet, nergens over, iedereen moet en zal dankbaar en positief, altijd en overal.

@4 Hoezo is dat flauw? Vrijwel iedereen heeft wel iemand in de omgeving die kanker heeft gehad, en ze weten er niets van. Dat is toch raar? Niet de moeite genomen om zich erin te verdiepen. Alles moet voor ze worden voorgekauwd, zelf willen ze er geen moeite voor doen en vervolgens wel lopen zeiken op politici en medici.

Er niets van weten, en blijven stemmen op de partijen die de problematiek in de hand werken. Maar ja, niet hun schuld dat ze er niets van weten natuurlijk, de kankerpatiënt moet het ze leren natuurlijk... *zucht*

Hoe zouden ze aan dat aantal komen? Is dat een schatting, en zijn dat mensen die de vijf jaar grens halen, of wanneer ben je overlever en genezen?

Alles dat je leest over kanker doet denken dat het er veel meer moeten zijn. Bovendien lees je steeds vaker, en dat is ook waarschijnlijk met steeds meer bronnen van vervuiling van het lichaam, dat iedereen op een of ander moment in zijn of haar leven wel kanker krijgt.

Dat zijn dat wel heel veel mensen die flinke klappen hebben gehad en beperkingen opgelopen en intussen worden geacht, "zelfredzaam" te zijn door de overheid die vindt, geen zorgplicht meer te hebben, terwijl de gemeenten alleen onderhorig zijn aan de EU wat betreft de bejegening van de burgers, die werken allang samen in de Vereniging van Nederlandse Gemeenten zonder dat er nog een nationale overheid inbreng in heeft, volgens plannetjes gesmeed met andere EU-gemeenten.

@5 : Ik heb ervaren dat mensen zelf bang zijn om als klager gezien te worden en er dan niet teveel over willen zeggen. Maar dat ben ik alleen, dus dat is geen maatstaf, dat snap ik ook nog wel.

@7 Waarom zou ik (wie dan ook) iemand wegzetten als klager wanneer diegene interesse toont in de kankerbehandeling? Of in mijn vorm van kanker?

@8 : En dat bent U dan weer, als individu, maar soms zou je zeggen dat de redelijke mensen niet in de meerderheid zijn.

@9 Mensen worden niet als klager gezien als ze iets vragen. Mensen worden als klager gezien wanneer ze klagen.

Waarom zou een kankerpatiënt iemand als 'klager' wegzetten wanneer diegene interesse toont in de behandeling en/of vorm van kanker? Heb nog nooit vernomen van zoiets...

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik moet vinden van het artikel. Als ex-kankerpatiënt krijg je nog jarenlang controles. Daar kun je al je klachten steeds kwijt en zal er gekeken worden wat er aan gedaan kan worden.
Daarna is het aan de ex-patiënt hoe hij/zij zijn leven weer oppakt. Niet blijven hangen in je patientenleven, maar weer gaan leven..

@7
In mijn ogen is het geen klagen als je aan geïnteresseerden vertelt hoe het met je gaat.

Kan me redelijk vinden in dit artikel, maar heb dan ook de ervaring van 20 jaar terug.
Volgens mij is er al veel veranderd sindsdien op dit vlak. Destijds was de hulp effectief, maar karig. Maar goed, dat is uitgaande van eigen ervaring, weet niet hoe het voor de rest is.
Heb in die tijd ook zelf de keuze gemaakt dat controle traject te laten voor wat het was, in overleg met de specialist. Dus och, ik denk dat een grote factor 'hulp vragen en accepteren' is.