Kim Phuc - het napalm meisje - krijgt prijs voor vredeswerk (theguardian.com)

Dat we niet vergeten!

Kim Phuc Phuc Phan Thi, spreekt na ontvangst van de internationale vredesprijs in de Semperoper in Dresden, Duitsland.

Kim Phuc, bekend als het "napalmmeisje" naar een bekende foto van haar uit de Vietnamoorlog, heeft in Duitsland een prijs gekregen voor haar werk voor vrede.

Organisatoren van de Dresden-prijs zeggen dat de 55-jarige, die in Canada woont, wordt geëerd voor haar steun aan Unesco en kinderen gewond in de oorlog, en voor het uitspreken tegen geweld en haat. Ze ontving 10.000 euro (8.800 pond).

Eerdere ontvangers zijn onder meer de voormalige Sovjetleider Mikhail Gorbatsjov en de Amerikaanse burgerrechtenactivist Tommie Smith.

Phuc was negen toen een Zuid-Vietnamese vliegtuig in 1972 napalmbommen op haar dorp liet vallen, in de overtuiging dat er Noord-Vietnamese troepen waren.

De scène van Phuc die in tranen, naakt en zwaar verbrand over een weg loopt, werd vastgelegd door Associated Press-fotograaf Nick Ut, die in 1973 een Pulitzer-prijs voor het beeld won.

Ut, toen 21, reed Phuc naar het ziekenhuis waar hij eiste dat artsen haar zouden behandelen. "Ik huilde toen ik haar zag rennen," zei Ut in 2012. "Als ik haar niet help en als er iets gebeurde en ze stierf, denk ik dat ik daarna zelfmoord zou plegen", zei Ut in 2012.

Dagen nadat het beeld de wereld had geschokt, ontdekte een andere journalist dat Phuc het had overleefd.

Christopher Wain, een Britse televisiejournaliste, vocht er voor om haar over te brengen naar een door de VS geleide eenheid die is uitgerust om met haar ernstige verwondingen om te gaan.

"Ik had geen idee waar ik was of wat er met mij gebeurde," zei Phuc. "Ik werd wakker en ik was in het ziekenhuis met zoveel pijn, en toen waren de verpleegsters om me heen. Ik werd wakker met een verschrikkelijke angst.

Phuc brandwonden van de derde graad op 30% van haar lichaam. Ze begon met littekenbehandeling in 2015.
Omdat je hier bent.....

.... we hebben een kleine gunst te vragen. Meer mensen lezen en ondersteunen onze onafhankelijke, onderzoeksrapportage dan ooit tevoren. En in tegenstelling tot veel nieuwsorganisaties hebben we gekozen voor een aanpak die ons in staat stelt om onze journalistiek toegankelijk te houden voor iedereen, ongeacht waar ze wonen of wat ze zich kunnen veroorloven.

The Guardian is redactioneel onafhankelijk, wat betekent dat we onze eigen agenda bepalen. Onze journalistiek is vrij van commerciële vooringenomenheid en niet beïnvloed door miljardaire eigenaars, politici of aandeelhouders. Niemand bewerkt onze redacteur. Niemand stuurt onze mening. Dit is belangrijk omdat het ons in staat stelt om een stem te geven aan degenen die minder gehoord worden, de machtigen uit te dagen en hen ter verantwoording te roepen. Het is wat ons anders maakt dan zoveel anderen in de media, in een tijd waarin feitelijke, eerlijke berichtgeving van cruciaal belang is.