Waarom een depressie zo slecht is voor je lichaam (welingelichtekringen.nl)

Alleen jammer dat het een hype is.
Iedereen lijkt wel depressief.

Dit zou toch algemeen bekend moeten zijn. Je emotionele welzijn kan je immuunsysteem aan tasten en nare ziektes veroorzaken.

@1
dat roepen ze vaak al als ze een dipje hebben, een depressie is geen kattepis.

@2

Da's toevallig, dat doen de "medicijnen" die verstrekt worden in de geestelijke gezondheidszorg ook.

@4

Die 'medicijnen’ vernielen je gevoelsleven en maken het onmogelijk om tot spontane catharsis te komen. Het is de weg van de minste weerstand.

@4 helaas hebben die medicijnen meer neurologische bijwerkingen....

@5

Zal niet het eerste voorbeeld binnen de psychiatrie zijn waarbij het middel veel erger is dan de kwaal, de eed van Hippocrates hebben ze nog nooit van gehoord.
Neem maar bijvoorbeeld anti-psychotica, dat vernietigt binnen enkele maanden de gijze massa in de hersenen, en ook vooral de prefrontale cortex.
Tijdens een onderzoek naar afname van hersenvolume met dierproeven op makaken bleken de apen die antipsychotica kregen toegediend na 18 maanden tot wel 10% lichtere hersenen te hebben dan de makaken die placeo's kregen.


Om nog maar niet te beginnen over het feit dat iedere diagnose binnen de psychiatrie volkomen subjectief is en er geen enkele vorm van wetenschappelijk objectieve meting bestaat om vast te stellen dat iemand aan een bepaalde geestelijke stoornis zou leiden. Dit terwijl "ze" met de meest krachtigste bewustzijn veranderende drugs, zelfs onder dwang en tegen de wens van hun patiënten in toepassen mogen toepassen, allemaal gebaseerd op de "mening" van een "professional".

Daar sta je dan met je artikel 11 van de grondwet, in plaats van wat ze vroeger met een paar messen deden, voeren ze tegenwoordig een lobotomie uit met zwaar verdovende en bewustzijn veranderende drugs.

@7

De mens is dom en begrijpt zichzelf niet eens op psychisch vlak.

@8

De mens weet ook niet dat er dagelijks diverse pogingen tot 'zwart reizen'
worden ondernomen op zijn ziel.

@4

Uit eigen ervaring weet ik als je geen medicijnen wilt hebben en het gewoon aangeeft je ze ook niet krijgt.

@10

Uit eigen ervaring weet ik dat als je weigert bij de optie "spuiten of slikken" er gewoon 6 man bovenop je gaan zitten om je naar een isolatiecel te slepen, je uit te kleden, en uiteindelijk twee spuiten in je reet zetten, eentje met Lorazapam en eentje met een anti-psychotica naar keuze (van de "professional" natuurlijk.)

@11

Jij gelooft me dus niet, dat zegt wat over jou en niet over mij!

@11 Neem je minnetje bij mijn reactie van @10 niet kwalijk het heeft er puur mee te maken dat je het niet weet. Je bent er niet bij geweest.

@13

"Je bent er niet bij geweest."

Foute aanname.

@14

Ben jij bij het intakegesprek en de vervolggesprekken van mij geweest dacht het niet want ik ken je niet. Ik heb het niet over jou traject.

@15

"Ben jij bij het intakegesprek en de vervolggesprekken van mij geweest dacht het niet want ik ken je niet. "
Dat heb ik ook helemaal niet gezegd, daar komt u zelf mee.


"Ik heb het niet over jou traject."
En ik ook niet over het uwe, FYI.

@11 Dus dat heb jij daadwerkelijk zo meegemaakt ? Was je wellicht extreem agressief?

@17

"Was je wellicht extreem agressief?"
Alleen maar boos zijn is al agressie genoeg om dat soort dwangmiddelen in te zetten, rekent u stemverheffing "extreem agressief" gedrag?

@16

Zal ik ook nog even uit eigen ervaring zeggen dat er psychiaters zelf geen medicijnen voorschrijven omdat ze vinden dat je nog steeds aan vechten bent en door medicijnen het vechten ophoudt en ze dat niet willen. Niet alle artsen zijn hetzelfde.
Ik ben blij met de Psychiater die ik bij team 290 voor de dementie van mijn vader heb gehad dankzij hem ben ik nooit aan de medicijnen gekomen.

@18 Nee .

@18 Je platspuiten omdat je alleen je stem verheft? Lijkt me sterk. Maar ben het er mee eens dat als men depressief is en men hulp zoekt, en de medicatie afslaat, dat er al gauw wordt gezegd, dat ze je dan niet optimaal kunnen helpen. Dus start je in een traject. En die kan je helpen, maar het kan ook een keerzijde hebben, medicijnverslaving etc. Het kan, maar hoeft niet.

@20

Dan hoop ik niet dat u ooit op de gesloten afdeling komt van een GGZ instelling. Mocht dat onverhoopt wel gebeuren, probeer dan ook maar niet te ontsnappen, een jointje te kopen, en high terug komen.
U gaat meteen de separeer in.

@19 De een psychiater, is de ander niet, sommige zijn al heel snel met het voorschrijven van anti-depressiva.

@22 Ik hoop het ook niet .Sterkte voor u in ieder geval.

@21

Ik heb op geen enkel moment iemand aangevallen en zelfs niet eens gedreigd met geweld. Ook ben ik claustrofobisch dus dat had een lekker effect mij opsluiten in een isolatie cel.

@25

U voelde zich totaal onbegrepen, vindt het zo verschrikkelijk voor u dat is heel heftig om mee te maken je voelt je gestraft om iets waar je niets aan kunt doen.

@25 Opsluiten als je claustrofobisch bent, daar kan ik me iets bij voorstellen, je raakt dan in paniek en vooral de angsten wilt men niet meemaken. Ik was het ooit, maar ben er vanaf.

@25

Ik hoop dat het nu weer beter met U gaat want dat gun ik u van harte.

@17 ; @18 heeft gelijk. Tenminste in de tijd dat ik daar mijn stages liep (hbo verpleegkunde). Dat soort zaken waren voor mij de reden dat ik nooit in de psychiatrie heb willen werken. @18 is opgenomen geweest, @15 denk ik niet. Die heeft gewoon gesprekken gehad, geen (gedwongen) opname. Dat is een wereld van een verschil.

@29

Ze wilden mij ook opnemen maar ik heb geweigerd. Ik moest er zijn voor mijn vader die had me nodig net zoals mijn gezin die me nodig had. Ook al kon ik niet meer sleepte me voort wou wel met de auto van mijn vader tegen een boom aanrijden om maar rust te krijgen maar moest gewoon verder. Anderen hadden me nodig ik kon en mocht niet uitvallen.
Niet zo snel oordelen en veroordelen graag.

@30 De poster (ver)oordeelt u toch ook niet ?Sterker wat zij oppert bevestigt u zelf .

@27

Ik heb het alleen als ik in een ruimte zit waar ik ook echt niet uit kan, dan probeer ik bijvoorbeeld door een stalen deur te gaan, net niet gelukt.

@26 @28

"Ze" hebben mijn situatie alleen maar verergert helaas, en ik ben lang niet de enige.
https://documents-dds-ny.un.org/doc/UNDOC/GEN/G18/232/93/PDF/G1823293.pdf?OpenElement

@30 ; Vertel eens waar ik oordeel en veroordeel? Ik wijs alleen op het feit dat een (gedwongen) opname iets heel anders is dan thuis wonen en gesprekken hebben met een psychiater.

Belangrijkste verschil is: dwang. Iemand die een ambulante behandeling volgt kan veel minder gedwongen worden dan iemand die gedwongen is opgenomen.

En ja; Ik heb het in mijn stages allemaal gezien. De eisen die aan patiënten werden gesteld op het emotionele vlak waren absurd en onmenselijk. Emotie is een menselijk iets maar alleen positieve emotie was toegestaan. Boos of geïrriteerd zijn was niet toegestaan en kon iemand inderdaad met geweld in de separeer doen belanden; ook als die emotie heel begrijpelijk was.

Ik zal nooit meer vergeten hoe een oude man voor mijn ogen behandeld werd. Hij was een roker en op vaste momenten op een dag mochten de rokers een sigaret, onder begeleiding. Maar die dag hadden de verpleegkundigen geen zin; waren vooral met hun eigen dingentjes bezig. Dus die man had de hele dag al geen sigaret gehad. Hij vroeg er steeds netjes om maar werd dan afgewimpeld. Na het middageten werd hij boos toen hij weer werd afgewimpeld en verhief zijn stem. Echt alleen dat. Onmiddellijk werd er op de noodknop gedrukt, kwamen verpleegkundigen van andere afdelingen aangerend, storten zich met zijn allen bovenop hem en sleurden hem de isolatiecel in waarin ze hem inderdaad met geweld plat spoten. Raar dat hij boos werd hé? Raar dat hij zich ondanks zijn broze oude lijf verzette toen er 6 man bovenop hem doken hé?

Op dat moment heb ik besloten dat ik daar nóóit zou gaan werken want zó wil ik niet met afhankelijke mensen omgaan.

@25 Ik vind dat geen psychische hulp meer. Dat maakt het alleen maar erger.
Wie gaat er nu iemand opsluiten die claustrofobisch is.

Met gesprekken kan je ook gedwongen worden en onder druk gezet worden dat wil je niet weten. @33

Ik wou al meer dan een jaar stoppen mocht dat aangeven dan werd het direct in werking gesteld maar ze laten je niet gaan. Ik vond de therapie niet meer werken wist het gewoon allemaal niet meer raakte nog verder in de war. Gaf het aan maar ze doen alles om maar je te laten blijven voelde me in een gevangenis belandt. Hun wilden hun doelen bereiken voelde me op het einde net zo rot als dat ik er binnen kwam. Ben er niets beter van geworden wil nu nog minder wat met mensen te maken hebben en loop nog steeds met rot gedachten rond.

@18 "rekent u stemverheffing "extreem agressief" gedrag?"

Eenmaal gevangen in het netwerk van de psychologie hebben "zij" de macht en ben "jij" de klos!

Alles wat je doet of zegt wat in tegenspraak is met hun "behandeling" wordt aangemerkt als "deel van het probleem".

Doodeng!

@35 ; In de ambulante begeleiding kunnen ze op je inpraten en in de ergste gevallen dreigen met gedwongen opname, maar verder gaat dat niet.

Wie gedwongen is opgenomen wordt gedwongen op te staan wanneer zij dat willen, moet gedwongen douchen wanneer zij dat willen, gedwongen hun tanden poetsen wanneer zij dat willen, gedwongen aan activiteiten begeleiding mee te doen en daar doen wat zij willen, moet eten wat en wanneer zij willen, staan 24/7 onder toezicht, hebben alle vormen van privacy verloren en moeten perfect in de pas lopen zonder een greintje negatieve emotie. Dat is niet menselijk. Niemand is de hele dag blij, vrolijk en vriendelijk.

Ik heb mensen letterlijk uit hun bed moeten gooien (matras omkeren), mensen moeten dwingen onder mijn ogen te douchen, moeten straffen omdat ze iets dat zij niet lusten (of geen trek hadden omdat ze zich niet lekker voelden) moeten dwingen te eten en ga maar zo door. Echt vreselijk vond ik dat. Ik kreeg zelfs een keer op mijn kop omdat ik iemand die pijn in de nek/schouders had een massage gaf; dat zou een te sterke band veroorzaken...

@35 ” Met gesprekken kan je ook gedwongen worden en onder druk gezet worden dat wil je niet weten”

Dwingen om medicatie in te nemen gebeurd als je eenmaal een traject gestart bent en je ook daarvoor bent opgenomen. Daarbuiten is de keuze nog altijd aan jou om medicamenten tegen depressies in te nemen.

Niets zoziek als de GGZ!

@37 Als ik psychische klachten heb, is een psycholoog of psychiater opzoeken wel het laatste wat ik op zou zoeken.
Zelf op zoek gaan waar die psychische klachten vandaan komen, werkt soms veel beter.
Soms zijn het gewoon simpele dingen zoals een chronisch gebrek aan bepaalde vitaminen. Je hebt geen idee wat bijvoorbeeld koffie kan doen met mensen. Oefeningen om je gedachten te dwingen het negatieve eruit te halen. Maar goed, iemand die manisch depressief is, vind ik best heel zwaar. Gek genoeg kunnen medicijnen het nog veel erger maken. Of je daar nou mee gebaat bent? Ik zou ze ook weigeren. En eenmaal in die molen van hulp. kom je er nog moeilijk uit ook, begrijp ik hier.