Berisping voor arts om euthanasie demente vrouw (nos.nl)

Hopenlijk levert het strafrechtelijk onderzoek een duidelijkere uitspraak op.
Wat die verpleeghuisarts heeft gedaan is volgens mij strafbaar.
Iemand tegen haar wil in, euthanaseren, wat ook nog eens niet goed was uitgevoerd) moet keihard afgestraft worden.

** gebruiker verwijderd **

Quote : "Bovendien had een zwaardere straf, zoals een schorsing, niet veel uitgemaakt aangezien de arts inmiddels met pensioen is."
Wat een wangedrocht van redenering. Als iemand een straf verdient, moet je die ook toepassen. Of diegenen daar geen last van heeft, omdat die gepensioneerd is, mag geen reden zijn om dan maar geen straf uit te delen...

Een beetje rare uitspraak.
Hoe kun je met een zwaar dementerende iets bespreken.
De 74-jarige vrouw had ooit een euthanasieverklaring getekend toen ze klaarblijkelijk goed helder was.
De arts heeft naar mijn mening juridisch niets fout gedaan.

@2
Moord !
"Op een onwettige wijze, met voor bedachte raden, iemand opzettelijk van het leven beroven. "
Lijkt mij dat er aan alle voorwaarden is voldaan.
Ook de familieleden die geholpen hebben met de moord zijn juridisch aansprakelijk, en moeten minimaal de erfenis teruggeven !

@1 @2 @5
Klaarblijkelijk weet je niet wat een zwaar dementerende is en wat familie moet meemaken.
Daarom laten mensen in een wilsverklaring als ze nog helder zijn vastleggen dat ze dit niet willen meemaken, immers ze zijn dan niet meer in staat om deze beslissing te nemen.
Mijn moeder had ook dementie en had nagelaten haar laatste wilsbeschikking vast te leggen, en wat heeft dat mens in de laatste jaren geleden om toch op het laatst een benauwde dood te sterven. Jullie weten totaal niet waar jullie over praten.
En dan ook nog familieleden verdacht maken alsof het ze om de erfenis ging.
Ik heb dementerende mensen in het verzorgingshuis gezien die helemaal geen bezoek kregen van hun familie, en die zelfs geen fatsoenlijk ondergoed en kleren kregen wat ze van anderen kregen.
Dus deze werd alleen maar in leven gelaten om haar uitkering te plukken.

@6 Bravo, laat die zwaar Christelijke moraalridders in hun sop gaarkoken, ze hebben geen enkel idee wat het inhoud als iemand dementerend of zwaar verward is!

@7 @dommertjedom
Als je wat vaker mijn input zou lezen/hebben gelezen zou je weten dat niet bepaald een Chr. moraalridder ben, en dus al helemaal geen zware versie daarvan.

@6
Als u wat beter op de hoogte van de praktijk was, zou u weten dat een 'wilsverklaring' die ooit eens is opgetekend, juridisch weinig tot geen zin heeft. Er moet altijd worden gevraagd aan de patiënt of die nog achter de verklaring staat, en dat is hier juist niet gebeurd.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de arts in kwestie een douw van het tuchtcollege heeft gekregen. Of dacht u dat die douw een verkapt applaus was om dat de arts zo perfect heeft gehandeld...?

** gebruiker verwijderd **

@8
U hebt wel eens met een zwaar dementerende een discussie gevoerd?
Knap van u.
Een laatste wilsverklaring word juist opgemaakt omdat dit later niet meer mogelijk is.

@9
Ik heb vergelijkbare momenten gekend met mijn moeder, en dat ze zolang mogelijk thuis kon blijven, maar op een gegeven ogenblik was het onhoudbaar en moest ze naar een verzorgingshuis omdat ze in de mais ging liggen, en ik was haar constant kwijt.
Dat uw zus uw moeders rekening plukte wil niet zeggen dat ze allemaal zo zijn, als uw moeder zo helder was als u zegt had ze dat ook beter kunnen regelen om dat te voorkomen.
Daarmee geeft u al aan dat ze daar klaarblijkelijk niet meer toe in staat was.( niet meer wilsbekwaam)

Natuurlijk wil je graag die ouder bij je houden, maar de vraag rijst dan bij mij of je dan je ouder in leven houd voor zichzelf of voor je zelf.
Wat is de waarde van een leven als je als zwaar dementerende je eigen kinderen niet meer kent, niet weet waar je bent, waanvoorstellingen ziet............etc.

** gebruiker verwijderd **

@10
Toen mijn schoonmoeder dementerend werd, hebben wij afgezien van zwaarwegende discussies. Dus Nee, ik heb die ervaring niet. Zij had overigens niet een dergelijke laatste wilsverklaring gemaakt, die, juridisch gezien, geen enkele rechtsgrond heeft.

U verwacht, zo te lezen, heel wat van een laatste wilsverklaring. Maar u bent simpelweg verkeerd geïnformeerd.

Ik ben overigens niet, zoals u 'op andere draadjes' hebt kunnen lezen, tegen de vrije keus van burgers om zelf te kiezen om uit het leven te stappen. Maar als tijdens je leven afwacht tot je helemaal dement bent geworden zodat je geen eigen besluit meer kán nemen over je levenseinde, dan ben je simpelweg te laat. Je moet actie ondernemen op een moment dat je nog niet helemaal met molentjes loopt...
Een laatste wilsbeschikking zoals u dat bedoelt, is meestal te algemeen gemaakt/ weinig specifiek. En het werkt een beetje als 'opium voor het volk'. Zolang je bij je volle verstand bent, denk je dat je een heel goed document hebt gemaakt. Maar zodra je het nodig hebt, blijkt dat je document helemaal niet specifiek genoeg is. Ben je gewoon in de aap gelogeerd.
Maar gelukkig ben je dan al zo ver heen, dat je het niet meer in de gaten hebt. Dus geen kinds overboord.

Wat mij betreft moet het anders :
Hulp bij zelfdoding moet uit de wet.
Mensen moeten vrij over een middel als 'zelfmoordpoeder CLW' of 'Pil van Drion' kunnen beschikken, desnoods via een gang naar de notaris, om e.e.a. vast te leggen.
Maar moord moet (uiteraard) verboden blijven.

In wat ik boven lees, wijst alles naar moord. Waar men zich meer bewust had moeten zijn, dat zij in die 'valkuil terecht kwamen'.

@12
Sorry dat ik misschien wat hard over kom maar soms moeten dingen gezegd worden.
U bent niet de enige die zulk soort problemen heeft gehad.
Als u zegt dat uw zus uw ouder onder druk iets afgedwongen heeft noem ik dat niet wilsbekwaam, en waar was u om op dat moment voor uw ouder op te komen?
U hebt juridisch net zo veel recht als uw zus.
Mijn moeder werd ook in de tang gezet door mijn familie en ik heb haar daarbij juridisch bijgestaan.
Zij heeft toen beslist om haar kinderen niet meer te zien, het is niet anders.
Mijn ouders waren gescheiden, ik hoorde ook pas een half jaar nadien dat mijn vader begraven was.
Erfenis heeft mijn zus in eigen zak gestoken, ik had daar 20 jaar de tijd voor om die op te eisen, ik heb gekozen om dat niet te doen.
Toen mijn moeder dementerend in een verzorgingshuis zat wilden mijn zussen haar bezoeken wat ik gewoon toegelaten heb,( dat kun je juridisch ook niet weigeren als er geen medische nadelen door ontstaan) ook heb ik ze later uitgenodigd voor de begrafenis.
Toen mijn zussen in de gaten hadden dat er niets te plukken viel heb ik niets meer van ze vernomen.
Als uw ouder de keuze heeft gemaakt met of zonder angst dan hebt u dat te respecteren.
Als u het niet eens was met de beslissing van uw zus of ouder had u juridische stappen kunnen ondernemen, dat hebt u nagelaten, u hebt daarbij als nabestaande uw rechten weg gegeven.