Een op twintig thuiswonende ouderen is mishandeld (nu.nl)

@1
Quote;
"Financiële benadeling komt het vaakst voor, psychische en fysieke mishandeling staan op de tweede en derde plaats".

@5

Mijn ouders hebben ons allemaal (eigen en meerdere pleegkinderen) met liefde en naar vermogen opgevoed.

Toch op het moment dat mijn moeder overbleef heeft mijn zus het uiteindelijk voor elkaar gekregen (=moment van spoed ziekenhuisopname gevolgd door verpleeghuisopname):
-de rest bij mijn moeder wég te houden (i.s.m. verzorgingshuis)
-de totale huisraad en waardevolle te verkopen via Marktplaats
-de bankrekening (naar de laatste wens van mijn vader was zij "gemachtigde") volledig te plunderen
-mijn moeder, de laatste maanden van haar leven, psychisch te terroriseren (bezoekers -van andere patiënten- van het verpleeghuis waren hier meermaals getuige van)
-mijn moeder te laten vereenzamen door álle contact met anderen dan mijn zus (én haar man én haar stiefdochter) te voorkomen.

Voorbeelden:
-werd mijn moeder bezocht, werd het bezoek weggestuurd
-mijn moeder mocht geen telefoon op haar kamer(dat kostte geld én er kon evt.contact zijn)
-werd mijn moeder aangesproken in het verpleeghuis door een oude bekende, werd ze direct door mijn zus bestraffend toegesproken en in haar rolstoel naar haar kamer gereden etc.

Let wel: ík kon niets daar de toegang tot mijn moeder mij op (exact) mijn 50ste verjaardag is ontzegd.
Door mijn zus en zwager i.s.m. verpleeghuis (toen ik er kwam werd ik tegengehouden, de Politie gebeld en moest ik onverrichter zake vetrekken).
Voordien had ik ruim 10 jaar, met liefde en op eigen kosten (mam moest eten, kleren,schoenen e.d. wat zus "nutteloos geld weggooien" vond want mam kon wel dood gaan) mantelzorg gegeven aan mijn moeder.
De laatste jaren iedere week van vrijdag tot en met maandag.
Mijn moeder en ik waren close: was ik niet bij haar, belde ik minimaal 2x daags (ook op vakantie).

Ik kreeg het overlijdensbericht van mijn moeder 5 dagen ná haar overlijden (na een ziekbed, naar later bleek, van ruim 3 weken).

@8
Hulp gevraagd.
Hulp (tante, de oude accountant van mijn ouders, vrienden van mijn ouders, oude huisarts van mijn ouders) gekregen; mijn zus wilde níet en bleef op haar standpunt staan.
Het is nu (bijna) 4 jaar geleden dat mijn moeder overleed; langzamerhand geef ik het een plekje.
Ik ben niet bij haar crematie geweest (omdat ik daarvoor o.m. telefonisch toestemming voor moest vragen); ik heb dit vooraf aan familie (telefonisch) én zelfs mijn zus (per mail) laten weten.
Een heel moeilijk besluit.
Ik bezoek de urnen van mijn ouders minimaal 2x per jaar (stiekem, want ook dát mag niet).

Mijn zus, haar man én stiefdochter heb ik voor altijd uit mijn leven verbannen.
Niet om de erfenis maar om hun, walgelijke en op financieel georiënteerde, gedrag.

Mijn ervaring gun ik mijn grootste vijand niet maar ik weet dat ik, helaas, niet de enige ben met deze ervaring.

@10
Of ze slecht slaapt weet ik niet: intresseert mij ook niet.

Wel weet ik dat ze van de erfenis o.m. een nieuwe Mercedes heeft gekocht, haar stiefdochter op de dag van de crematie een nieuwe auto heeft gegeven (open en bloot op Facebook met de tekst: "Nieuwe auto. Bedankt hé oma" en tot op de dag van vandaag nog kostbaarheden e.d. van mijn ouders op Marktplaats te koop heeft staan.

Ik woon er een flink eind vandaan, maar kom nog wel eens in mijn geboorteplaats (hetgeen mijn zus níet op prijs stelt, wat ze aan diverse mensen heeft laten weten) en hoor dan genoeg (meer dan mij soms lief is, m.n. haar leugens).

Ben klaar met mijn zus, haar man en haar stiefdochter: definitief.