Moet ik mijn zoon van 19 langzaam het huis uit werken? (trouw.nl)

@98 Je zoon lijkt op jou .. nog ze eentje
Arme vrouw

@4
Jij hebt het over “18 jaar op je zak teren” maar jij bent toch zelf degene die die kinderen op de wereld heeft gezet.

@102 Hij heeft zelf geen niet eens kinderen vandaar denk ik die harde reactie
Dan weet je denk ik niet wat je voor een kind voelt
Hoeft niet ik heb ook geen kinderen, maar vind dat heel erg

@40
WTF?
Zoek hulp.

@59

"Inderdaad. Ik ben 1000 keer erger dan Adolf Hitler. Als het aan mij lag zou ik onmiddellijk de nucleaire holocaust starten en met een grijns op mijn gezicht toekijken hoe de mensheid inclusief mezelf massaal de pijp aan maarten geeft."

Als je je een beetje verdiept in wat de man heeft gedaan, zou je het wel uit je hoofd laten om zo'n uitspraak te doen. Maar vertel eens. Wat heeft 'de mensheid' u aangedaan waardoor u zo verbitterd bent geworden? Of het leven je wel of niet toelacht heeft ook te maken met hoe u zelf het leven benadert. U maakt toch wel eens iets leuks in het leven mee? Er zijn toch ook wel mensen die af en toe aardig tegen u zijn? Of is iedereen altijd gemeen tegen u?

@15 . Het geneuzel dat u uitbraakt , heeft niets met Darwin te maken.Het is duidelijk dat u niets weet van zijn werk en geen enkel benul hebt van de inhoud van de volkomen foute term 'sociaal darwinisme' en waarom die term een grove belediging is voor Darwin.....
Waar u over raaskalt, is sociaal hitlerisme....

@10 . Wat is er mis met een mbo-klant? Veel van mijn eerste - en tweedejaars wo-klanten bakten er m.b.t. de planning ook niets van. Dat komt omdat de prefrontale cortex ( een hersengebied waarin o.a. de planning wordt geregeld) pas rond het 23ste jaar volgroeid is.

Volgens mij is er iets niet in orde met die vader, hij komt nogal liefdeloos en egoïstisch op me over. Als je kinderen krijgt dan krijg je daar ook een enorme verantwoordelijk bij en als het goed is ook een gevoel van onvoorwaardelijke liefde, het lijkt er sterk op dat er hier iets niet helemaal goed gegaan is. Het idee dat ik mijn kind "de deur uit zou werken", terwijl ze daar qua ontwikkeling nog niet aan toe is is voor mij een afschrikwekkende gedachte. Wat mij betreft mag mij kind hier blijven wonen zo lang ze dat zelf wil.
Het is duidelijk dat de zoon van deze man er zelf emotioneel nog niet aan toe was om op zichzelf te wonen, hij heeft het geprobeerd, maar het lukte nog niet en zo zijn de feiten. Vader moet niet zo egoïstisch zitten te miepen en zich eens met andere zaken bezig gaan houden, misschien moet hij een leuke hobby zoeken en zich wat minder met zijn zoon bemoeien.

Elk huisje heeft zijn kruisje.
Het feit dat men niet weet wat er daar tussen vier muren zich afspeelt is om die reden ook geen oordeel in deze te vellen..
En buiten dat, vader mag toch een mening hebben?
Hij vraagt zich wat af en stuurt een brief.
Het is er niet zo`n eentje die hem werkelijk het huis uit mikt..
Die heb je ook.
Desalniettemin altijd lastig, moeders vind het prima en vader ergert zich er aan..

Ben op mijn 40 ste eens terug bij ouders moeten gaan wonen Door eigen falen
Was voor ons alle 3 niet makkelijk Heb er toen 2 jaren gewoond Gratis om van mijn schuld af te komen
Maar mij is nooit gevraagd Wanneer ga je weer
En we hadden behoorlijk veel meningsverschillen .... maar ik bleef hun zoon
En ben ze eeuwig dankbaar ... anders was bij de daklozen opvang geëindigd
En daar kom je niet binnen twee jaar uit

tzegt veel meer over Pa . je hebt van die vaders moeders /ouders die hun eigen missers en fouten willen verhelpen verdoezelen door dit van hun eigen kind te eisen . je wilt het niet weten .

@108 : Precies. Je kunt niet van een kind verwachten dat je het enerzijds de godganse dag drilt alsof het in het leger zit en alles voorkauwt van minuut tot minuut, opjaagt op een schema, en dat het dan dat schema onverkort overneemt uit zichzelf als het eindelijk vrij is uit die sfeer, waarin het geen ruimte krijgt, waar dan ook een eigen manier of mening over te ontwikkelen. Datgene, dat het kind is opgelegd, is niet "eigen", zal waarschijnlijk juist datgene zijn, dat het levenslang haat, ook als het in principe iets goeds is, zoals structuur.

Je beginnen met hem te laten betalen voor z'n verblijf in je huis en daarnaast hem gewoon indelen voor huishoudelijke werkzaamheden, leer nog iets wat kan gebruiken, werken en regelmaat!

@6 "Als je oud genoeg bent om mee te mogen beslissen wie ons land gaat besturen ben je ook oud genoeg om op eigen benen te staan. "

Klinkt redelijk, maar dat is iets anders dan niet meer welkom zijn in het ouderlijk huis.

Bovendien is dat op eigen benen staan schier onmogelijk zolang het minimumloon, (hetgeen een zelfstandig financieel bestaan zou moeten waarborgen), niet voor alle leeftijden geldt.

@114 LOL, inderdaad. Alsof dat een criterium is...

@34 "Ik heb zelf (gelukkig) geen kinderen."

Inderdaad gelukkig; vooral voor die kinderen.
Ook geen partner?

@40 "Ik haat de mensheid uit de grond van mijn hart en zou het liefste willen dat deze door en door verrotte soort vandaag nog van de aardbodem verdwijnt,"

Heb jij daar persoonlijk iets aan?
Dat schijnt immers het enige te zijn dat je interesseert.

Misschien is het tijd om hulp te zoeken, want dat je, met jouw mentaliteit, gelukkig bent kan ik me niet voorstellen.

Onze zoon is nu 16. En wat ons betreft mag hij hier zo lang blijven wonen als nodig is. Wel moet hij blijven studeren en/of werken. En natuurlijk een bijdrage leveren in het huishouden.

@50 "Maak je maar geen zorgen. Ik heb een vrouw die net zo denkt als ik."

Onvoorstelbaar, maar tevens het bewijs voor de bewering dat er op ieder potje wel een dekseltje past.

@4 . U had nooit aan kinderen moeten beginnen.

@116 Mag hij/zij in nr34 dat niet zelf bepalen. Wij hebben ze ook niet. Geen behoefte aan.

@90 Ik kan je cynisme begrijpen.

Je ziet de wereld, als ik het goed begrijp, van de lelijkste kant; toch zou ik je willen adviseren verder te kijken dan je eigen directe omgeving en daarbij oog hebben voor het positieve.

Neem van mij, (als moeder van een behoorlijk cynische zoon), aan dat je dan een stuk gelukkiger wordt, zonder dat de wereld daar ook maar iets onder lijdt; misschien zelfs, in je directe omgeving, beter van wordt.

Je zit kennelijk op een positie waarbij je iets meer invloed hebt dan alleen maar om de 4 jaar stemmen.
Gebruik die om mensen, (en instanties?) tot andere gedachten te brengen dan alleen de commerciele.

@91 Zo herkenbaar

@120 " Mag hij/zij in nr34 dat niet zelf bepalen. Wij hebben ze ook niet. Geen behoefte aan."

Natuurlijk mag dat.
Begrijp het zelfs heel goed, maar moet je je daarom zo ontzettend negatief uitlaten over het ouderschap en de onherroepelijke zorgverplichtingen daarvan?

@11
@12

Er is ook nog zoiets als je kinderen klaar stomen voor de boze buitenwereld.

Ik werd er ook half uitgewerkt door mijn ouders toen ik 18 was. Maar ik had ook een opvoeding gekregen waardoor ik klaar was om op eigen benen te staan.

Datgene dat je tegenwoordig steeds meer ziet, waarbij kinderen veilig in moeders schoot kunnen blijven, is ook niet altijd goed.

Een beetje je kinderen het huis uitwerken is helemaal niet slecht. Maar dat wil niet zeggen dat je ze maar op straat gooit.

@123
Nee, dat ook weer niet. Daar schiet je niks mee op.

Mijn broek zakt af omdat ik het helemaal met @3 en @5 eens moet zijn.
Men ziet, de wonderen zijn de wereld nog niet uit..

Ik snap niet dat het gelanterfanter zo wordt genaturaliseerd. Alsof het een tijdsgebonden gedrag is wat in de jaren 60 niet werd getolereerd en nu wel. Zinloosheid en daar in ook nog eens gesteund worden is gewoon heel beperkend voor je psychische ontwikkeling. Juist rond deze leeftijd wordt het tijd om zelfstandig met tegenslagen en discipline om te gaan. Nu leer je zodat je later tegenslagen en doorzetten kunt relativeren.
Maar nee...Beatrijs relateert het aan de "tijd van nu" . Nou...tijden bepalen niet het gedrag maar andersom. Wat voor generatie wil je ? Mensen die bij elk wissewasje de handdoek in de ring gooien of zelfstandige doorzetter ? Succes bereik je niet door pamperen en sussen. Maar het moedersyndroom wint steeds meer terrein. Alles is zielig. Met als gevolg huidige generaties die niets leren van het leven zelf. En dat er op termijn steeds meer hulpverlening tekort zal schieten.

@120 : Ik vind het wel verstandig, als je geen kinderen wilt, dat je zorgt dat die er ook niet komen. Dat je vanzelf van ze gaat houden, klopt lang niet altijd. En dan zijn zowel de ouders als minimaal één kind ongelukkig.

@127 ik heb eerder de indruk dat het tegendeel de norm is in Nederland: doen. Wat ga je na het werk doen? Wat ga je in het weekend doen? Wat heb je in het weekend gedaan? Wat ga je in de vakantie doen? Wat ga je aan jouw overspannenheid doen Etcetera, etcetera. 'Live life the max' lijkt het credo van iedereen te moeten zijn.

@129 Eens. Maar je hoeft niet percé voor het standaard model leven te kiezen zonder in lethargie te vervallen.

@124 : Als je in de gaten houdt waar ze aan toe zijn kun je ze van jongs af steeds meer vrijheid geven, naar gelang ze dingen lijken te snappen. Dat gaat het gemakkelijkst als je steeds voor ogen houdt, dat je iemand vaardigheden aan het leren bent om een optimale volwassene te zijn, niet een o;ptimaal kind, aan het eind van het proces.

Geen "Luilekkerland" TEN KOSTE VAN de kostwinners en andere gezinsleden, maar actief meedoen in de huishouding.
En een financiële bijdrage naar draagkracht. Ook het NIBUD adviseert dat: https://www.nibud.nl/consumenten/maak-afspraken-financien-inwonend-volwassen-kind/

Het is maar hoe je er tegen aan kijkt. Over 9 uur land onze dochter na bijna 3 jaar gestudeerd te hebben in Zweden. Zal wel weer een drukte geven maar wij kunnen dat goed kanaliseren. De hond zal vannacht helemaal uit zijn dak gaan. Er zijn niet alleen vervelende kanten aan maar ook leuke kanten.
Wij hadden een maand geleden toen ze is afgestudeerd ook nee kunnen zeggen, maar is het haar verantwoording dat wij kinderen wilde? Beetje geven en nemen in het leven en dan komt het wel goed.

@19 de mens ook hoor, van origine. Maar ja tegenwoordig wil iedereen z'n eigen huisje, plekje, diertje, autootje. Pa en ma in het bejaardenhuis etc

Quote/Titel : "Moet ik mijn zoon van 19 langzaam het huis uit werken?"

Nee, als het goed is ben je al begonnen, toen hij zo'n jaar of 12 was hem meerdere vrijheden en verantwoordelijkheden toe te stoppen. En uiteraard vertel je hem erbij dat het doel is dat hij 'en un momento dado' op eigen benen kan staan. Dat proces past keurig in dat grotere 'project' : opvoeding.
De leeftijd van 19 jaar, lijkt mij helemaal niet relevant. Het ene kind wil weg @ 16 een ander @ 26.