55 meldingen over zwijgcontracten (telegraaf.nl)

Het gebeurt ontzettend vaak, dat patiënten/cliënten worden voorgelogen en/of met vereende krachten monddood gemaakt. De medische beroepen zijn uitsluitend geïnteresseerd in hun eigen hachje en verdienmodel, en alles dat daar ook maar het kleinste hapertje in zou kunnen veroorzaken, wordt systhematisch onderdrukt. Probeer alleen maar eens je eigen dossier in te zien, opmerkingen zoals "vertel deze patiënt niet precies wat er aan de hand is als er een fout van een vorige medicus uit blijkt, want het is een lastpak" krijg je uiteraard niet te zien, en alles wat men verder over jouw persoonlijkheid meent te moeten opmerken, ook niet. Maar dat speelt WEL zwaar mee in hoe je wordt bejegend. Dat vind ik wederrechtelijk.

Ook moet je als patiënt/cliënt volledig toegang hebben tot alles over jezelf zonder dat een ander achter de knoppen van de computer zit en jou vertelt, welk bestand met onbegrijpelijke titel wel en niet tot jouw dossier behoort, welke je dus wel en niet te zien krijgt. Dit gevoegd bij het feit, dat advokaten en rechtbank voor minvermogenden buiten het bereik zijn geplaatst, stelt grote groepen mensen bloot aan medische willekeur en rancune.

Een kind van 9 was ter observatie opgenomen vanwege vreselijke buikkrampen. Het kreeg een pilletje om te kalmeren voor het onderzoek, maar dat pakte averechts uit, het kind werd draaierig en gedesorienteerd en raakte in paniek. Toen begon het om zich heen te trappen toen het hardhandig werd beetgepakt, en raakte daarbij iemand ongelukkig. Er werden kleerkasten van de beveiliging bij gehaald, het onderzoek ging niet door, het kind, dat achteraf een zware, compleet ingedroogde verstopping bleek te hebben, werd aan de ouders mee naar huis gegeven met de mededeling, dat men niets voor haar kon doen. Maar eerst werd het kind nog naar een kinderpsychiater gestuurd met een volkomen gefantaseerd verhaal, die op grond daarvan constateerde, dat er "thuis iets mis was, het kind is duidelijk getraumatiseerd". De ouders hebben toen, gelukkig, het lumineuze idee gekregen het kind een hele diepe massage in de buik te geven, en dat bracht e.e.a. op gang en loste het probleem op. Vele jaren later bleek het kind een extreem lange dikke darm te hebben en dus eigenlijk elke dag een licht laxeermiddel te moeten innemen, maar toen was de schoolcarrière van het hoogbegaafde kind in kwestie allang naar de ratsmodee, verder dan vmbo-t is het nooit gekomen.

Een IQ van 168, nota bene, op een dag dat ze stijf stond van de buikpijn en hoofdpijn gemeten. Maar jaren en jaren van artsen die elkaar de hand boven het hoofd hielden en nieuw onderzoek weigerden, met het smoesje dat ze immers op haar 9e al grondig was onderzocht, hebben het zover gebracht.