Column Telegraaf Bart Nijman: steeds luider wordt gestreden om de 4-meistilte
Bart Nijman: steeds luider wordt gestreden om de 4-meistilte. De twee minuten stilte eroderen tot het meest beladen moment van het jaar. Lees nu zijn column op Telegraaf.nl
3
Reacties
4 reactiesKan ik niet lezen. Helaas, want Bart Nijman heb ik hoog zitten.
Zondagavond om acht uur staat Nederland weer eventjes stil, maar in aanloop naar de Dodenherdenking is zoals tegenwoordig te doen gebruikelijk alweer een volledige oorlog gevoerd. De twee minuten stilte eroderen tot het meest beladen moment van het jaar.
Van de ooit nog enigszins voorzichtig geopperde vraag of we ook dode Duitsers zouden moeten herdenken, via het opeisen van een plekje voor de slachtoffers van het slavernijverleden tot het actief aanplakken van de burgerdoden in Gaza: ieder jaar opnieuw wordt de morele mode van dat moment aan de Dodenherdenking gelijmd, en verwatert de collectieve historische herinnering een beetje verder.
Het grootste probleem van deze herdenkingsruis is dat er helemaal geen probleem hoeft te zijn. Wil je iemand anders herdenken dan Nederlandse oorlogsslachtoffers of gedeporteerde Joden? Prima. Niemand bepaalt de gedachten en herinneringen in je eigen hoofd, dus sta vooral stil bij de slachtoffers van het slavernijverleden, de veteranen en het volk van Afghanistan, of een foute oudoom die sneuvelde aan het Duitse oostfront. In stilte kan iedereen zijn eigen invulling geven, ongehinderd en zonder misgunning.
Andermans historisch leed
Je kunt inderdaad ook gewoon een boodschappenlijstje opstellen, of je volgende snedige tweet alvast bedenken. Niemand die daar last van heeft.
Maar degenen die herrie en stampij maken over de Dodenherdenking en proberen om de oorlog in Gaza en de slachtoffers aldaar op de voorgrond te krijgen, willen vooral de aandacht op zichzelf en hun eigen overtuigingen vestigen. Persberichten, krantenkolommen en talkshowtijd vullen zich zodoende niet met een pleidooi voor medemenselijkheid, maar met een aanvallende afbraak van andermans historisch leed.
Een paar dagen geleden was Frits Barend een levend monumentje voor dat leed, toen die in Bar Laat zijn smeekbede om stilte voor joodse oorlogsslachtoffers dood zag vallen op de actieve weerzin van Hedy d’Ancona. De moraal die zij daar uitdroeg, en die bijvoorbeeld ook Johan Derksen nog maar eens hardop uitsprak tegen Bram Moszkowicz bij Vandaag Inside, is dat de Joden het er wel een beetje zelf naar hebben gemaakt.
’Eerst slachtoffer, nu dader’
Exponenten van dat verziekte denken zie je dagelijks op sociale media. Een voorbeeld dat voorbij kwam, met de nuance dat het niet iemand met enige publieke zeggenschap is, was ene Johan op X die verklaarde dat Israëli’s de „uitvoerende nazaten van 6 miljoen Joodse oorlogsslachtoffers” zijn, waarbij hij een „direct verband” ziet met het heden: „eerst slachtoffer, nu dader.”
Als deze meneer het concept van antisemitisme zou begrijpen, had-ie dit vast anders geformuleerd. Dat geldt voor wel meer mensen die helemaal geen herdenkingen in stand willen houden, maar trachten om de samenleving zowel een collectieve schuld aan te praten als empathie voor de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog verdacht te maken.
Omdat het Joden zijn. En omdat Nederlanders opnieuw „medeplichtig” zouden zijn aan een „genocide” in Gaza (die het niet is).
Bescherming tegen kapers
Een jaar of vijftien terug dacht schrijver dezes (om de aanstootgevende ik-vorm te vermijden) dat we onderhand wel voldoende Stolpersteine in de trottoirs hadden gestopt. Inmiddels hadden we toch allemaal wel door wat er toen gebeurd was, en dat we dat nooit mee zouden herhalen? Laten we vrij onverveerd vooruit kijken!
Maar zoals individuele burgerrechten pas verdedigd moeten worden zodra ze worden onderdrukt (zoals tijdens de coronajaren) en de vrijheid van meningsuiting direct een wapen moet worden zodra iemand hem wil afnemen (zoals in de cultuurstrijd tegen islamisering), zo verdient de herdenking van het verleden nu dezelfde bescherming tegen degenen die de stilte willen kapen voor hun eigen activisme. Niet alleen omdat het vergeten van de geschiedenis de broedplaats is voor de oorlog van morgen, maar omdat herdenkingen afbreken alle eenheid uit het geheel haalt.
Bron: de Telegraaf, colmn Bart Nijman
Dank Loyd!
Ondertussen worden alle mogelijke voorbereidingen getroffen om wo3 te starten. Iedere dag wordt er een schepje bovenop gedaan.