De Canadese euthanasiearts vertelt hoeveel ze ervan geniet mensen te vermoorden

Dr. Ellen Wiebe verwerpt de bewering van gehandicaptenrechtenorganisaties dat zij kwetsbaar zijn, en dat sociale druk en zelfs dwang vaak gepaard gaan met euthanasie, meldt LifeSite. 

In de onlangs uitgebrachte BBC-documentaire Better Off Dead? interviewde activiste voor de rechten van gehandicapten Liz Carr Dr. Ellen Wiebe, Canada’s meest beruchte euthanasie-arts. Wiebe is ook abortusactivist en activist bij Dying With Dignity, de lobbygroep voor euthanasie die het recht op hulp bij zelfdoding in Canada nog verder wil uitbreiden. Wiebe’s poging tot verdediging van het Canadese euthanasieregime mislukte toen ze tijdens haar interview lachte terwijl ze besprak het beëindigen van de levens van patiënten. 

“Ik hou van mijn werk”, zei ze tegen Carr. “Ik heb er altijd van gehouden om dokter te zijn en ik heb meer dan duizend baby’s ter wereld gebracht en voor gezinnen gezorgd, maar dit is het allerbeste werk dat ik ooit in de afgelopen zeven jaar heb gedaan. En mensen vragen me waarom, en ik denk dat artsen van dankbare patiënten houden, en niemand is dankbaarder dan mijn patiënten nu en hun families. Haar euthanasiepatiënten zijn, zo moet worden opgemerkt, dood. Zoals een gestoorde op sociale media opmerkte: ‘Ik vond dat ze iets te veel van haar werk genoot.’ Vele anderen waren het daarmee eens.  

Carr heeft Wiebe meerdere keren onder druk gezet over de bedreiging die euthanasie vormt voor kwetsbare bevolkingsgroepen, maar Wiebe wilde daar niets van weten. “Ik heb zeker mensen ontmoet die niet meer gehandicapt zijn dan ik die zeggen dat het leven in deze staat niet acceptabel is,” zei ze. “En ik zou zeggen: ‘Hm, jij en ik zijn verschillend.’ Maar niet anders in de zin van dat we enige controle willen hebben.” Carr reageerde: “Ik maak me zorgen dat het geven van de optie en het recht aan een groep mensen een andere groep mensen in gevaar brengt. Maar ik heb niet het gevoel dat jij dat als een zorg ziet.”

Carr heeft gelijk. “Wat je zegt is dat je om kwetsbare mensen te beschermen anderen veroordeelt tot ondraaglijk lijden,” zei Wiebe. “Maar ik ben zo blij, zo blij dat ik een Canadees ben en dat we deze wet hebben zodat mensen daarvoor kunnen kiezen of niet. Maar om te zeggen dat iemand zo moet lijden is gewoonweg wreed.” Kortom, Wiebe verwerpt de stelling van gehandicaptenrechtenorganisaties dat ze kwetsbaar zijn en dat sociale druk en zelfs dwang vaak gepaard gaan met euthanasie.

Volgens een lang verslag gepubliceerd in The New Atlantis door Alexander Raikin getiteld “No Other Options“, werd een suïcidale man die te horen kreeg dat hij niet in aanmerking kwam omdat hij geen ernstige ziekte had en “niet in staat was geïnformeerde beslissingen te nemen over zijn eigen persoonlijke gezondheid” goedgekeurd door Wiebe, die hem naar Vancouver vloog en hem daar vermoordde. “Het is het meest lonende werk dat we ooit hebben gedaan”, vertelde Wiebe aan collega-artsen in 2020. Wiebe heeft verdedigd dat mensen die alleen lijden aan psychische aandoeningen ook in aanmerking komen voor euthanasie.

En dan is er Wiebe’s antwoord in een MAiD seminar, als antwoord op de vraag wat artsen moeten doen met een patiënt die zich lijkt te verzetten tegen euthanasie. Ze stelde grinnikend voor om de patiënt te verdoven. Kijk zelf maar:

twitterlink

In 2017 sloop dr. Ellen Wiebe een Joods verpleeghuis binnen waar euthanasie niet is toegestaan, om een ​​dodelijke injectie te geven aan een 83-jarige man. Het is begrijpelijk dat de gebeurtenis de overlevenden van de Holocaust die in het huis woonden, doodsbang maakte, en het geschokte personeel diende een klacht in tegen Wiebe bij het College of Physicians and Surgeons of British Columbia. De klacht tegen haar werd afgewezen op grond van het feit dat MAiD legaal is in Canada en dat Wiebe de wet dus niet had overtreden.  

Het is interessant dat zoveel mensen zich zo ongemakkelijk voelden bij de vrolijkheid waarmee Wiebe haar werk deed. Zelfs veel voorstanders van euthanasie vonden dat ze er op de een of andere manier plechtiger en bedachtzamer over moest zijn. Maar waarom? Als euthanasie – doden – gezondheidszorg is, waarom zou ze haar patiënten dan niet vrolijk op weg sturen? Misschien is het ongemak in haar opgewekte houding – het feit dat ze het beëindigen van levens aan beide uiteinden van het levensspectrum de moeite waard vindt – omdat we diep van binnen weten dat er iets grondig mis is met de normalisering van gemedicaliseerd doden. Dat ongemak zou wel eens het geweten kunnen zijn dat spreekt. We moeten goed luisteren.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over