Ruim honderd ronkende motoren en brommers scheuren door dorp: 'Lekker iedereen wakker maken'
18 mei, 15:42 • 3 minuten leestijd
DE LIER - Knalpijpen, uitlaatgassen en oorbeschermers. Alles is gereed en nog voordat de scheve toren op het Lierse Rankplein 4.00 uur slaat gaan ze rijden. Zeker honderd luidronkende brommers en motoren maken 'de ambtenaren' op deze manier wakker, vertelt Mike die een paar minuten te laat is en daardoor de stoet mist.
'Dit is fantastisch, echt een traditie.' Peter Koenen heeft ooit wel een brommer gehad, maar staat nu langs de zijlijn. 'Ik heb helemaal niets meer met die dingen', zegt hij terwijl hij de langskomende gevaartes filmt. Toch komt hij ieder jaar kijken. 'Ik hoef er mijn wekker niet eens voor te zetten, mijn biologische klok weet precies wanneer het luilakken is.'
Een uur lang rijden de rokende en ronkende gevaartes kriskras door De Lier om zoveel mogelijk mensen wakker te maken. De luilakviering wordt traditioneel op de zaterdag voor Pinksteren gehouden. Met luilakken worden dan langslapers en te laatkomers bespot. Of dus 'ambtenaren', zegt Mike die eerst nog een stuk moet rennen om zijn brommer aan de praat te krijgen voor hij alsnog bij de groep kan aansluiten.
Ronkende brommers en motoren maken zoveel mogelijk mensen wakker
Terwijl het hele dorp ronkt van het motorgeluid en ondertussen blauw staat van de uitlaatgassen, laadt chauffeur Marcel rond dit vroege uur zijn broden uit voor de bakkerij. 'Normaal gesproken ben ik altijd alleen rond dit tijdstip maar dit is grandioos.' Op een andere straathoek staat Emile te kijken. Hij is er niet wakker van geworden. 'Nee, ik heb hier de wekker voor gezet. Ik vind het geweldig.'
Een beetje witjes doet Lars om stipt 5.00 uur zijn helm af en haalt hij de hoognodige oordoppen uit zijn oren. 'Ik heb maar twee uur geslapen.' Wat deze traditie inhoudt weet hij eigenlijk niet. 'Gewoon in het weekend van Pinksteren even een rondje rijden, lekker iedereen wakker maken.' Wat het dan zo leuk maakt? 'De adrenaline en gewoon de herrie die je nu mag maken zonder dat het iemand wat boeit.' Hij moet zijn verhaal staken, omdat hij zich door het kabaal van een naderende brommer niet meer verstaanbaar kan maken.
Na een uur door de straten crossen verspreiden de tweewielers, waar duidelijk de dempers van zijn afgehaald, zich weer door het dorp. Dan kunnen de jongens - er worden helemaal geen vrouwen gespot, hoewel soms moeilijk te zien achter motorkleding en helmen - weer naar bed. Of naar het werk, zoals Peter. 'Ik hoefde maar een uurtje eerder op', zo verduidelijkt hij. 'Ik werk in de bloemen.'
