Dit zijn de grootste concurrenten van Joost Klein: ‘Geen kijker zal zich bij deze act vervelen’

In de verte doet Teresa & Maria qua stijl misschien net te veel denken aan Stefania van Kalush Orchestra, dat in 2022 het songfestival won. En natuurlijk heeft Oekraïne vanwege de oorlog in veel Europese huiskamers nog net even wat meer gunfactor. Toch heeft het Oekraïense tweetal van dit jaar die niet alleen vanwege dat geweld. Er zijn onder Eurovisie-liefhebbers best wat fans van rapper Alyona Alyona en zangeres Jerry Heil, die deze mantra vol overtuiging brengen, met Heils meeslepende huilzang als troef aan het slot.

Ze riepen voor het songfestival de hulp in van een roemruchte landgenote, regisseur Tanu Muiño. Zij had de regie over de ‘staging’, het neerzetten van de act. Haar cv is één lange namedropping van sterren die haar inhuurden: van Dua Lipa en The Weeknd tot Katy Perry, Harry Styles en Jennifer Lopez. Een gevaarlijke combinatie in Malmö.

De stijl uit de videoclip heeft Marko Purisic, alias Baby Lasagna, meegenomen naar het Eurovisiepodium. Klederdracht en gehaakte kleedjes geven een sfeer aan deze act die muzikaal anders in elkaar steekt dan je op basis daarvan zou denken. Het is één brok energie met invloeden van Rammstein tot Linkin Park.

De titel heeft geen betekenis, het ‘bekt’ gewoon lekker in het ritme. Desondanks staat het lied ergens voor; het gaat over (jonge) mensen die Kroatië verlaten op zoek naar een betere bestemming.

Muzikaal en visueel is het een stoomwals die op volle kracht door Malmö gaat, inclusief vuurwerkeffecten. Alleen de kat uit de clip ontbreekt, volgens de Eurovisieregels zijn levende dieren op het podium verboden. Dansende animatiekatten compenseren dat gemis. Een vermakelijk gedeelte uit het lied: een heus stukje techno dat de bandleden begeleiden met een verticale zaagbeweging.

Een sterk liedje gecombineerd met een duidelijke en bijzondere boodschap. The Code gaat over de persoonlijke ontwikkeling van Nemo, die lang worstelde met het gegeven dat hij zich vrouw noch man voelde. De oplossing was het kraken van de code; Nemo is non-binair.

De bevrijding die dat heeft opgeleverd, bezingt hen in een popopera in pocketvorm, waarin Nemo ook nog rapt. Het bevat muzikale haakjes die bij luisteraars blijven hangen, maar het zou niet voor het eerst zijn in de recente Eurovisie-historie dat Zwitserland het laat liggen bij de podiumpresentatie.

Nemo draagt een outfit waarbij die van Joost Klein ingetogen mag worden genoemd. Hen draagt rond de schenen en aan het bovenlijf een roze verentooi die de aandacht flink wegneemt van het verder toch knap gecomponeerde en zeer persoonlijke liedje.

Er lijkt dit jaar een vrees voor ballads te bestaan bij de deelnemende landen. Niet zo gek, omdat die het doorgaans nu eenmaal minder goed doen bij het publiek en dat is sinds afgelopen editie volledig verantwoordelijk voor welke halvefinalisten door mogen naar de eindstrijd.

Frankrijk, net als Duitsland, Italië, Frankrijk en Spanje behorend tot de ‘big five’ en daardoor verzekerd van de finale, hoeft die vrees niet te hebben. In de finale komen de vakjury's er immers bij en bepaalt het publiek nog maar de helft. Slimane valt dus automatisch op met zijn ietwat gezwollen ballade Mon Amour. Het is het enige liedje in zijn soort tussen de andere favorieten.

De voormalige winnaar van de Franse Voice is in eigen land al een gevierd artiest en heeft ook in België al succes behaald. Mon Amour is een zoete oproep voor wat meer liefde en hoewel het mooi en sterk gezongen is, ligt het bombast er net wat te dik bovenop. Niettemin is Slimane een kandidaat om rekening mee te houden.

Met muzikale ouders kreeg Angelina Mango (23) het zangtalent voor een deel cadeau. Haar moeder Laura Valente was zangeres bij de band Matia Bazar, bekend van Ti Sento. Haar vader Giuseppe trad op onder de artiestennaam Mango en kwam in 2014 om het leven nadat hij tijdens een optreden een hartaanval had gekregen.

La Noia, wat in het Italiaans staat voor verveling, klinkt vrolijk en is muzikaal gestoeld op de cumbia, een Latijns-Amerikaanse muziek- en dansvorm. Angelina Mango, op haar 23ste al een ster in eigen land, bezingt dat verveling niet per se slecht is voor een mens, het biedt ruimte voor introspectie.

Ze kleedt dat geheel aan met een prachtige staging, Eurovisiejargon voor de vormgeving van de act. Rozen en doornen zijn het decor van een smaakvolle act waarin een troon van doornen staat en de zangeres omringd wordt door danseressen in bijzondere kostuums. Vocaal brengt het ze het ook nog eens overtuigend. Geen kijker zal zich bij deze act vervelen.

Luister ook naar de AD Songfestival Podcast:

Bekijk hieronder onze songfestivalvideo’s: