Arbeidsmigranten en asielzoekers zullen in de toekomst steeds moeilijker van elkaar te onderscheiden zijn. (Beeld: screenshot NPO)
Waarom de asielcrisis alleen maar erger wordt
Nederland keurt nog altijd veel meer asielverzoeken goed dan omliggende landen. Het blijft aan top met een inwilligingspercentage van 80 procent, terwijl Frankrijk (31,4 procent), België (44,7 procent) en Duitsland (62,2 procent) veel minder asielverzoeken goedkeuren, terwijl een land als Zweden inmiddels nog niet eens 30 procent inwilligt.
Kinderen vooruitgestuurd
Vooral Syriërs krijgen hier goedkeuring, hoewel ze vaak uit een derde veilig land komen, waar ze soms al jaren wonen. Desondanks wordt hun verzoek ingewilligd, in plaats dat ze teruggestuurd worden. Om de kans op succes te vergroten, sturen asielzoekers niet zelden hun kinderen alvast vooruit. Syriërs rechtstreeks terugsturen naar Syrië gaat intussen niet, vanwege de onveilige situatie daar.
Dienstplicht ontduikende Eritreeërs welkom
Demissionair staatssecretaris Eric van der Burg heeft bovendien onlangs de toelatingsmogelijkheden voor Eritreeërs verruimd, die hun dienstplicht – civiel of militair - proberen te ontvluchten. Want ja, die zouden thuis in Eritrea kans lopen op onder meer “gendergerelateerd geweld”. Hoe dat ook zij, dat rijmt dan weer niet met de plannen om dienstplichtige Oekraïeners wel terug te sturen.
Afstempelen om er vanaf te zijn
Daarnaast speelt er nog iets heel anders. Volgens een artikel in De Telegraaf is het “als gevolg van de groeiende achterstanden al een paar jaar de gewoonte bij de IND om asielzoekers ‘het voordeel van de twijfel’" te geven, hun vluchtverhaal voor zoete koek te slikken en de asielaanvraag als goedgekeurd af te stempelen. Dan ben je er maar vanaf en het bespaart je tijdrovend aanvullend onderzoek.
IND zet nationale veiligheid op het spel
Je wrijft je ogen uit als je zoiets leest. Niet alleen verhult de IND zo het eigen (dis)functioneren, zadelt ze de Nederlandse bevolking op met de kosten en met mensen die eigenlijk helemaal geen recht hadden het land binnen te komen, ook neemt de dienst grote risico’s met de nationale veiligheid, als mensen met kwade bedoelingen – of het nu jihadisten of gewone criminelen zijn – zonder behoorlijke controle van hun antecedenten het land kunnen binnenkomen.
Immigrationisme Rutte IV voortgezet
De conclusie kan alleen de volgende zijn: ondanks de verkiezingsuitslag van 22 november, algemeen als een duidelijk anti-immigratie votum van de Nederlandse bevolking geïnterpreteerd, en ondanks alle schijnbewegingen in tegengestelde richting blijft de asielkraan dus wijd opengedraaid, en gaat het immigrationisme van het demissionaire kabinet Rutte IV gewoon door.
Arbeidskrachten overal vandaan
Dan is er ten slotte nog een aspect waar Menno Tamminga bij Wynia’s Week op wijst. Nederland heeft een schreeuwend tekort aan arbeidskrachten. Die worden dus overal vandaan gehaald, ook van buiten Europa. Ondernemingen en uitzendbureaus voeren een permanente lobby om toelating nog gemakkelijker te maken. In 2022 waren er dan ook een miljoen arbeidsmigranten in Nederland, van wie driekwart in de logistiek, tuinbouw en de voedingsindustrie: de arbeidsmigranten met relatief lage lonen waar DNB-president Klaas Knot zo neerbuigend over praat. Daar staan enkele tienduizenden (40.000 in 2020) kennismigranten tegenover, waar we het volgens Knot in de toekomst van moeten hebben.
Asielzoeker en/of arbeidsmigrant?
In die situatie, aldus Tamminga, kun je “uittekenen wat er nu al gebeurt en gaat gebeuren”, namelijk dat het onderscheid tussen asielzoeker en arbeidsmigrant gaat vervagen. Wat als asielzoekers al aan de slag gaan voordat ze een verblijfsstatus hebben? “Krijg je dan én hoger aantallen én een (nog?) kleiner kans om een asielaanvraag af te wijzen omdat de betrokkenen al rechten hebben opgebouwd op basis van hun werkstatus?”
Schoonmakers als ‘kenniswerkers’
Tamminga wijst op het recente bericht van de Arbeidsinspectie dat de regeling voor kennismigranten wordt misbruikt. “Er is nauwelijks toezicht op de uitvoering. Werkgevers vroegen en kregen bijvoorbeeld toestemming om kappers, kabelleggers, schoonmakers, betonvlechters, payrollers, horecamedewerkers en nagelsalonmedewerkers in te huren als kenniswerkers.” Zo worden alle categorieën vloeibaar.
Aan asielcrisis voorlopig geen einde
Kortom: Nederland heeft gefaald, eerst in bevolkingspolitiek (te weinig eigen kinderen), vervolgens bij het opleiden (geen aansluiting van aanbod op de vraag), en bij het prikkelen van inactieven, terwijl er bij het toelaten van migranten nauwelijks aan de poort is geselecteerd. Nu lijkt er een nieuw type migrant aan te komen die asiel en werk combineert, en het laatste bovendien gebruikt om het eerste te krijgen. Het immigrationisme van de overheid harmonieert zo mooi met de belangen van het bedrijfsleven. Voeg daarbij een IND die geen onderzoek doet en aanvragen systematisch het ‘voordeel van de twijfel’, geeft, en het wordt duidelijk dat er aan de asielcrisis voorlopig nog geen einde zal komen.
Laatst bijgewerkt: 1 mei 2024 20:15