Steeds stroever: ‘reken-ons-er-niet-op-af-kabinet’ nabij

Moderne politici zijn dol op de korte termijn.

Dat de formatie steeds stroever verloopt, betekent volgens mij dat het ‘Reken Ons Er Niet Op Af-kabinet’ van Ronald Plasterk binnen hooguit anderhalve maand op het bordes staat. De betrokken politieke partijen doen momenteel precies wat bij een kabinet dat op afstand van de Kamer opereert hoort: afstand nemen van het kabinet.

Omdat Wilders, Van der Plas, Omtzigt en Yesilgöz werken aan een kabinet dat van niemand is, is het logisch dat de vier liever niet met elkaar worden gezien. Ze volharden in deze strategie tot ‘hun’ regering valt, of dit over één jaar, drie jaar of nog voor het zomerreces van 2024 is, valt onmogelijk te voorspellen bij zo’n experiment

Voor de oppervlakkige waarnemer lijkt er sprake van een nieuwe vorm van politiek. ‘Eindelijk die nieuwe bestuurscultuur!’, juicht de gewone man vanuit zijn luie stoel. Laat ik hem uit de droom helpen door te stellen dat het Reken Ons Er Niet Op Af-kabinet van Ronald Plasterk de vervolmaking is van een cultuur van afschuiven.

Verantwoordelijkheid afschuiven bedoel ik dan natuurlijk. Waar Mark Rutte bij tegenvallers of schandalen nog de schuld moest geven aan zijn falende geheugen of aan Brussel, heeft Dilan het straks een stuk makkelijker. “Tja, het is een extraparlementair kabinet, niet per se een VVD-kabinet”, lacht ze alle vragen weg.

Het kabinet komt er, omdat het op korte termijn voor iedereen de beste oplossing is. VVD en NSC verliezen bij nieuwe verkiezingen de helft van hun kiezers aan Wilders, wanneer ze met de woke- en milieugekte van GroenLinks-PvdA in zee gaan, blijft van beide partijen waarschijnlijk niets over bij een stembusgang over vier jaar.

Moderne politici zijn dol op de korte termijn, dit geldt evenzeer voor columnisten zoals ik. Na wat stukjes over de geplaagde Plasterk kan ik mijn tanden alweer in premier Wilders zetten. “Zie je wel dat ik zelf minister-president moet worden”, roept de Blonde Verlosser uit Venlo vrolijk na het aanstaande extraparlementaire debacle.

‘Steeds stroever vooruitschuiven’ is een goed motto voor de nieuwe ministersploeg.