Waarom Suikerfeest eigenlijk geen juiste naam is, en de ramadan niet voor elke moslim op dezelfde dag eindigt

,,Het einde van de ramadan is afhankelijk van de stand van de maan. Als er een nieuwe maan gezien wordt, betekent dat het einde van de vastenperiode. Maar hoe wordt vastgesteld dat er een nieuwe maan te zien is, verschilt per gemeenschap. In Nederland zorgt dat soms voor verschillen tussen de Marokkaanse en de Turkse gemeenschap.

Turkse moslims in Nederland weten van tevoren wanneer het einde van de ramadan is. Zij volgen namelijk het overheidsorgaan voor godsdienstzaken, ‘Diyanet’. Op basis van een kalender opgesteld door Diyanet weten Turken daardoor al jaren op voorhand wanneer de nieuwe maand begint of eindigt. Dit jaar valt voor zowel de Turkse als de Marokkaanse gemeenschap in Nederland de ramadan op dezelfde dag.

Voor Nederlandse moslims met een Marokkaanse achtergrond is het altijd afwachten. Zij kijken naar Saoedi-Arabië. Daar moet de maansikkel met het blote oog waargenomen kunnen worden. Ze gebruiken daarbij wel moderne hulpmiddelen, zoals een telescoop. Is de maan op de 28ste dag niet te zien, bijvoorbeeld door bewolking? Dan wordt Eid al-Fitr één dag uitgesteld. Dit jaar werd de maansikkel maandagavond niet gezien in Saoedi-Arabië, waardoor Eid al-Fitr niet dinsdag was, maar woensdag is.”

,,Het is hetzelfde, maar ‘Suikerfeest’ is niet de formele benaming voor het feest na de ramadan. De term past niet helemaal. Bij ‘Suikerfeest’ denk je aan suiker, wat weinig verband houdt met de islam. Het gaat om meer dan alleen eten. Ik geef de voorkeur aan Eid al-Fitr, ramadanfeest of feest van het einde van de ramadan.”

,,Het is een moment van vreugde. Het gaat niet alleen om eten, maar ook om delen. Je moet de armen helpen. Dat kan in de vorm van een donatie, bijvoorbeeld door armen en minderbedeelden in je eigen omgeving helpen die het moeilijk hebben.”

,,Je kan je collega’s, buren of vrienden die moslim zijn een fijne Eid al-Fitr toewensen door Eid Mubarak of Mabrouk al Eid te zeggen. Maar het belangrijkste is dat je het persoonlijk doet. Daar is geen vaste formule voor. Mijn vrouw kan bijvoorbeeld heel goed bakken. Samen met mijn vrouw en kinderen ga ik altijd langs alle buren om zoetigheden uit te delen, of ze nou wel of niet gelovig zijn. Dat is echt traditie geworden.”