Een van de vele belangrijke en onvertelde verhalen van de COVID-19 reactie betreft, niet verrassend, het Duitse bedrijf BioNTech: de onbezongen held of schurk, afhankelijk van iemands perspectief.

Zoals in ieder geval mijn lezers zullen weten, is BioNTech de feitelijke ontwikkelaar, eigenaar en legale producent van wat meer algemeen en misleidend bekend staat als het ‘Pfizer’ COVID-19 vaccin. Het is ook de vergunninghouder voor bijna alle markten, inclusief de EU, het VK en de VS. Maar rond 2020 had de legale fabrikant van het medicijn een groot probleem: omdat het nog nooit een product op de markt had gebracht, had het geen productiefaciliteiten, schrijft Robert Kogon.

BioNTech had alleen batches geproduceerd voor kleinschalige klinische onderzoeken. Dit verklaart waarom het bedrijf de hulp en vooral de infrastructuur van Pfizer nodig had. Maar BioNTech was niet van plan om zich door Pfizer in de luren te laten leggen. Het bedrijf wilde niet alleen de legale fabrikant zijn, maar, in ieder geval in de EU, ook een volwaardige fysieke fabrikant van het mRNA dat als werkzame stof voor het geneesmiddel fungeert. Pfizer kon ‘vullen en afwerken’ in zijn productiefaciliteiten in België.

Maar daarvoor had BioNTech een fabriek nodig.

Het probleem werd opgelost door de aankoop bij Novartis van de enigszins beruchte Behringwerke of ‘Behring Works’ in Marburg. De locatie van de gelijknamige uitbraak van het Marburg-virus in 1967.

Op 15 september 2020 maakte de Duitse regering bekend dat zij BioNTech een subsidie ​​van € 375 miljoen verstrekte ter ondersteuning van haar COVID-19-vaccinproject. Slechts twee dagen later kondigde het bedrijf aan dat het de Behring Works zou kopen om het mRNA voor zijn COVID-19-vaccin te produceren “in afwachting van goedkeuring door de regelgevende instanties”.

Op 1 april 2021 was de grote dag aangebroken en de toenmalige minister van Volksgezondheid Jens Spahn zou (vrijwel) aanwezig zijn, op afstand verbonden vanuit Berlijn

“Uitgevonden in Duitsland, gemaakt in Duitsland… Dat maakt ons trots”, zei Spahn met een onhandige, brutale grijns, en hij verwonderde zich over de ongelooflijke snelheid waarmee BioNTech de productie in de fabriek online kon brengen. ‘Begin oktober…’, zei hij, voordat hij zichzelf snel corrigeerde: ‘Begin november: overname van de fabriek – overdracht van de sleutels, om zo te zeggen – en dan eind maart, daadwerkelijke start van de productie…’

Maar of het nu begin oktober of begin november 2020 is, de beschreven tijdlijn roept dezelfde verontrustende vraag op: hoe kon BioNTech de overname van de faciliteit zo vroeg voltooien? Het BioNTech-Pfizer COVID-19-vaccin werd pas op 21 december (10 dagen na de eerste noodautorisatie van de Amerikaanse FDA) goedgekeurd voor gebruik door het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA).

Hoe wist BioNTech of zijn staatssponsor, de Duitse regering, van tevoren dat het medicijn zou worden goedgekeurd?

Zou dit nog een verder bewijs kunnen zijn van de juistheid van de woorden van Klaus Cichutek, de voormalige president van het Duitse geneesmiddelenbureau PEI, toen hij eigenwijs tegen een Duitse vereniging van de farmaceutische industrie zei: “Wij zijn de EMA” ?

Elon Musk heeft mijn twitter-account vermoord. Volg mijn nieuwe account HIER.

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over