Compensatie voor het vliegen: deze families kochten een eigen CO2-bos

Druk wijzend lopen Joost van Beek en Stef Strik over een akker waar her en der jonge bomen staan. "Daar vliegt een citroenvlinder", zegt Strik al wijzend. "Die zitten hier omdat hier veel vuilbomen staan."

Voor de leek zien alle jonge sprieten die ze aanwijzen er identiek uit, maar zelf kennen ze het verschil wel. "Dit is zoete kers en dit een berk."

Eerder op de dag knoopte Strik een gesprek aan met de eigenaren van een weiland dichtbij. "Ze willen niet verkopen. Jammer, want we willen graag aaneengesloten percelen tussen dit bos bij de Keunenhoek en het Bergbos. We willen naar 25 hectare bos."

Het idee voor een eigen bos ontstond op een familiedag van de familie Van Beek, die veel vliegt.

"Ik vroeg of ze bij het boeken van een vlucht wel eens geld doneerden via de speciale knop om te compenseren voor hun CO2-uitstoot. Niemand deed dat, ik ook niet. Want hoe weet je of dat geld goed terechtkomt? KLM plant die bomen in verre tropische landen, vaak op gepachte grond. Wie zegt dat die bomen er over honderd jaar nog staan," zegt Joost van Beek.

Op zoek naar een geschikt bos

Hij kwam met het idee om zelf bomen te gaan planten in een eigen bos. Dan wilden de familieleden wel doneren. Een stichting werd opgezet en een andere familieleden haakten aan. Bij iedere duizend kilometer die wordt gevlogen, wordt een tientje betaald.

In eerste instantie werd in Zweden gezocht naar een bos van tien hectare. "Daar bleek je als buitenlandse stichting geen bos te kunnen kopen."

De familie verlegde de zoektocht naar Nederland en kwam in Budel terecht. "Dit bos was eigendom van een andere familie, die alles wilde kappen. Dat wilden wij voorkomen, want die oude bomen nemen veel CO2 op."

Met grote stappen loopt Stef door het Bergbos. Op kale plekken zijn nieuwe boompjes gepoot. Hoog zijn die nog niet waardoor je als je omhoog kijkt de blauwe lucht ziet.

Andere bomen op natte grond

De kleine bomen zijn omringd door hoge lichtgroene kokers tegen de wildvraat. "Reeën vinden die boomknoppen heel lekker, we willen voorkomen dat die alles oppeuzelen."

De grond is droog. Hier is onder meer esdoorn, linde en lijsterbes geplant. "Die gedijen goed op iets drogere grond. Op de Keunenhoek is het heel nat, daar planten we onder meer elzen, zachte berk, wilgen en populieren."

Van Beek mengt in een gele emmer bloemenzaad met zand. Dat zaad strooit hij uit tussen de recent geplante boompjes zodat onkruid minder kans maakt.

Hij wijst naar het akkerland met daarop wat struiken, die nu alleen uit bruine sprietjes lijken te bestaan. "In het voorjaar wordt dit heel kleurrijk. Het is dan een compleet blauw veld door de vergeet-mij-nietjes. Daarna wordt het wit van de margrieten. En vervolgens weer blauw van de cichorei."

Bosgrond kopen lijkt iets voor rijke families. Ze zijn niet arm, beamen Strik en Van Beek. Je hebt echter ook geen miljoenen nodig. "Bosgrond kost in Brabant één tot twee euro per vierkante meter. En agrarische grond acht tot negen euro per vierkante meter", vertelt Strik.

Om boeren niet te hinderen koopt de stichting alleen niet-rendabele agrarische grond. "Een banklening kun je niet krijgen. Het eerste bos konden we pas kopen, toen familieleden genoeg geld hadden gedoneerd voor CO2-compensatie. Bij het eerste deel van de Keunenhoek droeg de provincie iets bij, bij het tweede deel schoot een familielid het voor met een lening."

Weinig onderhoud nodig in bos

Aan onderhoudskosten is de stichting niet veel kwijt. "We hebben een gepensioneerde vrijwillige boswachter en we helpen zelf. Aan onderhoud heb je weinig werk. Alleen wat brandnetels en bramen verwijderen."

In principe worden geen bomen gepakt, behalve de Amerikaanse eik als die loofbomen verdringt", wijst Strik naar de stam van een afgekapte boom. En dan laten we het hout daarvan in het bos liggen."