De geboorte van de meisjes was een grote schok voor het gezin, dat in de binnenlanden van Suriname woonde. Echo-apparatuur had het streekziekenhuis niet. Pas toen de bevalling al 48 uur duurde en moeder met spoed naar een ziekenhuis in Paramaribo werd gebracht, bleek op een echo dat de meiden aan elkaar zaten.

Gedeelde slagader

Toen Sheneeva en Chenelva nog klein waren, kwam het gezin naar Nederland in de hoop dat ze hier konden worden gescheiden. Maar een gedeelde slagader in hun hoofd voorkwam dat ze uit elkaar werden gehaald; dat zouden ze waarschijnlijk niet hebben overleefd. Ze willen ook niet anders, zeggen ze 18 jaar later. Chenelva: "Het is prima zo. We kunnen doen wat andere mensen ook kunnen. En we zijn niet anders gewend."

Voor elk probleem waar ze tegenaan lopen, vinden ze een oplossing. Omdat ze niet dezelfde kant op kijken, hebben ze in hun klas op het speciaal onderwijs een spiegel. De een kijkt richting de leerkracht, de ander doet dat via de spiegel. En de dag daarna wisselen ze om, zodat de ander via de spiegel kijkt.

Compromissen sluiten

Tv of YouTubefilmpjes kijken (vooral Sheneeva is fan van Dylan Haegens) doen ze allebei op hun eigen telefoon, de een met een koptelefoon op, zodat ze beiden kunnen kijken wat ze zelf willen zien. En als de een bijvoorbeeld iets actiefs wil doen en de ander op de bank wil zitten? Ze vinden het een gekke vraag. "Dan doen we gewoon eerst het een en dan het ander."

Dat de meiden hebben geleerd compromissen te sluiten, blijkt als ze willen aangeven hoe veel ze van elkaar houden. "1000 keer", zegt Chenelva. "Nee, 100 keer", zegt Sheneeva. De meiden krijgen een klein meningsverschil over wat meer is: 100 of 1000. Als ze het niet eens worden, zegt Chenelva: "Zullen we dan 100.000 zeggen?" En het probleem is opgelost.

'Straks schieten jullie los!'

Anderen lijken het soms lastiger te vinden dat ze aan elkaar zitten dan de zussen zelf. Chenelva: "Dan vragen ze of het geen pijn doet als we gekke bewegingen maken. Maar dat doet geen pijn." Sheneeva: “Op school roepen ze weleens: doe het niet, straks schieten jullie los! Dan zeggen wij: relax, we hebben dit geoefend, er gebeurt helemaal niets."

Hoe goed Sheneeva en Chenelva ook met hun situatie als siamese tweeling hebben leren omgaan, makkelijk is hun leven zeker niet. Er zijn de kleine dingen die ze graag zouden doen – kleding kopen zonder eerst te moeten kijken of ze die wel van onderaf aan kunnen trekken bijvoorbeeld, of in een achtbaan gaan – maar er zijn ook grote dingen waar ze tegenaan lopen.

Longontsteking

Zo is er hun gezondheid. Sheneeva is 2 centimeter langer dan Chenelva, wat ervoor zorgt dat ze altijd scheef staan. Ook hebben ze scoliose, een vergroeiing in hun rug, en heeft de één een hoge bloeddruk en de ander een lage bloeddruk. Chenelva: "We staan soms al met pijn op. Dan hebben we veel last van onze rug. Vooral als het koud is."

Zo’n zes jaar geleden had Chenelva een longontsteking, waardoor ze naar het ziekenhuis moesten. "Sheneeva zei de hele tijd: Mag ik naar huis? Ik verveel me. In het ziekenhuis liggen is niet chill. Maar we mochten niet naar huis, eerst moesten we allebei antibiotica slikken." Sheneeva: "Ik moest die slikken om te voorkomen dat ik ook ziek zou worden, die medicijnen waren echt heel vies."

De toekomst

Ook de toekomst is iets waar ze liever niet over nadenken. Toen ze nog klein waren, dachten artsen dat ze maximaal 8 jaar oud zouden worden. Nu ze 18 zijn, durft niemand daar nog een uitspraak over te doen. De vraag hoe ze hun toekomst voor zich zien, levert een hele lange stilte op.

Chenelva: "We denken niet na over hoe ons leven eruitziet als we bijvoorbeeld 40 zijn. Je moet vooral in het nu leven." "Ja", zegt Sheneeva. "Je moet genieten van het leven zoals het nu is." Chenelva: "Je kan wel leuk denken aan de toekomst, maar je moet afwachten of je het zo ver gaat halen."

Vriendjes

Waar ze – net als de meeste meiden van hun leeftijd – wel over nadenken, zijn vriendjes. Chenelva: "Als we dezelfde jongen leuk vinden, dan mag hij best met ons allebei een relatie hebben. Anders zoeken we allebei een eigen vriendje. Ik kijk wel ergens anders naartoe als ze bezig zijn. Maar als we gaan samenwonen, dan moet hij dat natuurlijk wel met ons allebei willen doen." Sheneeva: "Het is slikken of stikken. Ze moeten zich aanpassen aan ons. Maar iedereen moet zich aanpassen in een relatie."

De meiden zouden wel willen dat andere mensen anders op hen reageren. Waar ze ook komen: altijd worden ze nagestaard. In de hoop dat mensen eraan wennen dat ze er anders uitzien, zijn ze gaan vloggen en posten ze op Facebook en Instagram over hun leven. Helaas levert dat ook veel negatieve reacties op.

Chenelva: "In onze eigen buurt kent iedereen ons, daar kunnen we rustig rondlopen. Op andere plaatsen kijken mensen altijd naar ons en dan beginnen ze achter onze rug over ons te praten, of ze vragen bijvoorbeeld aan de juf wat er met ons is. Ik zou willen dat mensen gewoon met ons komen praten. Dat ze niet bang voor ons zijn." Sheneeva sluit zich daarbij aan: "We doen niemand iets. We zijn hele lieve meiden."