De nu 42-jarige Emilie Scholtens-van der Stok groeide op met het Jehova-geloof en was overtuigd dat er niks anders bestond dan dat. Ze vertelt nu dat haar ouders een slecht huwelijk hadden.
Toen Emilie zestien was, gingen haar ouders uit elkaar omdat haar moeder vreemdging. "Binnen de gemeenschap mag je alleen scheiden, als er sprake is van overspel. Mijn moeder keerde pas na drie jaar, met een nieuwe man, weer terug in de gemeenschap."
Daarnaast bleek haar broer "al jaren een gigantisch dubbelleven te leiden", vertelt Emilie. "Hij worstelde met homoseksuele gevoelens, waarvoor geen ruimte was. Daarnaast bleek hij als klein jongetje seksueel te zijn misbruikt door onze oom, ook een broeder binnen de gemeenschap. Mijn broertje heeft daar twintig jaar niks over durven zeggen, omdat het dan voor hem erg onveilig kon worden."
Op haar 32e besloot Emilie dat het genoeg was. Ze ervoer dat er niks gedaan wordt als je als vrouw melding maakt van huiselijk geweld. Ook bleven de lesbische gevoelens, die Emilie vanaf haar zeventiende heeft, maar opspelen.
"Er werd binnen de gemeenschap niet naar omgekeken, terwijl mijn man letterlijk toegaf dat hij huiselijk geweld had gepleegd. Later was er niemand die bij mij checkte of ik wel veilig was. Dat doen ze namelijk bij de man." Die wordt namelijk gezien als het hoofd van het gezin.
Ondanks alle negatieve ervaringen maakte Emilie ook positieve dingen mee. "De meeste mensen die daar zitten zijn heel lief en braaf. Ondanks de negatieve ervaringen kon de gemeenschapszin ook fijn zijn."
Op vroege leeftijd langs de deuren
De 51-jarige Ronald Ramsodit groeide op met drie oudere halfbroers en een alleenstaande moeder die haar steun zocht bij de Jehova's.
"Toen ik tien jaar was, moest ik al langs de deuren om een praatje te houden over mijn geloof. Dat was vooral zwaar als je wist dat er iemand van je school in het huis woonde waar je aanbelde. Ik kon wel door de grond zakken als een klasgenootje lachend achter zijn ouders stond als de deur openging."
Rond zijn achttiende maakte Ronald een 35-daagse rondreis door India om even niet met het geloof bezig te zijn. Daarna veranderde zijn leven compleet.
"Ik nodigde mijn vrienden van zowel binnen als buiten de kerk uit om de foto's en verhalen van mijn reis te delen. De eerstvolgende kerkdienst werd ik erop gewezen dat ik de gelovigen in gevaar had gebracht door niet-gelovigen uit te nodigen. Op dat moment was het tijd om het geloof te verlaten."
Om ervoor te zorgen dat hij daadwerkelijk wordt uitgesloten bij de gemeenschap en geen ouderling op de stoep krijgt, biecht hij aan de gemeenschap op dat hij seks heeft gehad voor het huwelijk.
"De eerste sigaret nadat ik was uitgesloten, voelde als een enorme bevrijding. Later was ik als lichtgetinte man Hoofdpiet op mijn werk op de Bijlmer. Het voelde fijn om iets te doen wat niet mocht tijdens mijn jeugd. Kerst, Sinterklaas en een verjaardag werden als iets heidens gezien. God moest alle dagen vooropstaan."
Verwijderd door alle contacten
De vijftigjarige Dorcas van der Smissen besloot vier jaar geleden om uit de Jehova-gemeenschap te stappen. Haar hele leven dacht ze dat haar opvoeding was zoals het hoorde. "De wekelijkse vergaderingen en Bijbelstudie en de nauwe omgang met andere leden van de gemeenschap waren een standaardonderdeel van ons leven. Daarnaast vierden we geen feestdagen."
Dorcas is samen met haar drie jaar jongere broer opgegroeid in een gezin van Jehova's getuigen. Haar broertje werd op zijn vijftiende gedwongen om de gemeenschap te verlaten. "Hij werd uitgesloten omdat hij toen last had van verslavingen. In die gemeenschap is dat not done."
Toen Dorcas besloot om eruit te stappen, moest ze een officiële brief naar het hoofdkantoor schrijven. "Binnen een half uur werd ik door al mijn bekenden uit hun contactenlijst verwijderd. Bekenden op straat draaiden hun hoofd weg toen ze mij zagen."
Dorcas: "Jaren daarvoor begon ik al twijfels te krijgen. Het inconsequente toepassen van regels was uiteindelijk de reden dat ik mezelf niet meer huichelachtig wilde opstellen. Ik kon en wilde me er niet meer mee verbinden. Het voelde alsof ik er op mijn 45e achter kwam dat Sinterklaas niet bestond."
Impact op het dagelijks leven
Op haar 34e besloot ze te scheiden van haar ex (ook een Jehova) vanwege huiselijk geweld. "Een comité van ouderlingen kwam toen bijeen om te beoordelen of mijn scheiding te rechtvaardigen was. Omdat deze relatie dusdanig slecht was voor mijn gezondheid, mocht de scheiding doorgaan. Het werd mij alleen verboden om te hertrouwen."
Dorcas merkt in het dagelijks leven nog veel van haar verleden bij de Jehova's getuigen. "Ik heb geen contact meer met mijn ouders, maar mochten ze op het punt staan te overlijden, zullen ze dat wel laten weten."
Dorcas wil ook haar positieve ervaringen delen: "Heel veel mensen zijn superlief en hebben echt het hart op de goede plaats. Achteraf heb ik geen slechte jeugd gehad. Ik heb plezier beleefd aan de feestjes, evenementen en tripjes naar het bos en strand. Het zijn niet allemaal slechte mensen."
NUjij: Uitgelichte reacties