Semi-gevatte opmerkingen van partijleiders en giechelende Kamerleden in slow motion

Het formatiedebat had veel weg van een mockumentary, vond Isabelle Kafando. De actrice zat woensdagavond aan de talkshowtafel van Sophie & Jeroen (BNNVARA), en keek daar samen met de andere gasten naar fragmenten van het debat dat eerder die dag had plaatsgevonden. Kafando, zelf onderdeel van het cabaretduo n00b, zag dus wel komische potentie in de Haagse taferelen.

Het team achter Sophie & Jeroen allicht ook, want de compilatie waarmee het item werd afgetrapt zat vol semi-gevatte opmerkingen van partijleiders en beelden van giechelende Tweede Kamerleden, soms plots afgespeeld in slow motion. En voor wie het nog steeds niet duidelijk was waar de sfeer zich precies bevond op de meligheidsschaal, was als achtergrondmuziekje gekozen voor Rick Astleys Never Gonna Give You Up (niveau 10: gevaarlijk melig).

In de Kamer leverde de verkenning van de grenzen van humor soms rommelige taferelen op. Zo had GroenLinks-PvdA-leider Frans Timmermans op nieuwe beeldspraak gebroed. Zag hij een paar weken geleden nog gelijkenissen tussen Geert Wilders en tekenfilmpersonage Bruce (een haai in Finding Nemo die claimt te leven als vegetariër, maar terugvalt zodra hij bloed ruikt), nu vergeleek Timmermans de PVV-leider met een andere tekenfilmfiguur: Gru, uit Despicable Me. Deze wannabe superschurk heeft een schare van gehoorzame mannetjes die achter hem aanlopen en zijn bevelen uitvoeren. Een beetje zoals de PVV-fractie, meende Timmermans.

Je zou het een gunstige ontwikkeling kunnen noemen dat de PvdA-leider deze keer een amper veertien jaar oude film had uitgekozen om naar te verwijzen in plaats van eentje van ruim twintig jaar oud, maar NSC-leider Pieter Omtzigt vond de vergelijking „een zware belediging richting zesendertig medeparlementariërs”.

Dat kon dan weer rekenen op de ergernis van Diederik Ebbinge, die ook bij Sophie & Jeroen aan tafel zat en de selectieve verontwaardiging van politici hekelde, evenals dit type ‘grapjes’. Daarmee spelen de politici bewust in op het „geschreeuw en geraas” op sociale media, vond Ebbinge. Op X had ‘minions’ inderdaad al gauw zijn weg naar de trending topics gevonden, terwijl alle partijen driftig de stukjes uit eigen debatbijdragen knipten met de meeste kans op hartjes en retweets.

Honderdduizenden views

In de constante sociale media-stroom van verontwaardiging, razernij en, ho, kijk, een filmpje van een blinde kat – waar waren we? Oh ja: in die constante stroom is het best moeilijk om op te vallen. Dat merkte ook de Amerikaanse tiener Lola McKinnon, die bij het plaatsen van berichten gewend is aan „een gemiddelde van nul likes”. Tot ze eens op een doordeweekse ochtend door vaderlief naar school werd gereden en een naakte man over de weg zag sprinten, zomaar tussen de auto’s door. Ze filmde het voorval, knalde de video online – hop, honderdduizenden views.

Over de motieven van de naakte sprinter kwam de kijker niets te weten in het programma Exposed: Naked Crimes (Discovery), dat woensdagavond van start ging en sensatie boven medemenselijkheid stelde. De makers van Exposed leken gewoonweg twee categorieën te hebben gekozen met een lekkere shockfactor – ‘naakt’ en ‘misdaad’ – en wat smeuïge verhalen te hebben verzameld waarin die twee overlappen.

McKinnons enthousiasme over de plotse digitale aandacht die het filmpje haar opleverde, was met het oog op haar leeftijd misschien niet zo gek, maar stemde alsnog cynisch en versterkte het holle gevoel waarmee Exposed je achterliet. „Ik had nooit gedacht dat mijn fifteen minutes of fame te danken zouden zijn aan een rennende naakte man”, zei McKinnons stralend – „but here we are”. De tiener bekommerde zich wel enigszins om het mentale welzijn van de man zonder kleren, maar leek de gebeurtenis vooral te zien als een masterclass in snelle clicks. Nou maar hopen dat er geen Haagse pr-teams hebben meegekeken.