Erdogan, ik ben niet uw pion

Het leven van een Nederlandse Turk gaat niet over rozen. Mag ik u meenemen op een negendaagse reis? Het begon 11 maart zaterdagavond in Rotterdam, toen Turks-Nederlandse demonstranten op de Coolsingel slaags raakten met de politie (nadat Turkse ministers hier geen campagne mochten voeren voor een Turks referendum). Daarna werd vanuit Turkije een haatcampagne gestart tegen onze burgervader Aboutaleb. En vergeleek de Turkse minister van Buitenlandse Zaken de Nederlandse sociaal-democraten met Wilders. De eigenaar van een gokhuis in Rotterdam-Zuid hing metershoge posters van Erdogan op zijn gevel, die Aboutaleb er zondag weer liet afhalen.

Ik stond midden op de Coolsingel toen de hel losbrak. Getoeter van auto’s, geschreeuw en helikopters – alsof er oorlog was uitgebroken. Een week later dreunen de leuzen van de demonstranten nog altijd in mijn hoofd na: „nazi’s!”, „is dit jullie vrije land?!”

Je zou verwachten dat een diplomatieke crisis tussen twee landen via diplomatieke wegen wordt opgelost, zonder inmenging van burgers. Ik voelde mij machteloos. Wat doen ze? Waarom schreeuwen ze tegen voorbijgangers „nazi’s”? De tranen rolden over mijn wangen. Nederland werd afgedankt! Nederland, het land waar mijn toekomst ligt, het land dat in mij geïnvesteerd heeft, het land dat mij alle kansen heeft geboden om mezelf te ontwikkelen, het land waar mijn hart ligt, mijn land werd afgedankt door een paar honderd mensen met wie ik dezelfde roots deel. Ze hadden de woorden van Erdogan één op één overgenomen, omdat meneer boos was op Nederland!

Terwijl hier de onderhandelingen gaande waren voor een oplossing voor de bijeenkomst met de Turkse minister, die men wilde organiseren in verband met het referendum in Turkije, werd Nederland door Turkije gechanteerd met economische sancties. Geen enkel land heeft het recht om een ander land te bedreigen. Geen enkel land zal een dergelijke chantage accepteren.

Snel daarna begon de hetze tegen Aboutaleb, zijn taak was om de openbare orde te herstellen in de stad en dat heeft hij gedaan, met alle gevolgen van dien. Dat de Turkse minister van Buitenlandse Zaken de sociaal-democraten vergeleek met Wilders, ging te ver. Dat ze in Turkije geen kaas hebben gegeten van politieke stromingen wisten we al, maar kan iemand aan deze man uitleggen dat de sociaal-democraten pal staan voor hun idealen!

Tot slot heb ik nog de beruchte posters van Erdogan in hartje Rotterdam-Zuid in de aanbieding. Gelukkig verliep de verwijdering van de posters rustig en brak er niet weer een rel uit. Ik hield mijn hart vast! De meeste mensen die kritiek hebben op het huidige beleid, bemoeienis en optreden van Erdogan en zijn volgelingen durven geen woord te zeggen, er heerst angst voor de consequenties. Ook voor mij zijn die er uiteraard. Mijn vader en broertje zijn in Turkije begraven. De laatste wens van mijn moeder is om begraven te worden bij haar vader in Turkije. Er bestaat een kans dat ik voor de rest van mijn leven niet meer naar Turkije kan. Kritiek wordt gezien als een belediging van het staatshoofd. Erdogan verwacht van mij en van alle andere Nederlanders met een Turkse twist dat wij in Nederland de wetten van Turkije naleven. Nou meneer Erdogan, zolang ik in Nederland woon en leef heb ik mezelf alleen te houden aan de wetten van Nederland en die overtreed ik niet! Het is niet reëel om te verwachten dat ik in dit land volgens de wetten van een ander land leef. Stille meerderheid, is het niet tijd dat wij opstaan tegen de inmenging, intimidatie en politieke druk uit Turkije?

Ik wil iedereen die vindt dat Nederlanders ‘nazi’s’ en ‘fascisten’ zijn, adviseren om de geschiedenisboeken open te slaan. Nederland heeft keihard gestreden tegen de nazi’s! Neem dan trouwens, als je toch bezig bent, meteen een stukje geschiedenis van Rotterdam mee in je onderzoek.

Beste medelanders, we hebben maar één Nederland, laten we daar alstublieft zuinig op zijn! Samen kunnen we de polarisatie bestrijden, samen kunnen we ons sterk maken tegen angst en haat. Turkije zal ik missen en het is niet eerlijk en rechtvaardig dat ik in een vrij land moet oppassen met mijn uitspraken. Een fundamenteel onderdeel van onze democratie is de vrijheid van meningsuiting zonder dat het ten koste gaat van de vrijheid van een ander. Ik geloof er heilig in dat op een dag niet alleen in Nederland maar op de hele wereld vrijheid, democratie, rechtvaardigheid, duurzaamheid en solidariteit in gezelschap van liefde voor de mens zal zegevieren.

Ik heb een boodschap voor meneer Erdogan; u heeft de Europese Turken of Turken in Europa opgeroepen om vijf kinderen op de wereld te zetten. Zal ik voor de komende acht jaar dan maar om de anderhalf jaar een afspraak plannen bij de spermabank – ik moet toch ergens mijn zaadcellen vandaan halen. Moeten mijn kinderen over acht jaar uw hand kussen? Waar spreken we af? Of bent u dan toevallig in Den Haag, voor het Internationaal Strafhof?

Nog even over mijn staatsburgerschap, ik ben een staatsburger van Nederland en niet uw staatsburger die u kunt inzetten voor uw machtsspelletjes. Ik ben niet uw pion die u op afstand kunt mobiliseren om het land af te danken waar ik geboren en getogen ben! Hijg niet in mijn nek vanaf 3.500 kilometer afstand.