Een tablet of smartphone is groot genoegen. Alles kun je er op vinden, of mee kopen of mee regelen maar als het niet werkt is het niks. Zo werd de Ipad deze week niet geladen weg was het genoegen van de hele wereld aan je voeten op de Ipad. Er zat nog iets leven in, het lampje liet zien dat het niet geladen werd. Kwestie van stekkertje en kabeltje, was de conclusie. Een nieuw kabeltje en stekkertje moesten aangeschaft worden. Het vereist in de eerste instantie al een diepgaand onderzoek welke aansluiting je hebt. USB of USB C of nog een andere variant. Ik heb het kapotte kabeltje en stekkertje meegenomen naar de winkel om een exacte kopie aan te schaffen. Opgelucht liep ik de winkel uit. Klaar dacht ik. Nog even uitpakken, aansluiten en ik kan weer surfen op het “wereld wijde web”.

Thuisgekomen was de bedoeling dat ik het snel even uit ging pakken en dan laden maar. Dat pakte toch wat anders uit. Het stekkertje zat namelijk verpakt in zo’n keihard plastic omhulsel waarvan je als simpel mens eigenlijk niet weet waar je het eerst of het laatst moet beginnen, om het te openen. Ik heb onze meest degelijke en stoere schaar uit de la gepakt en ging het plastic onding hiermee te lijf. De eerste poging strandde. Ik had er een stuk afgeknipt maar er was nog geen beweging in te krijgen. Het was hooguit een beetje korter geworden. Enigszins gefrustreerd besloot ik vervolgens om het met strategischer gereedschap aan te pakken. Een vlijmscherp schilmes leek een goed idee. Na een aantal pogingen, stukje afknippen – proberen het mes ertussen te wrikken en nog wat bijzondere capriolen, wist ik uiteindelijk het stekkertje te bevrijden uit zijn plastic omhulsel. Opluchting.

Ik had meer geluk met het kabeltje, dat zat gelukkig op een kaartje gebonden met 2 kabelbinders. Na een beetje wrikken met de schaar ertussen lukte dat redelijk snel. Het laden kon weer beginnen.

Gelukkig ben ik deze keer heel uit de strijd gekomen, maar ik heb me ook weleens gesneden door  het mes of de scherpe randen van het plastic. Er zijn teveel artikelen die in dergelijke onhandige plastic verpakkingen zitten. Er is vast over nagedacht maar ik vind het ondingen. Je zult maar reuma in je handen hebben of je handen niet goed kunnen gebruiken. Hoe dan ook gebruiksvriendelijk is het niet en ook niet milieuvriendelijk. Doe ze gewoon los in een doos, net zoals vroeger, probleem opgelost. Ik denk er in ieder geval de volgende keer goed over na, voordat ik weer zo’n verpakking koop. Dat heb ik bij deze besloten.

Het gaat vast weer een mooie dag worden, ik ga er straks op uit naar het bos, het weer lijkt goed en het spul is volgeladen en vingers heel.

Een fijne zondag.

Hartelijke groet,

Marianne