De problemen die Wilders signaleert verdwijnen niet vanzelf

Er is een uitslag. De deuren gaan één keer open om de ‘winnaars’ binnen te laten, dan sluiten ze en na een tijdje staat er een kabinet op het bordes. Wat er in de tussenliggende tijd gewisseld wordt om tot een kabinet te komen, daar heeft de kiezer niets meer mee te maken.

Dwars
Als er een dwarse volkspartij tussen zit waar de gevestigde orde geen trek in heeft, wordt die zonder motief uitgesloten. Rancune is geen geldig motief om een grote volkspartij buiten te sluiten. Toch gebeurt dat zonder probleem. De ‘roeptoeterende’ Wilders bepaalt al 10 jaar het politieke discours, maar houdt zich niet aan de kleinburgerlijke protocollen die veel belangrijker blijken te zijn. Althans om met de gevestigde orde te mogen praten.

Lege huls
Het gaat niet om de urgentie van de problematiek die Wilders agendeert, het gaat om de vorm, de statuur, het aanzien, het fatsoen, de woorden. Jesse Klaver, de buikspreekpop van hysterische millenials, is als lege huls in een maatpak welkom want hij kiest zijn woorden uit het handboek van de politiek correcte Grachtengordel. Een stuk boetseerklei in de handen van het establishment dat tijdelijk als decorstuk figureert in de verkenningen. Het terreurverleden van die partij en het openlijke antisemitisme zijn daaraan ondergeschikt. De toon bevalt.

Het spektakel van de campagne die maar geen spektakel wilde worden is net achter de rug. ‘Stem deze man uit Het Torentje’ en de ‘onbetrouwbaarheid’ van de VVD, het mislukken van Law and Order werd geriposteerd met het ‘weglopen’ van Wilders uit het Catshuis-overleg (2012) nadat bleek dat er een onmenselijke bezuiniging nodig was, waar de PVV niet voor wilde tekenen. De PvdA heeft nu ervaren waarom.

One-liners
Tijdens campagnes worden de meest nare zaken naar elkaar gegooid, dat is politiek campagnevoeren. De ingestudeerde one-liners tijdens kapot geregisseerde televisiedebatten tellen nauwelijks mee. Daar gebeurde ook niks. Via Twitter en opgetrommelde journalisten werd het PVV-geluid rechtstreeks naar de kiezer gegooid zonder de mitigerende duiding van staatsomroep of salonfähige media.

‘Een rood stuk vlees’ pleegt Mark Rutte dat te noemen ‘dat Wilders in de arena naar de hongerige leeuwen gooit’. Klopt. De hongerige leeuwen krijgen steevast te horen dat ze kunnen vragen wat ze willen, maar dat Wilders zelf bepaalt wat hij kwijt wil. Zo gek is dat niet, want zijn tijd is kostbaar en zijn leven gemarkeerd door de aanslag die iedere dag een feit kan zijn. Hoe urgent is dan je boodschap? Hoe breng je die over het voetlicht vanuit een isoleercel?

Loopgravenoorlog
Hij vond daartoe allerlei methodes, sommigen smakeloos, anderen prikkelend, humoristisch, cynisch of luidruchtig. Maar telkens schaakte hij het best. Met de Turkenrel stond hij als eerste voor de ambassade van Turkije. Hij dwong Mark tot een tegenzet en die heeft het effect gehad dat Wilders zelf nooit had kunnen bereiken. Een complete diplomatieke loopgravenoorlog tussen onze naties. De Nederturken kropen uit hun schulp en toonden in woord en gebaar wat Wilders al jaren ‘roeptoeterde’.

‘Hij wil vanaf de zijlijn roepen, dat levert meer zetels op.’ Daar zitten veel verwijten in die de onmacht met het fenomeen illustreert. De Patriottistische Lente is misschien niet aangebroken, maar de SGP en het CDA hebben zich wel in woord en daad in die richting laten meetrekken. Het Wilhelmus en het Islam-manifest kwamen er via de roeptoeterende zijlijn.

Urgentie
Hoe urgent is het onderkennen van de geopolitieke veranderingen die er deels middels islamisme op de wereld af komen? De EU hangt als los zand aan elkaar. Ieder voor zich als morgen de pleuris uitbreekt. Ondertussen geldt ten zuiden van ons in twee landen al ruim een jaar de noodtoestand. Hoe houd je de boel bij elkaar? Ook dat deel dat onze manier van leven veroordeelt? De oplossingen die Wilders ervoor heeft of oppert zullen misschien geen hout snijden, de urgentie doet dat wel. Die urgentie kan je bij toekomstig beleid betrekken.

Soap
De campagne was een georkestreerde real-live-soap uitsluitend om de oude media hun rituele dans om de laatste kijker te laten uitvoeren. De weerzin om daar onder deze door hem als urgent ervaren omstandigheden aan mee te doen zijn te billijken. Een enkele keer gebeurde het toch. Maar ging het over geopolitieke urgentie tijdens het stukgeregisseerde tv-debat?

Toon
‘Nederland is een gaaf land’ zei Rutte terwijl Wilders tegenover hem stond met een kogelvrij vest en een zak bloed onder zijn kleding. Voor ons is een aanslag er een in een reeks. Voor hem, als IS-target, voelt het als een gemist schot in zijn richting. Maar de toon waarop hij dingen zegt en de woorden die hij kiest, al zijn ze maar 140 letters lang, bevallen niet. De problemen die hij adresseert gaan niet weg door hem met zijn etensbak tegen de tralies van zijn kooi te laten rammelen en alleen te klagen over het lawaai.

Je zult het lawaai moeten beantwoorden voor het uitgroeit tot een orkaan.

============================================================
Titelfoto: Screenshot door redactie OpinieZ van still uit YouTube-video ANP Video
============================================================

Over de auteur

Ernst Lissauer

Parlementair Verslaggever
Lissauer.com

Recent gepubliceerd

Archief

• Antisemitisme4 mei 2022Er zou een Dag van Reflectie moeten komen
• Antisemitisme15 april 2022Berichtgeving over Israël is lakmoesproef voor betrouwbare journalistiek
• Integratie24 november 2021Over tribale relschoppers en politiek-correcte mediafilters
• Antisemitisme19 september 2021Namenmonument tegen wil en dank