Lieve God, bescherm ons tegen dit aankomende ultrarechtse kabinet

Ik wil er zijn en wil er mogen zijn.

Ik weet het niet van u, maar ik ben wel gelovig.

Niet dat mijn opvoeding mij verplichtte om in God te geloven, maar de mensheid zelf dwong me om de troost en hoop te zoeken buiten en boven de menselijke soort.

Ik had de pech om een leven te moeten leiden vol pijn, veroorzaakt door de, inderdaad, menselijke soort. Ook maakte ik ooit een keus om de mensen die lijden bij te staan. Kinderen, jongeren, hun ouders, zusjes en broertjes… Het leed dat ik zelf heb meegemaakt en het leed dat ik van dichtbij mee kon maken zijn niet te verdragen met het pure verstand.

Het verstand zoekt vaak de (snelle) rationele oplossingen en verlangt naar een (h)erkenning. Naar de waarheid. Als we weten wie voor ons lijden verantwoordelijk is, dan kunnen wij diegene ook vergeven. Een hergeboorte begint ook bij de vergiffenis. En wie lijdt en leed, vergeeft het en vergeet het. Uiteindelijk en toch. Ongeacht of de daders bestraft zijn. Wie in God gelooft, bidt ook: "En vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren..."

Ik weet het niet van u, maar ik ben wel gelovig.

Geen dag of nacht begin ik zonder “Onze vader...”

En dan dank ik mijn God voor mijn leven. En dan verzoek ik mijn God om mijn kinderen en mijn kleinkinderen te beschermen, mijn broer en zijn gezin, mijn oude moeder, al mijn naaste en verre vrienden en families, al de mensen op deze aarde… Bescherm ze…

“En, God, vergeet dan mij ook niet, alstublieft.”

Mijn God is de Vader van Jezus en de Vader van ons allemaal. Wie in een andere Vader gelooft respecteer ik zeer, en wie in geen Vader of in geen Moeder gelooft evenveel. Iedereen mag het zelf weten. Wees wat je bent en geef mij de ruimte om te zijn wie ik ben. Ook als ik niet bij jouw wereld pas. Ik wil er zijn en wil er mogen zijn. Dwing me niet om me aan jou te moeten aanpassen. En vernietig me niet als ik alsnog anders blijf. Waarom zou jij dat überhaupt willen? Waarom zou jij dit überhaupt willen gaan uitvoeren? Mij daadwerkelijk vernietigen omdat ik anders ben dan jij?

Pfff.

“Dat deed jij. Of deden je (voor)ouders. Het spijt me, maar dit is de waarheid. Ik kan het niet anders maken, hoewel ik het je al lang vergeven heb.”

Geschiedenis wordt steeds ons heden, en zelfs onze toekomst.

En een nieuwe dreiging dreigt. Anno nu.

Er waait een wolk vol verbaal geweld over ons land. Tegenstanders of andersdenkenden worden zonder genade geminacht, beledigd, vernederd. Al jaren wordt passief geweld toegepast en genormaliseerd in ons politieke landschap en de meerderheid van ons volk juicht het toe, en geniet er zelfs van. Hoe meer venijn, hoe meer plezier. Hoe meer vernedering en spot, hoe meer lol. O, God, vergeef, vergeef ons, alstublieft.

Ik wens Wilders en al de zijnen alle vrede toe.

Voor hun uitgesproken venijn ben ik echter heel erg bang. Het belooft veel lijden en leed. De mens moet de mens nu gaan corrigeren, om ons lijden te voorkomen. Maar de mens doet dat niet. Die doet er vrolijk aan mee. De VVD. BBB. NSC…

O, God, bescherm ons tegen dit aankomende ultrarechtse venijnige kabinet. Ik kan ze moeilijk bijvoorbaat vergeven, alle ellende die ze gaan veroorzaken. Ik ben moe en murw van al dat achteraf moeten vergeven. Ik wil gewoon vooruit mogen en kunnen leven, zonder dreiging. Mag dat? O, God, alstublieft!  

Ps. Ik ben een sociaaldemocraat, een PvdA-politica, die altijd de eed aflegde: “Zo waarlijk helpe Mij God almachtig!”