Op de voorlaatste avond van de winter van zijn doorbraak zit De Boo met alleen een boxershort aan in een ijskoud bergmeertje. Na de eerste dag van het WK sprint probeert de nummer drie van het tussenklassement samen met ploeggenoot Kjeld Nuis zijn herstel op een creatieve manier te bevorderen.
"We hebben het eerst geprobeerd bij een meertje vlak achter de ijsbaan hier in Inzell", vertelt De Boo vrijdagavond na het toernooi met een glimlach. "Maar daar was het pikkedonker en er stonden allemaal hekken. Daarom zijn Kjeld en ik samen met twee van onze coaches een weiland ingereden, richting een steigertje. Vervolgens hebben we daar met z'n tweeën twee minuten in het koude water gezeten."
Nuis was goed voorbereid, met een reserveonderbroek en een handdoek. "Ik had niks bij me", lacht De Boo. "Ach, ik heb Kjelds handdoek gebruikt. En daarna was het snel terug naar het hotel."
De Boo hoefde geen seconde na te denken toen Nuis het natuurlijke ijsbad voorstelde. "Kjeld heeft thuis een ijsbad in zijn tuin staan. Tijdens de EK afstanden van begin dit jaar had ik daar een keer in gezeten, en de volgende dag werd ik Europees kampioen op de 500 meter. Dus ik dacht: weet je wat, ik probeer het gewoon weer."
Jenning de Boo was de revelatie van het schaatsseizoen
De Boo was dit seizoen de Willem Barentsz van het schaatsen. Zijn eerste winter bij langebaanploeg Team Reggeborgh was één grote ontdekkingsreis voor de oud-shorttracker. Alles was nieuw, van trainen in een profteam tot de hele wereld over reizen voor wereldbekers en WK's. "Zo'n seizoen maak je maar één keer mee", zegt hij. "Maar het is supermooi geweest."
Er is ontzettend veel veranderd in een half jaar. Bij zijn eerste wedstrijd, eind september bij het NK voor clubs, ging De Boo nog knock-out na een 1.500 meter. "Nu weet ik dat ik na een race niet meteen moet gaan zitten, maar toen deed ik dat wel. En dus verloor ik heel even mijn bewustzijn. En daarna ging ik over mijn nek bij de boarding."
Lachend: "Wesly (Wesly Dijs, zijn ploeggenoot, red.) was mijn tegenstander en zag het allemaal gebeuren. Hij zal wel gedacht hebben: nou, als dit het is…"
In de maanden daarna groeide De Boo uit tot de revelatie van het Nederlandse schaatsen. Hij plaatste zich voor de eerste wereldbekers, werd eind december Nederland kampioen op de 500 én 1.000 meter en pakte een week later bij de EK in Heerenveen ook zijn eerste internationale titel. Vrijdag volgde in Inzell het toetje, met zijn eerste individuele WK-medaille.
"Ik heb er expres nog niet echt bij stilgestaan wat voor bizar seizoen ik heb gehad", vertelt De Boo na zijn tweede plek bij het mondiale sprintkampioenschap. "Ik wilde nog niet bezig zijn met terugblikken voordat alle wedstrijden voorbij waren. Nu kan ik dat eindelijk wél gaan doen. Mijn manager zei al dat er thuis een fles champagne op me staat te wachten."
Daan de Ridder is schaatsverslaggever
De Boo kijkt uit naar een biertje met zijn vrienden
Direct na de afsluitende 1.000 meter van het WK sprint legt Nuis zijn armen op de schouders van De Boo. De routinier is deze winter een mentor geworden voor zijn jonge ploeggenoot. Nu heeft hij ook een advies: geniet van je medaille.
De Boo geeft toe dat hij soms te kritisch op zichzelf kan zijn. "Ik baalde na de 1.000 meter toch een beetje, omdat ik van de eerste naar de tweede plek was gezakt (de Chinees Ning Zhongyan klopte de Nederlander, red.). Gelukkig is er dan iemand als Kjeld die tegen me zegt: 'Gast, wees nou eens blij en trots op jezelf.'"
De Boo ís natuurlijk ook trots op zijn seizoen. "Ik heb heel veel geleerd en heel erg genoten", zegt hij. "Maar ik merkte vandaag wel dat de batterij leeg aan het raken is. Nu mijn winter klaar is, valt er een enorme last van mijn schouders."
"Ik heb superveel zin in een paar weken vrij zijn. Mijn vrienden zijn hier in Inzell. De afgelopen maanden ging ik soms bij hen langs, maar bleef ik altijd braaf met een appelsapje op de bank zitten als zij op stap gingen. Ik kijk ernaar uit om vanavond eindelijk een biertje met hen te drinken."
Nuis is helemaal op na zwaar seizoen
Kjeld Nuis had een seizoen met veel hoogte- én dieptepunten. Al die emoties kwamen er vrijdagavond na zijn vierde plek op het WK sprint uit.
"Het was echt een zware winter", zei hij met tranen in zijn ogen. "Het was lang en pittig. Er waren mooi dingen, ik heb titels gewonnen. Maar er waren ook kutdingen; thuis ziek op de bank zitten, keihard vallen. En nu is het echt helemaal op."
Twee weken geleden reed Nuis bij het NK sprint misschien wel het beste toernooi uit zijn carrière. Die vorm had hij donderdag en vrijdag niet in Inzell. Na vier afstanden kwam hij twee tienden tekort voor een podiumplek.
"Ik heb er vandaag alles aan gedaan, maar het lukte niet meer. Dat ik dan met zo'n klein verschil een medaille mis, maakt het extra zuur. Ik had heel graag samen met Jenning de Boo op het podium gestaan. Nu heb ik heel veel zin om een paar weken niks te doen. Terug naar mijn zoontje, de batterij weer opladen."