Geert en Caroline hebben het steeds vaker over het landsbelang. Vooral over wat in het landsbelang moet gebeuren. Meestal zijn dat dingen die Pieter moet doen. In het landsbelang moet hij regering komen spelen met Geert en Caroline. Pieter ziet met die twee waarschijnlijk nog geen diner tot een goed eind komen, laat staan een regeerperiode, maar van Geert en Caroline moet hij aanschuiven. In het landsbelang.
In het landsbelang kunnen Geert en Caroline het beste zo snel mogelijk terugtreden en doen waar ze het best in zijn: als gezellige buurvrouw en boze buurman over de schutting hangen en feitenvrij ouwehoeren. Geert is het type oudste buurtbewoner. Verbitterd en xenofoob ziet de buurtnestor zijn straat veranderen. Zet hem op een scootmobiel, duw hem de wijk in en hij zal nieuwkomers fileren als geen ander.
Caroline kan elke inbreng tot sint-juttemis rekken met buurvrouwplatitudes als ‘dan denk ik bij mezelf jongens toch wat zijn we allemaal aan het doen met z’n allen gebruik je boerenverstand doe gewoon normaal’. In de Tweede Kamer leunt ze zelfs op de katheder alsof die een heg is. Elke wijk in Nederland mag dan minstens een Geert en een Caroline hebben, maar om te regeren zijn die twee compleet ongeschikt.
Geert leeft en heerst bij gratie van vreemdelingenhaat. Alles lost hij op met uitzettingen en een migrantenstop. Elektriciteitsnetwerk overbelast? Dat komt door migranten die hun telefoons opladen. De hele dag door facetimet dat naar Afrika. Boodschappen te duur? Komt doordat migranten uit winkels stelen. Woningnood? Komt door migranten die in huizen wonen. Weinig zorgpersoneel? Migranten zijn altijd ziek. Ontlezing? Migranten lezen niet.
Caroline heeft vooral verstand van het promoten van de intensieve veehouderij. Hoe meer dieren op elkaar, hoe beter voor iedereen. Elke keer als ze in de Kamer aan het woord is, komt ze met anekdotisch bewijs over een boer die haar toonde waarom krap opsluiten voor dieren veel beter is. Opgevuld met al dat ‘jongens toch wat zijn we aan het doen met z’n allen, doe gewoon poten in de grond, knieën in de modder’ worden haar interventies even lang als leeg. En dat moet over kerncentrales gaan beslissen.
Voor Nederland zijn Geert en Caroline een dodelijke combinatie. Terwijl Caroline de veehouderij naar grote hoogtes stuwt, bouwt Geert een muur om ons heen. Daarbinnen wil zij mest uitrijden tot Nederland vanuit satellieten bruin ziet. Alleen gekken zullen nog zaken met ons doen. Geïsoleerd van de wereld zullen we omringd door brandnetels, zonder elektriciteit in caravans leven, maar dan wel met retegoedkope gehaktballen op tafel.
Pieter ziet dat ook. Die denkt: in het landsbelang moeten we jullie naar een camping brengen en daar omheen een hoge muur optrekken. Alleen wil die goedzak dat maar niet zeggen.