Wetenschappers zijn erin geslaagd om meer dan één petabit data op een optische schijf op te slaan. Ze ontwikkelden hiervoor een nieuw materiaal dat dienstdoet als drager en maken gebruik van een duallaseropstelling die inkepingen kan maken van maximaal 54 nanometer breed.
Het nieuwe lichtgevoelige materiaal heet AIE-DDPR en kan honderd lagen bevatten. De wetenschappers hadden naar verluidt tien jaar nodig om het materiaal te ontwikkelen, maar het substraat zou wel geschikt zijn om grote hoeveelheden data op te slaan. Elke laag binnen het substraat zou op amper een micrometer afstand van elkaar liggen.
De data wordt door middel van twee lasers op de AIE-DDPR-laag geëtst. Door de twee verschillende lasers in combinatie met elkaar te gebruiken zijn de wetenschappers erin geslaagd om microscopisch kleine inkepingen te maken van maximaal 54 nanometer breed. Die inkepingen zijn nodig om binaire codes op het substraat te kunnen opslaan die nadien opnieuw kunnen worden uitgelezen. Dat uitlezen gebeurt volgens de wetenschappers opnieuw door twee lasers tegelijkertijd te gebruiken.
De wetenschappers schrijven in hun onderzoekspaper dat deze optische dragers nuttig kunnen zijn in grote datacenters. Op dit moment proberen ze de schrijfsnelheid en het stroomverbruik dat hiermee gepaard gaat, verder te optimaliseren. Het productieproces voor deze optische schijf zou vergelijkbaar zijn met dat van een dvd-schijf en daarom denken de wetenschappers ook aan commerciële toepassingen. Een optische schijf met het AIE-DDPR-substraat zou op dit moment in ongeveer zes minuten tijd van de band kunnen rollen. Er zouden ook meer of minder optische lagen kunnen worden toegevoegd aan de schijf, waardoor de opslagcapaciteit kan variëren. Een petabit is 125.000 gigabyte.