Vier en een halve maand nadat premier Benjamin Netanyahu Hamas de oorlog had verklaard, is de bevrijdingsbeweging nog steeds niet vernietigd, meldt The Times of Israël.

Hoewel zwaar beschadigd en met een aanzienlijk deel van de strijdmacht dood of gewond, lijkt Hamas nog steeds het vermogen te hebben om als een samenhangende organisatie te functioneren, en zou het waarschijnlijk in staat zijn de controle over de Gazastrook opnieuw te laten gelden als Israël zou vertrekken.

Hamas-strijders zijn nog steeds in staat aanvallen uit te voeren in delen van Gaza die Israël in de beginfase van de inval heeft veroverd, en hun agenten duiken op in de noordelijke Gazastrook om ervoor te zorgen dat het land krijgt wat het wil uit hulpvrachtwagens.

Er zijn geen hulpvrachtwagens in Gaza, die worden door joodse burgers tegengehouden aan de grens met Egypte. Gisteren hebben Engeland en Jordanië samen voor het eerst hulpgoederen vanuit de lucht gedropt in Gaza-stad.

Honderdachtendertig dagen na het begin van een oorlog die werd ontketend door de inval van Hamas in Israël, is geen van Netanyahu’s verklaarde oorlogsdoelen bereikt. Hamas is niet vernietigd, er zijn nog ruim honderd gijzelaars in Gaza, en geen enkele hoge leider is gedood.

Toch gebruikt de IDF al een tijdje niets dat lijkt op ‘al zijn kracht’, die de premier had beloofd te zullen gebruiken om de groep te verpletteren.

En ondanks de ondubbelzinnige verklaring van Netanyahu op 7 oktober, voert Israël niet langer een campagne die nog steeds accuraat kan worden omschreven als een oorlog.

Het slinkende offensief

Eerder deze maand kondigde de IDF aan dat het de laatste reserve-eenheid, de 646e Parachutistenbrigade, uit de Gazastrook zou terugtrekken, waardoor alleen eenheden in actieve dienst overbleven om de strijd voort te zetten.

Op het hoogtepunt van de oorlog vochten vijf manoeuvreerdivisies tegelijkertijd in Gaza, met elk ongeveer 10.000 tot 20.000 soldaten. Nu vechten er nog maar twee divisies – de 98e en de 162e – en beide opereren in veel kleinere aantallen dan eerder in de oorlog.

Bijna twee maanden lang leken de gevechten in Gaza meer op een militaire operatie – robuust maar beperkt van omvang – dan op een volwaardige oorlog waarin de IDF een beslissende overwinning op het slagveld op zijn vijand probeert te behalen.

Zelfs op het hoogtepunt van het IDF-offensief in Gaza volgde het leger een aanpak die er niet in slaagde voordeel te halen uit het vermogen van Israël om snel troepen in meerdere gebieden tegelijk in te zetten.

Het laatste goedgekeurde IDF-noodplan om indien nodig de Gazastrook te veroveren – een plan dat bijna tien jaar geleden door het leger werd beëindigd – voorzag in gelijktijdige aanvallen op Gaza-stad, Khan Younis en Rafah, waarbij de belangrijkste steden binnen twee weken zouden worden ingenomen.

De huidige campagne, officieel Swords of Iron genoemd, is veel langzamer en doelbewuster verlopen. Dit is een waarschijnlijk gevolg, althans gedeeltelijk, van het gebrek aan vertrouwen van de Israëlische leiders in de onmiddellijke nasleep van 7 oktober in het vermogen van de IDF om effectief gebruik te maken van grondmanoeuvres – grote strijdkrachten die door vijandelijke formaties snijden waar zich kansen voordoen. Dit was zowel te wijten aan het feit dat Israël dergelijke acties tientallen jaren lang heeft vermeden, als aan de schok van de succesvolle aanvallen van Hamas, die de militaire competentie onmiddellijk in twijfel trokken.

Toen de manoeuvre eenmaal begon, bracht Israël het eerste deel van de oorlog door met het innemen van Gaza-stad en haar voorsteden. Het was logisch om ons daar vanaf het begin op te concentreren, aangezien de beste raketeenheden van Hamas zich in het gebied bevonden, evenals een groot deel van het regeringsapparaat van Hamas, volgens Israëlische schattingen.

Later begon het zijn activiteiten uit te breiden naar de centrale en zuidelijke regio’s van de enclave.

Door echter methodisch door de Strook te trekken, duwde Israël langzaam meer dan een miljoen Gazanen naar Rafah langs de zuidgrens van Gaza. Het is nu pas klaar om het laatst overgebleven bolwerk van Hamas in te nemen, terwijl de internationale oppositie, zelfs onder Israëls beste vrienden, een koortsachtig hoogtepunt bereikt.

A visual of Israel's ethnic cleansing of the people of Gaza since October 7.

The people have been forced to go south to the Rafah border crossing.

Now Israel wants to attack the last refugee camp full of children and women.

The only goal is to drive 2.5 million people into… pic.twitter.com/SHhs6QTWnM

— Megatron (@Megatron_ron) February 21, 2024

Door het rustig aan te doen, werd ook het vermogen om reservetroepen in te zetten beperkt. Drie maanden lang belastingbetalers weghouden van werk en gezin vormde een ernstige rem op de economie, en de druk op vaders en echtgenoten om naar huis en naar de werkplek te mogen terugkeren nam toe. De noodzaak om reservisten vrij te laten had een directe impact op de omvang van de campagne die Israël kan voeren.

De legeropleidingsscholen – de 261e Infanteriebrigade, de 828e Infanteriebrigade, de 460e Gepantserde Brigade – vochten allemaal in de eerste weken van de grondinval, maar zijn sindsdien teruggekeerd naar hun kernfunctie: het creëren van de volgende generatie IDF-commandanten.

Door weken te wachten voordat de grondaanval kan beginnen, en door langzaam op te treden, bevindt Israël zich nu zonder het grootste deel van zijn strijdmacht en is de klus nog niet geklaard.

Hamas-leiders zijn ongetwijfeld bemoedigd door het slinkende offensief van Israël. Ze weten dat ze de ergste militaire druk van Israël hebben doorstaan, en geloven dat ze het hebben overleefd met voldoende troepenmacht om zich te kunnen hergroeperen.

Het enige wat ze moeten doen is Israël overleven.

Zelfs als de IDF Rafah zou binnenvallen en de vier middelmatige Hamas-bataljons daar uiteen zou drijven, zou de strijdmacht van de groep nog steeds in een of andere vorm kunnen terugkeren.

“Nadat je klaar bent met de operaties tegen bataljons, wordt het verstoppertje spelen tegen guerrilla’s in tunnels,” legde militair theoreticus Brig.Gen. (res.) Eran Ortal uit.

Vorige week nog verspreidde de Israëlische militaire inlichtingendienst een document onder de Israëlische leiders waarin werd gewaarschuwd dat zelfs als het leger erin slaagt Hamas als georganiseerde militaire macht in Gaza te ontmantelen, het zal overleven als “een terreurgroep en een guerrillagroep”.

‘Het uithoudingsvermogen van de guerrilla’s is beter dan dat van ons,’ waarschuwde Ortal.

Het artikel gaat verder met een hoop bla-bla over niet-militaire opties om de joodse Israëlische lezers geen zenuwinzinking te bezorgen, maar er bestaat geen werkbare oplossing en Israëlische media geven nu toe dat Hamas niet te verslaan valt. Uit wanhoop begint Israël daarom binnenkort maar een oorlog met Hezbollah en die zullen de illegale terreurentiteit nog veel meer schade doen.

De enige vreedzame oplossing voor het Midden-oosten is een één-staat oplossing onder leiding van de islamitische demografische meerderheid. En dat zou geen probleem moeten zijn, joden hebben eeuwen in vrede geleefd onder islamitisch bestuur. Er zelfs regelmatig mee samengespannen tegen de Christenen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Israël lijdt zware verliezen en de opmars in Gaza is tot stilstand gekomen

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over