Hoogleraar internationale betrekkingen Andrew Latham stelde onlangs in een artikel dat het idee van een totale Oekraïense overwinning waanideeën zijn, schrijft Bernhard.
20-2-2024
Helaas houden sommige mensen, voornamelijk in Europa, nog steeds vast aan het waanidee:
In professionele vakbladen, op invloedrijke websites en over het hele spectrum van mediakanalen blijven waarnemers, analisten en deskundigen ons informeren dat er inderdaad een manier is waarop Oekraïne kan zegevieren over Rusland en dit land kan verdrijven van al zijn grondgebied, inclusief de Krim.
…
[Dat is onzin.]
…
Kortom, Rusland is de oorlog aan het winnen en er is weinig dat erop wijst dat te verwachten politieke, economische, tactische of technologische ontwikkelingen die fundamentele realiteit zullen veranderen. Waarom zien we dan argumenten over een ultieme Oekraïense overwinning op het slagveld, ondanks al het vernietigende tegenstrijdige bewijs?
Door het scheermes van Occam toe te passen – het principe dat “als andere dingen gelijk zijn, eenvoudigere verklaringen over het algemeen beter zijn dan complexere” – zou ik willen suggereren dat het waanidee dat er een weg is naar een totale overwinning voor Oekraïne minder gebaseerd is op zich ontwikkelende militaire of geopolitieke realiteiten dan op een eenvoudige psychologische dynamiek, een dynamiek die het best kan worden samengevat in het concept van “engagement -escalatie“.
Volgens dit concept vertonen individuen of groepen soms de neiging om te volharden in een falend argument, zelfs als dat argument steeds onhoudbaarder wordt in het licht van de feiten. Dit gedrag wordt vooral gekenmerkt door het vasthouden aan eerdere toezeggingen – verzonken kosten, zoals economen het zouden noemen – ongeacht hun huidige plausibiliteit of rationaliteit. Het is een psychologische disfunctie.
De Duitse regering onder kanselier Scholz is één groep die vasthoudt aan het engagement-argument. Er is geen manier waarop Oekraïne kan winnen of waarop Rusland die oorlog kan verliezen en elke extra prijs die wordt betaald voor pogingen om dat te ontkrachten is gewoon verspilde moeite.
Sinds het begin van de oorlog is de reactie van de EU en Duitsland op het verkeerde pad.
Zoals ik schreef op 28 februari 2022:
De krankzinnige zet van Duitsland om 120 miljard dollar toe te voegen aan de defensie-uitgaven (omhoog van zo’n 40 miljard dollar per jaar) zal binnen een paar jaar een sterke militaire onbalans in Europa creëren, omdat Duitsland dan al zijn buren zal domineren. Dit is onnodig en historisch gezien zeer gevaarlijk. Het schuwen van economische relaties met Rusland en China betekent dat Duitsland en zijn nieuwbakken kanselier Olaf Scholz zijn gevallen voor het Amerikaanse plan om een nieuwe Koude Oorlog te creëren. De Duitse economie wordt nu een van de slachtoffers.
Op 4 februari verklaarden Rusland en China een multipolaire wereld waarin zij twee partnerpolen zijn die tegenwicht zullen bieden aan de Amerikaanse. De inval van Rusland in Oekraïne is daar een bewijs van.
Het laat ook zien dat de VS niet bereid is om hun supremacistische driften zonder slag of stoot op te geven. Maar terwijl de VS de afgelopen 20 jaar hun geld hebben uitgegeven om het Midden-Oosten te verzieken, hebben Rusland en China de tijd gebruikt om zich voor te bereiden op het grotere conflict. Zij hebben meer hersentijd aan de kwestie besteed dan de VS.
De Europeanen hadden dat moeten erkennen in plaats van de VS te helpen hun zelfbeeld van unipolaire macht hoog te houden.
Het zal even duren voordat de nieuwe economische realiteit is doorgedrongen. Ze zullen waarschijnlijk de huidige kijk op Europa’s echte strategische belangen veranderen.
Helaas duurt de verandering van mening veel langer dan ik had gehoopt.
De engagement -escalatie heeft tot nu toe elke verandering geblokkeerd. In plaats van haar koers te wijzigen, lijkt de EU bereid om zich nog dieper in het moeras te storten.
In mei 2022 beschreef ik de onmiddellijke reactie op de oorlog als een soort hysterie:
De Europese reactie op de Amerikaanse proxyoorlog tegen Rusland was gebaseerd op door de media gedreven hysterisch moraliseren of misschien wel moraliserende hysterie. Het was en is rationeel noch realistisch.
Het Europese ‘leiderschap’ besloot dat niets anders dan de economische zelfmoord van Europa voldoende was om Rusland te laten zien dat Brussel serieus boos was. Domme nationale regeringen, waaronder de Duitse, volgden dat programma. Als ze op hun koers blijven, zal het resultaat een complete de-industrialisatie van West-Europa zijn.
Ik had gehoopt dat verstandiger koppen deze ontwikkeling de baas zouden worden. Dat is helaas (nog?) niet gebeurd. In plaats daarvan lijkt Europa af te glijden naar nog meer waanzin.
Twaalf sanctierondes tegen Rusland hebben niemand kwaad gedaan, behalve de Europese economie. Waarom dan ronde dertien loslaten?
In Duitsland dromen sommige politici er nu van om Oekraïne verder te bewapenen, om Duitsland “gevechtsklaar” te maken en om “de oorlog naar Rusland te brengen“.
Er wordt niet nagedacht over de rationele reacties die Rusland zou kunnen nemen als deze onzin de overhand krijgt. Wat zou er gebeuren als het, als reactie, de oorlog naar Duitsland zou brengen? Rusland heeft de middelen (raketten) om dat te doen, terwijl Duitsland niet de middelen heeft om het te voorkomen.
De VS heeft de distributie van wapens en geld aan Oekraïne beëindigd. Ik verwacht niet dat die weer op gang komt tot na de inauguratie van de volgende president. Het is zelfs mogelijk dat het helemaal niet meer gebeurt.
De volgende president zal misschien op zoek gaan naar een conflict met China en daar meer zijn best voor doen dan met Rusland te marchanderen over een achtergebleven gebied in Oost-Europa.
De Oekraïne zal worden overgelaten aan Europa om te betalen en op te ruimen. Duitsland, de grootste betaler aan de EU-begroting, zal daar het meest onder lijden.
Is het echt moeilijk te begrijpen dat de weg naar verdere gevechten met Rusland alleen maar tot verwoesting zal leiden?
Waarom wordt er dan geen moeite gedaan om dat te voorkomen?
0 reacties :
Een reactie posten