Leve de democratie! Leeft de democratie nog?

Navalny is vermoord. Dat moorden deed Poetin zoals een doorvoede kat 'speelt' met de muis, die hij gevangen heeft. Bij stukjes en beetjes. Wreder kan niet.

En dan te bedenken dat die Poetin een vriend heeft in het Nederlandse parlement: Wilders! Met die 'Poetin-democraat' wordt zelfs serieus onderhandeld om een nieuwe regering te vormen. Iemand, die de Nederlandse democratie al de nodige schade heeft berokkend en dat ook ongetwijfeld in de nabije toekomst zal doen. Daar kun je Novotsjok op innemen.

Dankzij o.a. hem bezitten we nu een vrijwel uitgehold parlement, een Nepparlement om in Wildersspeak te spreken. Vijfenzestig parlementsleden zijn bijvoorbeeld vertrokken. Niet in de laatste plaats omdat zij bedreigd zijn. Indirect op de social media, maar ook direct. Met die uittocht is onmiskenbaar politiek kapitaal vernietigd en wat er voor in de plaats gekomen is bij PVV, BBB en NSC, moeten we afwachten. Met een bang hart...

Wilders heeft vooral aan die afbraak van ons parlement zwaar bijgedragen door zijn continu agressieve taalgebruik. Parlement komt van het Franse parler – spreken. Het parlement is de plek waar men in het krijt treedt tegen elkaar via het welgekozen woord. Waar men degene waar men het niet mee eens is, benadert als tegenstander, niet als vijand. Dat taalgebruik mag best humoristisch zijn nu en dan, maar nooit vernederend.

Het vermogen zich houden aan dit toch vrij eenvoudig na te leven beginsel, bezit Wilders om een of andere reden niet. Sigrid Kaag bijvoorbeeld noemde hij een heks. Een werkelijk humoristische Wilders had gezegd: “Mevrouw, u met uw blonde verschijning doet me sterk denken aan Jeanne d’Arc, en u weet hoe het daar mee afgelopen is.” Zo zou Churchill dat doen.

Maar ja, Geert Wilders is qua humor nooit verder gekomen dan 'kopvoddentax',  een inkoppertje van zijn maat Martin Bosma, de anti-democraat die men tot voorzitter van de Tweede Kamer heeft gekozen. Een bizar iemand. Hij opent de vergaderingen met poëzie... een bezigheid waarvoor volgens het programma van zijn partij geen cent mag worden uitgetrokken. Voor geen enkele kunstuiting trouwens.

Wat de vernedering van ons parlement betreft, moet men ver in de historie terug gaan om een nog ergere dan de hedendaagse te winden.

“Een beetje democratie bestaat niet”, schreven de broers Drion, Jan en Huib, de latere markante rechtsgeleerden, in hun verzetsblad De Geus, in oktober 1940, in een frontale aanval op de Nederlandsche Unie.

De Unie onder leiding van mensen als Jan de Quay (de latere minister-president) veronderstelde dat de Bezetter het wezen van de staat van ons land niet zou aantasten.

Het parlement was toen al opgeheven, maar de Unie meende de geestelijke vrijheid  te kunnen behouden.

De broers Drion, toen rechtenstudenten, wezen deze gedachte krachtig van de hand. Tussen democratie en fascisme bestaat geen tussenstadium, een democratie zonder functionerend parlement is geen democratie.

Wat te doen? Als ware democraat dien ik de verkiezingsuitslag te respecteren. Dat nogal wat kiezers voor het rechtspopulisme hebben gekozen, daartoe misleid door een demagogisch politicus, doet daar niet aan af.

Maar wij hebben een democratisch middel waar de aanhangers van Navalny in Rusland naar snakken, die zelfs geen bloemen mogen leggen ter herdenking van de dood van hun voorman: het demonstratierecht. Betogingen pro-democratie zijn bij ons volledig geoorloofd. En ze zijn heden zelfs dringend gewenst.

In Duitsland worden momenteel zulke betogingen gehouden. De indrukwekkende  aantallen doen denken aan de Vredesbetogingen ten tijde van de kruisrakettenaffaire in Nederland. Die massale opkomst heeft toentertijd succes gehad. De strijd voor de democratie is een strijd voor vrede!

Tegen milieubeweging zou ik willen zeggen aan de strijd van tegen de milieuvervuiling gaat een andere strijd voor af, namelijk  die tegen de geestelijke milieuvervuiling: de uitholling van onze democratie.

Wanneer zien wij elkaar op het Malieveld? Dat kan niet spoedig genoeg zijn!

Dat schreef ik gisteravond. Vanmorgen toen ik mijn keuken binnenkwam zag ik daar mijn ijskast staan. Verrek, ik heb een rechts-populistisch meubelstuk in mijn huis!

Dat moet er uit! De ijskast er uit? Ben je gek geworden? En straks zeker ook nog de auto afgeschaft! En geen vliegvakantie meer! En geen vlees op tafel!

Arme, tot consumptie-slaaf gemaakte... en jij wil gaan demonstreren, helemaal op het Malieveld?!