007: het gorillavirus met een ‘license’ om tumorcellen te doden

„We zijn heel trots”, zei Rob Hoeben. De hoogleraar moleculaire virologie (Leids Universitair Medisch Centrum) stond te glunderen tussen een stel grote vriezers. Die waren het in Hoebens ogen allemaal waard om trots op te zijn, maar het exemplaar waar hij nu liefkozend zijn hand langs liet gaan, kon op net dat beetje extra waardering rekenen. In deze vriezer lagen alle apenvirussen opgeslagen die hij met zijn team had verzameld. Hoeben: „Dit is onze goudmijn.”

Met de coronapandemie vers in het geheugen kon je je als kijker afvragen of dat nou echt nodig was, zo’n vriezer vol dierenvirussen. Maar in de eerste aflevering van het nieuwe seizoen van Focus (NTR) bleek dat virussen ook een helende werking kunnen hebben. Voor mensen met kanker, bijvoorbeeld. Journalist en presentator Petra Grijzen sprak onderzoekers die passievol vertelden over het vermogen van sommige virussen om tumorcellen aan te vallen en te doden. Speciaal voor de wantrouwige kijker had Grijzen het tot haar speciale taak gemaakt om eens in de zoveel tijd aan een onderzoeker te vragen of dat echt veilig was.

Nu had het uiteraard een nog enerverendere uitzending opgeleverd als het antwoord op die vraag halverwege de aflevering was veranderd in een ‘nee’, maar het gaf ook al veel voldoening om Hoeben vol vuur te horen pleiten voor „een imagoverbetering van het virus”. Of om hem met aanstekelijk (besmettelijk?) enthousiasme te horen vertellen hoe hij en zijn team 140 samples gorillapoep hadden verkregen, waaruit ze virussen hadden geïsoleerd. Van de twaalf waarmee ze aan het testen waren geslagen, bleek nummer zeven het efficiëntst te zijn in het doden van tumorcellen. „Hij verdiende daardoor de naam 007”, zei Hoeben, en zijn pretoogjes hielden het bijna niet meer: „Het virus met een license to kill.” Het ontzag van de onderzoekers voor de virussen waarmee ze werkten, maakte haast evenveel indruk als de tussendoor getoonde beelden van verdwijnende tumoren. Aan het eind van de aflevering had Grijzen haar „negatieve beeld van virussen” dan ook bijgesteld.

Terugkijken

Geïnspireerd door Grijzens vermogen om haar bias te bevragen, besloot deze kijker om over te schakelen naar SBS6, waar ook een nieuw seizoen van start was gegaan: in dit geval van het programma Mr. Frank Visser: hoe is het nu met?, waarin presentator Viktor Brand samen met oud-deelnemers terugkijkt op de conflicten die ze eerder uitvochten in Mr. Frank Visser doet uitspraak. Theo, Monique en Inge mochten het spits afbijten.

Het probleem was als volgt geweest: Theo en Monique vingen als Stichting Kattenmand zwerfkittens op, waarvan ze sommige tijdelijk onderbrachten bij pleegouders. Maar tot ongenoegen van Theo en Monique bleek pleegouder Inge, die vier pleegkittens in huis had genomen, dat ‘tijdelijke’ aspect niet te zien zitten: een engel had haar gemeld dat kitten Tara een reïncarnatie was van haar vorige kat en op die andere drie was ze eigenlijk ook wel gesteld geraakt. Tara had ze uiteindelijk mogen houden, maar de andere drie kittens had Inge van mr. Visser toch echt terug moeten geven.

Die terugblik kostte meer tijd dan het beloofde ‘hoe is het nu met?’-gedeelte, waarvan ook nog wat minuten opgingen aan onontkoombare woordgrapjes (catfights, catnapping – nou ja, vul maar in). Tijdens Brands flitsbezoekjes bleken de twee partijen het contact te hebben verbroken en verder maakten ze het prima. Als doek voor het bloeden deed Brand Inge nog een groot staatsieportret cadeau van de drie kittens die ze weer bij Theo en Monique had moeten inleveren. Hij hoopte dat ze het mooi vond. Ja hoor, vond ze wel.

Opnieuw was daar de vraag: is dit nou echt nodig? Nee, bleef ditmaal het antwoord. Soms hoeft een mening niet bijgesteld.