Afgelopen donderdag om middernacht kwam het interview van de Amerikaanse journalist Tucker Carlson met de Russische president Vladimir Poetin online. In aanloop naar het interview was er al veel om te doen geweest. De houding van de mainstream media en gevestigde politiek was veelzeggend. In plaats van het aan te moedigen dat een journalist vragen stelt aan een staatshoofd dat normaliter niet meewerkt aan interviews was de houding ronduit vijandig.
Het meest in het oog springend was misschien wel de dreiging vanuit de Europese Unie: wanneer Carlson het zou aandurven om Poetin te interviewen zou hem een inreisverbod worden opgelegd. Het is werkelijk ongelofelijk dat zoiets daadwerkelijk geopperd wordt. ‘Onze’ leiders blijven volhouden dat we (nog) niet met Rusland in oorlog zijn, dus waarom zou het interviewen van een bevriend staatshoofd problematisch zijn? En stel dat we wel in oorlog waren met Rusland, dan nog rijst de vraag wat er nu zo ongewenst is aan een interview met Poetin. Het stellen van een paar vragen, is dat nu zo erg?
Framing en desinformatie
Naast de dreiging was er natuurlijk de framing van de persoon van Carlson. Er werd eindeloos gerefereerd aan zijn ontslag bij de Amerikaanse televisiezender Fox News waar Carlson tot voor kort de best bekeken talkshow op de Amerikaanse televisie presenteerde. Hij zou “gevallen” zijn. Uiteraard werd er niet bij vermeld dat de interviews die Carlson na zijn ontslag bij Fox plaatst op zijn X-account nog veel meer views krijgen dan dat zijn talkshow bij Fox bekeken werd. Maar waarom zou je focussen op populariteit of veerkrachtigheid – Carlson heeft immers zijn werk gewoon voortgezet na Fox – terwijl je ook eindeloos onwaarheden over iemand kan blijven herhalen?
Daarnaast werd continu gefocust op het aspect van “desinformatie” – enerzijds zou er desinformatie door Carslon worden verspreid. Niet voor niets is hij volgens de Nederlandse media “omstreden”. Anderzijds zou er “desinformatie” door Poetin verspreid worden. Daarom was het toch echt maar beter om niet te kijken, zo werd ons door meerdere zelfbenoemde journalisten en experts aangeraden.
De vraag rijst wat er zo problematisch is aan “desinformatie”. Als er onjuiste informatie wordt verspreid – ofwel door Carlson ofwel door Poetin – kun je dat gemakkelijk aantonen door alternatieve bronnen aan te dragen. Daarnaast is het idee dat het publiek beschermd zou moeten worden tegen iets dat eventueel onjuist zou zijn ronduit neerbuigend en paternalistisch. Waarom zouden wij, waarom zou het volk, niet in staat zijn om zelf afwegingen te maken? Wat is het ergst dat kan gebeuren als we alternatieve invalshoeken of alternatieve duiding te zien of te horen krijgen?
Het narratief
Het antwoord daarop laat zich raden: dan wordt het mogelijk dat het door ‘onze’ leiders zorgvuldig opgebouwde narratief wordt doorgeprikt. In het Westen draait journalistiek namelijk allang niet meer om het kritisch bevragen van ‘onze’ leiders of het kritisch bevragen van uitgangspunten onder beleid. Journalistiek is enkel het pushen van een bepaald narratief waarbij alternatieve invalshoeken vakkundig worden gecensureerd. Journalisten die niet in pas lopen, moeten vertrekken.
Wat betreft de oorlog in Oekraïne is er maar één visie die doorgang mag krijgen in de mainstream media. Die visie bestaat, grofweg, uit drie pijlers: (1) Poetin is de grote agressor, (2) hij is Oekraïne binnengevallen en (3) als wij hem niet stoppen bij de Oekraïense grens valt hij binnenkort ook andere Europese landen aan. Het gevolg hiervan is dat dit ook ‘onze oorlog’ is en dat Oekraïne koste wat het kost verdedigd moet worden. Daarom worden er wapens aan het land geleverd, wordt de toetredingsprocedure tot zowel de Europese Unie als de NAVO bespoedigd en werd er recent weer 50 miljard euro aan Europees belastinggeld aan Oekraïne beloofd. Mening deuger valt als een blok voor dit narratief, hijst vrolijk de Oekraïense vlag of plaatst een dito vlag in de biografie van zijn sociale media-accounts.
Geen discussie
Wie vragen stelt bij dit narratief valt hetzelfde lot ten deel als Carlson: diegene wordt weggezet als ‘Poetin-pijper’, ‘verspreider van desinformatie’ of zelfs als ‘landverrader die kaalgeschoren moet worden’. Zo is de discussie over dit onderwerp vrijwel onmogelijk geworden. En dat is zorgelijk. Niet op de laatste plaats omdat onze veiligheid op het spel staat: we worden langzaam een Derde Wereldoorlog ingezogen – als we daar al niet middenin zitten. Daarom moeten we antwoorden krijgen. Antwoorden die we van onze leiders niet krijgen. Antwoorden die gekochte journalisten hier in het Westen niet eisen. Antwoorden die we nu wel, via het interview van Carlson, krijgen van Poetin.
Poetin legt duidelijk uit wat zijn visie is op het conflict. Hij geeft eveneens aan dat hij openstaat voor onderhandelingen en dat de oorlog, als het aan hem ligt, daarna snel voorbij kan zijn. Belangrijker misschien wel: hij betoogt dat hij Polen, Letland of andere Europese landen niet zal aanvallen, tenzij deze landen Rusland aanvallen. Hiermee ontkracht hij feitelijk het gehele westerse narratief en ondergraaft hij de redenen die er zouden bestaan voor de stelling dat dit ook ‘onze oorlog’ is direct.
Uiteraard is daarmee niet gezegd dat het betoog van Poetin noodzakelijkerwijs waar is. En laat het duidelijk zijn: ik zeg ook niet dat we ons nu direct onvoorwaardelijk achter Poetin moeten scharen. Sterker nog, ik wil hier benadrukken dat ik denk dat het heel belangrijk is om in het achterhoofd te houden dat ook Rusland belang heeft bij het verspreiden van een bepaalde visie; van een bepaald narratief – net als dat onze leiders dit hebben. Maar het is nu net dat laatste dat hier nogal eens wordt vergeten.
De uitdaging
Feit blijft dat we nu in ieder geval een heldere en duidelijke uitleg hebben van Poetin waarom het narratief van onze leiders, wanneer we zijn visie volgen, niet klopt. Dat roept niet alleen vragen op, maar stelt onze leiders tevens voor een belangrijke taak: zij zullen verantwoording moeten afleggen over waarom het volgens hen niet klopt wat Poetin zegt. Op welke vlakken er volgens hen desinformatie door hem wordt verspreid. Waarom Rusland wel degelijk een gevaar vormt voor Europa. Ik heb tot nu daar tot nu toe geen enkele serieuze poging toe gezien, zowel niet vanuit de mainstream media als vanuit de gevestigde politiek. Het enige dat steeds terugkomt is goedkope framing of het plakken van het stempel desinformatie zonder argumenten.
Het wordt tijd dat wij, het volk, dat niet langer accepteren. ‘Onze’ leiders zouden gedwongen moeten worden tot het afleggen van rekenschap over de oorlog in Oekraïne. Het is namelijk ons belastinggeld dat op dit moment naar het land gaat. Het is ook onze veiligheid die op het spel staat. En het is ronduit onacceptabel hoe daarmee gespeeld wordt door de zelfbenoemde westerse elite.
Mijn naam is Raisa Blommestijn (1994) en ik ben jurist en filosoof. Ik promoveerde in april 2022 op een proefschrift over de Duitse Weimarrepubliek en het verval van de democratische staatsvorm. Tot voor kort presenteerde ik Ongehoord Nieuws. Inmiddels opereer ik vanuit volledige onafhankelijkheid en vrijheid. Zoals weer duidelijk werd afgelopen week is dit de enige manier om écht te zeggen - en schrijven - waar het op staat.
Ik kan dat alleen blijven doen dankzij u en uw steun. Steun mij met een kleine bijdrage. Ik waardeer het enorm!
Raisa won't reply to me on Linked in....!
Om nog even op de inhoud van je column zelf te reageren. Poetin is geen vriend van Europa en als je de geschiedenis van Europa en Rusland kent (ondanks de leugens die Poetin vertelt) zou je dat weten. Omdat er eindelijk eens een Westerse journalist een interview met Poetin mocht houden was slechts omdat het Kremlin wist dat hij geen kritische vragen zou stellen. Zou deze journalist dat wel gedaan hebben, dan hadden het Kremlin en Poetin daar wel een stokje voor gestoken. Er waren sinds de inval in Oekraïne tientallen Westerse journalisten en media die graag een interview met Poetin wilden. Media die jij zou omschrijven als "Main Stream Media". Uiteraard had Poetin daar geen zin in, want dan kreeg hij kritische vragen.
Europa en Rusland hebben een lange geschiedenis en zo ook veel voormalige sovjetlanden waaronder Oekraïne. Dat neemt niet weg dat Rusland een illegale oorlog is gestart tegen Oekraïne. Dat jij dat als "provocatie" ziet vanuit het Westen en dat daardoor een Russische inval gerechtvaardigd is, geeft aan hoe ver je van de realiteit afstaat. Je slikt de propaganda van Poetin als zoete koek.
Niet alles wat Westerse politici zeggen komt uit een slecht hart of is gebaseerd op het idee om "onze" manier van leven kapot te maken. Ik haat D66 en alle andere linkse politieke partijen ook maar heb niet het idee dat ze deze politieke ideeën uitdragen om ons land en Europa kapot te maken.